Latest items:
Poetry
|
| Kazimierz Sakowicz |
| PROFILE About me Friends (6) Collections Poetry (989) Photography (427) Graphics (28) Postcards (2) | |
Kazimierz Sakowicz, 20 june 2015
aż do granic bólu
mizerna jest moja miłość
niecierpliwa niezbyt łagodna
zmęczona i niewierna sobie
lecz wbrew diabelskim pokusom
wciąż wierna Bogu
ufna aż do granic bólu psalmisty
Ojcze w Twoje ręce
2015-06-12
Kazimierz Sakowicz, 12 june 2015
zwyczajnie jak Bóg
tylko Bóg może mówić do ludzi przez ludzi
są Jego świadectwem wiary
że raz zawarte przymierze nie ma końca
nawet jeśli umiera wiara
a miłość ukrzyżowana nie budzi nadziei
nawet jeśli utraciliśmy umiejętność czytania
Bożej mądrości
On zwyczajnie jak Bóg jest wierny
2015-06-12
Kazimierz Sakowicz, 11 june 2015
wbrew złemu
ubogi w plastyczność słów
zmagam się z piętnem poezji
choć powoli odpływam
w nieśmiertelność myśli
wiem o ludziach tyle
że można ich kochać lub nienawidzić
wybieram to pierwsze
daje poczucie radości
wbrew złemu
2015-06-11
Kazimierz Sakowicz, 6 june 2015
bilans
ponad trzydzieści lat w pracy
kilku wyjazdów po kraju z czwórką dzieci
dobra żona dwa tomiki wierszy trzeci gotowy
używany samochód wynajęte mieszkanie
zmęczony aż po wyznanie wiary
w tygodniu wstaję do pracy na dwóch etatach
codziennie siadam na chwilę rozmawiać z Bogiem
w którego wierzę więcej niż w samego siebie
i nie powiem że jestem szczęśliwy bym skłamał
choć nie uważam że straciłem wiele
wciąż jestem sobą odgłosem rzuconych kamieni
żyję by dać świadectwo prawdzie
że niezależnie co posiadam i kim jestem
jestem kochany aby kochać wiernie i tyle
2015-06-06
Kazimierz Sakowicz, 6 june 2015
wierny sobie
w wynajętym mieszkaniu z długami na koncie
w pogoni za potrzebami do życia
próbuję zrozumieć kim jestem
zwykły człowiek z ulicy wolności
w szarym mieście o zielonych drzewach
z niebem nad głową i gwiazdami w oddali
w przyjaźni z Bogiem niedoskonały
dobry dla ludzi i wciąż kopany w tyłek
niezależnie co składam kieruję obmyślam
na miarę swoich możliwości
jestem wierny sobie jak kamień u drogi
mam tyle co nic choć słów nadmiar
żyję na obrzeżu poezji
przymuszony wewnętrznym pragnieniem miłości
by ktoś uwierzył przez słowo
że miłość ma wiele twarzy i przeróżnych odcieni
lecz prawdziwie kocha gdy innym służy
2015-06-06
Kazimierz Sakowicz, 31 may 2015
z jakiegoś powodu ma sens i jest dobre
jakże trudno zrozumieć sens cierpienia
gdy wszystko stworzone było dobre
począwszy od światła budzącego wszechświat
aż do ciemności bezkresnego nieba
jakże nadać sens cierpieniu gdy jest dotkliwe
namacalnie obecne choć miało być chwilą
potrafi ranić i niszczyć beznadzieją
a przecież zło jest brakiem dobrej woli
cierpienie wpisane w istnienie wszystkiego
z jakiegoś powodu ma sens i jest dobre
istotą życia jest to zrozumieć
i być Dobrem które nic nie kosztuje
2015-05-31
Kazimierz Sakowicz, 23 may 2015
myśl godna ...
jakże trudno nauczyć się języka miłości
wymaga pokory
2015-05-23
Kazimierz Sakowicz, 23 may 2015
świadomość moja
moja niedoskonała miłość
wciąż w drodze wiary
rodzi się z nadziei
długo to trwa niestety
choć dobrze że mam tego świadomość
jest szansa że pokocham tu w pełni
2015-05-23
Kazimierz Sakowicz, 17 may 2015
już jestem wolny
w granicach absurdu
pośród zajadłych oszczerstw
w chwilach wyborów
i beznadziejnych obietnic
w czasie zwątpienia w człowieka
przy utracie pamięci i błędów
gdy niedojrzałość budzi erekcję głupoty
ziemia się kręci wokół osi zbawienia
jestem już wolny miarą nadziei
że nie wszystko zależy od ludzi
2015-05-17
Kazimierz Sakowicz, 15 may 2015
w dość niewybredny sposób
pewien ateista w dość niewybredny sposób
żeby nie powiedzieć chamski
próbował przekonać ludzi o swojej wielkości
gdy naubliża Bogu i ludziom wiary
że są reliktem przeszłości
i zgubnej nauki księży pedofilów
nawet jeśli miał rację że ból zadany dzieciom
jest uczynkiem wołającym o pomstę do nieba
i ta zapewne będzie wysłuchana
w jednym myli się zupełnie jak to małe dziecko
zepsuty owoc nie daje pewności o martwym drzewie
istotą wiary nie jest wiara w coś lub kogoś
istotą wiary jest mieć nadzieję aby kochać człowieka
2015-05-15
Kazimierz Sakowicz, 15 may 2015
o duszy
moje ciało zwyczajnie się starzeje
dusza zaś odwrotnie
im starsza tym bardziej powabna i piękna
karmiona wiarą w Boga historii
pomimo wad i słabostek
codziennie rano wdzięczna za nowy dzień
zmaga się prozaicznością potrzeb i wyborów
niedoskonała uczy się pokornej miłości
w małych rzeczach
i choć daleko jej do świętości
i choć targana napięciem ciała
daje mi pewność że są słowa i wiersze
które nie są wstanie opisać ufności do Boga
gdy ciało zwyczajnie ulega czasowi
2015-05-15
Kazimierz Sakowicz, 13 may 2015
na starość
niedowidzi niedosłyszy
coraz częściej zmyśla i płacze
nie rozumie co się z nią dzieje
nie akceptuje takiej starości
zagubiona i niecierpliwa
skłócona z ludźmi i z Bogiem
codziennie na wieczór umiera
i rankiem odżywa zdziwiona
że są modlitwy
których się nie wypowiada
2015-05-09
Kazimierz Sakowicz, 13 may 2015
zawierucha
jak przez mgłę pamięta wojenną zawieruchę
gdy minęła miała zaledwie dziesięć lat
lecz to wystarczyło aby kolejne siedemdziesiąt
przeżywać w bólu nieświadomego lęku
przed następnym rozdziałem apokalipsy
2015-05-09
Kazimierz Sakowicz, 13 may 2015
jak poezja
byliśmy obok potem ja w niej
ona we mnie widziała słowa
uległe jak moje wiersze
zżyte z oczekiwaniem aż przemówią
gdy czas zbliżenia upłynął
słońce oświetliło okno
byłem obok była ze mną
moja żona wierna jak poezja
2015-05-12
Kazimierz Sakowicz, 12 may 2015
a śmierć nas nie rozdzieli
pomimo wielu wad
jesteśmy dla siebie
drogą ku wieczności
czasem dobrym nawet gdy boli
wiarą w krzyża odkupienie
prawdą przebaczenia
pokorą wielu pomyłek
cierpliwością aniołów darowaną
miłością dorastającą do Ikony
pieszczotą w udręce i z radości oddania
nawet jeśli to brzmi górnolotnie
wbrew temu co świat proponuje
jesteśmy wierni sobie
obdarzeni łaską wdzięczni za dar
zmagamy się codziennie z nadmiarem emocji
z brakami przeróżnych rzeczy i czasu
lecz pomimo tego co nas dzieli
i co mogłoby rozbić naszą jedność
gdyby nie wiara że jesteśmy dla siebie
będziemy ze sobą a śmierć nas nie rozdzieli
2015-05-12
Kazimierz Sakowicz, 9 may 2015
aż po wieki wieków
historia uwikłana w zburzone miasta
w zamknięte sumienia walczących stron
rzadko bywa nauczycielką mądrości
częściej bywa następstwem głupoty
tak od zawsze aż po koniec wieków
2015-05-09
Kazimierz Sakowicz, 8 may 2015
odbicie naszego myślenia
cóż skoro zegary wciąż odmierzają
sekundy godziny chwile wieczność
skoro przyszłość będzie przeszłością
a ci co odeszli milczą
wiersze zimują na strychu w oczekiwaniu
aż miłość przestanie ranić i zabijać
ile jest warte ludzkie życie teraz
gdy wojny poza naszymi granicami
uśmiercają cudze marzenia
a my zabiegani uczymy się strzelać z nienawiści
aby posiąść umiejętność zabijania
tych którzy myślą odmiennie i nas straszą
cóż jest warta miłość jeśli niewierna
potrafi zagłuszyć radość sumienia
i budzić zwątpienie chorego zwierzęcia
w świecie który jest odbiciem naszego myślenia
[1] 2015-05-08
Kazimierz Sakowicz, 5 may 2015
pentomino
kto choć raz układał pentomino
i dane mu było znaleźć sto różnych rozwiązań
jest wstanie zrozumieć filozoficzną zależność
że wszystko co jest wokół nas
jest układem w czasie i w przestrzeni
który Ktoś wciąż układa
aby znaleźć najlepsze rozwiązanie
dla wielu elementów nie od razu pasujących do siebie
złożoność układu zależna od matematycznych umiejętności
i znajomości fizycznych następstw
pozwala rozbudzać w elementach układanki możliwość przemiany
z prostych detali do rozbudowanych podzespołów
które samodzielnie podejmując decyzje uczą się być potrzebne
w tej wielkiej płaszczyźnie wieków
które pomimo tak wielu cierpień i radości
dają świadectwo prawdzie
że tylko miłość jest wstanie zrozumieć zachowanie elementów
i dać im wolność decyzji aby stały się podmiotem działań stwórczych
komu było dane zrozumieć zależność od Stwórcy jest zawsze wolny
2015-05-05
Kazimierz Sakowicz, 4 may 2015
aż do śmierci
kochać trzeba umieć
uczyć się do śmierci
inaczej gdy przyjdzie
nikogo nie będzie obok
2015-05-04
Kazimierz Sakowicz, 1 may 2015
jak Bóg
wyrwani ze świata zwierząt Bożym tchnieniem
podlegamy tym samym prawom natury
rodzimy się dorastamy płodzimy nowe pokolenia
i w końcu umieramy na wojnie przez głupotę na starość
obdarzeni światłem duszy możemy być doskonali
w tej drodze po doskonałość ułomni szukamy miłości
ukrywając w sobie małe dzieci niezdolne do życia bez opieki
skrywamy przed światem zależność od boskiej istoty
zatracamy spójność z naturą i jej potrzebami
męczymy się widząc w oddali wąskie bramy nieskończoności
choć nie ma idealnych rozwiązań ani ludzi
jesteśmy by w świetle dokonywały się nasze poczynania
tak aby świadectwo jednego budziło wiarę innego
by sens trudu nie poszedł na marne i zapomnienie
przecież z miłości zrodzeni możemy stwarzać miłość jak Bóg
2015-05-01
Kazimierz Sakowicz, 30 april 2015
współuczestnictwo
mizerny to Bóg który umarł na krzyżu
zmartwychwstał i poszedł do nieba
niemy podgląda historię świata
w oczekiwaniu aż się stanie apokalipsa dziejów
mizerna jest nasza wiara jeśli tak właśnie myślimy
rozbita na drobne części upadłej natury
przekupiona dobrobytem i szczęściem dla siebie
tkwi pod krzyżem w oczekiwaniu aż On zejdzie z niego
mizerna jest nasza miłość gdy nie ma nas w sobie
byśmy zaświadczyli własnym życiem
że są na ziemi i w niebie dziejące się sprawy
które On może zmienić naszym udziałem
2015-04-30
Kazimierz Sakowicz, 19 april 2015
którędy do Boga
pytają którędy do Boga
tam gdzie ludzie w potrzebie
2015-04-19
Kazimierz Sakowicz, 19 april 2015
taka zwyczajna
nim minie dzień jak długie życie
wciąż czai się we mnie poezja
taka zwyczajna niedouczona
każe mi pisać co we mnie jaśnieje
uczy oglądać świat Bożym spojrzeniem
że nie wszystko jest proste
musi się czasem życie zapętlić
by odnaleźć zagubioną drachmę miłości
gdy jest sama dla siebie nie istnieje
czujna na uśmiech wrażliwego Boga
wciąż w drodze po świętość w pokorze
2015-04-19
Kazimierz Sakowicz, 14 april 2015
siła argumentu ?
pięknie piszesz i co z tego
świata nie zmienisz
ludzie jak świnie wszystko przetrawią
i krzyczeć będą z bólu
człowiek człowiekowi cierpieniem
więc ja nie czytam wierszy
nie stawiam pytań
spokojnie zasypiam
mam to w dupie
ręce opadają
2015-04-14
Kazimierz Sakowicz, 14 april 2015
godność człowieka
żeby zrozumieć godność człowieka
trzeba go umyć gdy śmierdzi kałem i moczem
znosić cierpliwie upokorzenia
być ostatnią chwilą przed odejściem
wierzyć że to wszystko ma sens
2015-04-14
Kazimierz Sakowicz, 14 april 2015
tylko tyle
po co jest wszechświat nieprzenikniony
by wpaść w zachwyt wiary wobec Tego który Go stworzył
2015-04-14
Kazimierz Sakowicz, 12 april 2015
wszystko jest łaską
to co boli na starość
co w młodości pozwalało uwierzyć
a w dzieciństwie marzyć
czym się nie było i nie będzie
co się straciło i odnalazło po latach
czego było za mało
i co się miało w nadmiarze
wszystko jest łaską daną na chwilę
by nic co nie jest miłością
nie mogło nas oddzielić
od praprzyczyny zaistnienia
od pokornej miłości Boga
która również jest łaską
lecz oprócz dobra co darzy
jest tajemnica nieprawości
co się rodzi w człowieku
gdy łaska oddzielona od wiary
płodzi kamienne nagrobki
lecz i to w ogólnym rozrachunku
staje się łaską przebaczenia
2015-04-12
Kazimierz Sakowicz, 12 april 2015
przestrzeń na oddech Boga
wiem że słowo może nie trafiać
nawet jeśli doskonale oddaje treść i formę
potrafi nazwać odrzucone
dotknąć do żywego istotą prawdy
lecz niczego nie zmienia od razu
tworzy przestrzeń na oddech Boga
aby wyjść z iluzji własnych oczekiwań
są wiersze które się czyta latami
są ludzie którzy je piszą życiem
2015-04-12
Kazimierz Sakowicz, 11 april 2015
niby nic a jednak
z każdym wierszem
z każdym bólem i snem
uśmiechem przez łzy
radością jej oczu
tęsknotą za niebem
wiarą w opatrzność
dotykiem jesieni
zbliżam się ku śmierci
jeszcze nieświadomy jak
uczę się zamykania powiek
bez możliwości otwarcia
by nie czuć lęku przed odejściem
śmierć jak życie ma sens
nawet jeśli tylko zwalnia miejsce innym
jest dobra niezależnie od naszej dobroci
pozwala postawić kropkę na końcu zdania
2015-04-11
Kazimierz Sakowicz, 8 april 2015
będzie dobrze
próbuję rozwiązać życiowy dylemat
gdy z wiekiem słów coraz więcej
a możliwości mniej
gdy chce się tyle powiedzieć by zdążyć
nim jesień przejdzie w zimę
a tu trzeba zapłacić rachunki spłacić kredyt
dać możliwości dzieciom
i spojrzeć żonie w oczy z miłością
że będzie dobrze choć nie bogato
próbuję ułożyć wiersz
po którym nic już nie będzie jak było
2015-04-07
Kazimierz Sakowicz, 7 april 2015
na sorze
gdy boli trzeba czekać
cierpliwie znosić upokorzenie
że z każdą chwilą traci się wiarę w człowieka
nawet jeśli winny jest system
2015-04-07
Kazimierz Sakowicz, 6 april 2015
gdy tego chcemy
choć nie wiem co jest poezją
wiem czym jest miłość
jest pokorą przybraną w milczenie
odgłosem oddechu Boga
który za dnia czuwa i nie odpoczywa
jest wierszem który wciąż tworzy
w nas i przez nas gdy tego chcemy
byśmy świadomie mogli wejść
przez ciasną bramę sumienia
choć nie wiem co jest poezją
miłość zamieniam w słowa
2015-04-06
Kazimierz Sakowicz, 6 april 2015
wieczny zamysł miłości
w zamiarze Boga ufność była najważniejsza
nie poznanie ani nawet wiara nie była potrzebna
istotą więzi była logika wolności
kocham bo jestem kochany nie pragnę nie pożądam
nie fałszuję własnej twarzy nie okradam
jestem odbiciem Prawdy
negacja nieufnego dziecka
zaprzeczenie pewności bycia wolnym
wymusiły pragnienie wiary
gdy to co Będzie staje się niewiadomą
a to co Jest przestało zadowalać
w zamiarze Boga krzyż pojawił się późno
gdy stało się pewne że tylko w Nim i przez Niego
będziemy wstanie zrozumieć siebie
prawdziwą relację z Bogiem
wieczny zamysł miłości
2015-04-06
Kazimierz Sakowicz, 6 april 2015
logika Boga
jakże trudno nam pojąć logikę Boga
gdy rzeczy proste ujmują prostotą
słowa są by uczyły kochać
a wiara jest tylko drogą poznania
własnych ograniczeń i niemożności
wszystko co przychodzi z oddali
jest fragmentem większej całości
byśmy jak dzieci uczyli się chodzić
na nowo w akcie wiary i zawierzenia
by szukać sensu w logice Boga
2015-04-01
Kazimierz Sakowicz, 4 april 2015
o mądrości króla Salomona
król Salomon mądry był
lecz mądrość to dar rzadki
i nie zawsze skuteczny do rządzenia
królestwo podzielone legło w gruzach
plan opatrzności przetrwał
choć wody Jordanu długo płynęły w niewoli
król Salomon mądry był
lecz jaka sentencja dla nas z tego
mądrość bez pokory zawsze dzieli
16.11.08
Kazimierz Sakowicz, 4 april 2015
chwila nieuwagi
chwila nieuwagi
kilka słów za dużo
niechęć do słuchania
brak odwagi sprzeciwu
domy na piaskach zawsze znikają
2013-03-24
Kazimierz Sakowicz, 1 april 2015
aby lepiej widzieć
po latach kiedy już nie stawiam pytań
umiem zmieniać przeszłość
bez zmiany faktów i wydarzeń
zmieniam myślenie o tym co było
co mi nie wyszło czym zraniłem innych
tylko przez pryzmat wiary przebaczam
i przyjmuję przebaczenie
po latach zaczynam rozumieć sens życia
widząc z oddali drogę którą przebyłem
wciąż się ucząc zawierzenia i oddania
dobro rodzi dobro gdy ma w sobie pokorę
wciąż podąża za światłem aby lepiej widzieć
2015-04-01
Kazimierz Sakowicz, 25 march 2015
bezradność
bezradna jak dziecko
budzi się z lękiem w oczach
czy podoła dzisiaj wyzwaniu
aby zdążyć na czas wypróżnienia
miarą człowieczeństwa jest wola
ta odwieczna chęć do zmian
nawet gdy starość wybudza lęki
w oczekiwaniu na tabletkę na sen
bezradna wobec bezsilności ciała
ma wciąż nadzieję
że każdy kolejny dzień jest darem
choć nie pamięta jaki to dzień
miarą świętości jest miłość
ta odwieczna siła sprawcza
która pozwala uczestniczyć w drodze
aby ujrzeć uśmiech Boga
2015-03-25
Kazimierz Sakowicz, 22 march 2015
pytanie bez odpowiedzi
kiedy patrzę na obolałą matkę
posuniętą w latach
gdy nie pamięta z kim rozmawiała przed chwilą
a świetnie opisuje zdarzenia sprzed lat
gdy myli fakty z oczekiwaniami zagaduje przyszłość
i z bólem stawia kolejny krok po złamaniu uda
nie ma sił aby wstać z muszli klozetowej
ciśnie mi się na usta pytanie o sens starości
gdy człowiek jak dziecko potrzebuje dotyku
aby spokojnie przejść na tamtą stronę
jest tylko milczenie i jej płacz nad własną nieporadnością
2015-03-22
Kazimierz Sakowicz, 16 march 2015
wobec śmierci
codziennie tak samo
spotykają śmierć
aż trudno uwierzyć
w Boga miłości
ukryty w hostii jest
pokorą milczenia
nadzieją wszechświata
już bezbronny wobec śmierci
2015-03-15
Kazimierz Sakowicz, 15 march 2015
wobec śmierci i Boga
proszę pana
gdyby był nie byłoby tego
gdyby kochał nie cierpiałbym tak
gówno nie życie i tyle z tego jest
że nawet dzieci nie przyjdą
człowiek jest sam
wobec śmierci i Boga zawsze jesteśmy sami
2015-03-15
Kazimierz Sakowicz, 15 march 2015
szpitalne opowieści
I
przychodzi syn
przechodzi sen
przybywa łóżek
nadchodzi śmierć
ubywa ludzi
rodzi się wieczność
II
Matko Boska ulituj się nade mną
Boże święty ulituj się nad nami
siostro ulituj się nade mną
i tak w kółko cały czas
szesnaście godzin dziennie
już dwa tygodnie bez przerwy
jeszcze miesiąc na pewno
siostrónio kochana
już nie będę krzyczeć
podejdź na chwilę i pogadaj ze mną
samotność bywa męcząca
szczególnie dla innych
którzy czekają aż wreszcie ochrypnie
III
siostro czemu to łóżko tak nie wygodne
dlaczego dzisiaj nie przyszedł
po co ta pielucha skoro mogę normalnie
chcę trochę wyżej za chwilę niżej
mam dość tej krzyczącej krowy
nie mogę zrobić kupy
o Boże jak śmierdzi otwórzcie okno
zamknijcie okno bo zimno
chcę mi się pić i jestem głodna
muszę wyjść ale nie nogami do przodu
jestem zmęczona proszę o sen wieczny
cierpliwość jest cnotą doskonałą w szpitalach
2015-03-15
Kazimierz Sakowicz, 8 march 2015
Ojcze nasz
Który Jesteś praprzyczyną wszystkiego
co ma sens i jest niepowtarzalne
naznaczone odniesieniem do nieba
Który Jesteś obecnością świętą
odpowiednią do miejsca i czasu
wierną aż po krzyż odrzucenia
Który Jesteś tajemnicą wcielenia
umiłowaniem prawdy i życia
ciągle w drodze przed nami
bądź nam Ojcem zawsze
nawet wbrew nam samym
2011-04-20
Kazimierz Sakowicz, 7 march 2015
w dziale poezja polska
między klasyką Pawlikowskiej-Jasnorzewskiej
tuż obok Jastruna i Skwarnickiego
przygnieciony Twardowskim
na jednej półce z noblistami
w jednym rzędzie z innymi mało znanymi poetami
w dziale poezja polska
stał mój tomik dorastanie do krzyża
w antykwariacie
cieszyć się czy smucić sam nie wiem
2011-04-02
Kazimierz Sakowicz, 4 march 2015
w tym samym kierunku
z poezją jest jak z wiarą
każdy ma swoją drogę
w tyk samym kierunku
różnych nauczycieli i odbiorców
przeróżne wykonanie
różny dobór środków
a wszystko w jednym celu
aby dni przeżyte okiełznać słowem
i zobaczyć uśmiech wdzięczny
tam po drugiej stronie stołu
gdzie się zaczyna wiara
iż poezja jest nam dana
na długą drogę
w tym samym kierunku
2011-03-07
Kazimierz Sakowicz, 4 march 2015
stwórca
w tym wymiarze gdzie jestem bogiem
na małej planecie w centrum swego wszechświata
stwarzam wiersze jak ludzi
każdy inny w zamiarze podobny do siebie
żyje odrębnością znaczenia
bez kropki na końcu nie ogranicza
bez wielkich liter nie stwarza pozoru wyższości
w tym świecie gdzie wszystko jest możliwe
wiersze jak ludzie umierają przedwcześnie
szukają wzajemności tych samych prawd
same dla siebie niczemu nie służą
spięte w tomik nabierają głębszego sensu
dają poczucie zrozumienia
jak stwarza się życie przez słowo
2011-02-24
Kazimierz Sakowicz, 1 march 2015
zakładnik miłości
nie milczy
jednym kichnięciem stwórczym
z chaosu zrodził wszechświat
bezradny wobec wolności
wciąż się obnaża z pokory
nietypowy zakładnik miłości
ma tyle do powiedzenia
tylko słuchaczy niewielu
cierpliwy jak wieczność
uczy milczenia
2015-03-01
Kazimierz Sakowicz, 28 february 2015
sztuka czytania
poeta samotny nadwrażliwy
palcem piszący na wodzie
zostawia słowo wydrukowane na kartce
lecz nie jest to jeszcze poezja
poezja jest wtedy gdy żywe się stają obrazy
w umyśle odbiorcy gdy ten zechce
dostać w gębę sumienia
zobaczyć cień odchodzących
dopiero wtedy słowo nabiera znaczenia
dopiero wtedy myśl godna zachwytu
żyje własnym stylem pisania
uczy sztuki czytania
2011-02-27
Kazimierz Sakowicz, 28 february 2015
po latach pisania poezji
po latach pisania poezji
nabiera się do niej dystansu
z nią czy bez niej
życie i tak przyspiesza po czterdziestce
pracować trzeba gdzieś na pograniczu słowa
i kochać aby nie stracić pewności
że pomimo pisania wierszy
jedynie człowiek obok
może dać tyle ciepła
ile stos spalonych wierszy do niczego
2011-02-19
Kazimierz Sakowicz, 28 february 2015
żeby
żeby napisać wiersz trzeba życie przenikać
między barierami czasu i uczuć
toczyć swój kamień rzeczywistości
żeby przeżyć życie trzeba poezję czytać
mówić językiem aniołów wierzyć w nie zawsze
poszerzać zdolność wyobrażenia
żeby być człowiekiem trzeba jedno i drugie
nieustannie w sobie pogłębiać w zachwycie
być przyjacielem Boga w człowieku
2011-02-15
Kazimierz Sakowicz, 24 february 2015
nieustannie
nieustannie się uczę mojej wiary
obłożona zaczynem łaski
mocuje się we mnie z goryczą niewiary
wycina korzenie zaniedbania
pokorna daje możliwość wyboru
wierna i czujna na ból
przedziwna towarzyszka życia
ograbia ze wszystkiego co ma pozór zła
darzy światłem które nie gaśnie
i daje poczucie pewności
że to co jest i przychodzi ma sens
nawet jeśli życia za mało aby to pojąć
nic wokół nie zmienia a przeobraża myślenie
2010-10-02
Kazimierz Sakowicz, 24 february 2015
zapisane
jeśli poezja jest tylko wymysłem poetów
szybko przebrzmiewa
gdzieś na wyrębach pamięci
gaśnie wymiar duchowej walki
tylko litery zapisane w wersach
ciasny cień za sobą ciągną
to co w poezji wieczne
dotyka wieczności
i warto o tym pamiętać
2010-09-21
Kazimierz Sakowicz, 24 february 2015
matka wszelkiego zła
zapisane jest siedem
głównych upadków ludzkiej natury
lecz zapomniano dodać jednego
najważniejszego
w którym pycha goni lenistwo
gniew wyprzedza chciwość
zazdrość wraz z nieczystością
słabną wobec obżarstwa
trudno jej dostrzec istotę rzeczy
w płaskim pojmowaniu historii
obojętna na prawdy odwieczne
ulega łatwej manipulacji
sama dla siebie substytutem mądrości
wciąż dziwaczeje bez chęci zmian
oto matka wszelkiego zła
zwykła i codzienna nasza głupota
2010-09-19
Kazimierz Sakowicz, 23 february 2015
ślepi i głusi
po latach chodzenia w kółko
wobec tych samych pytań
przerwanych życiorysów
kruchej wiary wobec cierpienia
niedoskonałej miłości w drodze
Bóg się odkrywa powoli przez lata
by nas nie onieśmielić naszą głupotą
gdyśmy ślepi i głusi żyli nie w pełni
ufając własnej logice niż Jego mądrości
2015-02-22
Kazimierz Sakowicz, 21 february 2015
głupie i bezczelne
kłamstwo jak zawsze głupie i bezczelne
aby istnieć długo musi krzyczeć
zagadać sumienie oszukać naród
a jeśli się da i cały świat
coraz to nowszą techniką manipulacji
w telewizji państwowej w wielu językach
cóż wszystko ma swój początek i zakończenie
taka jest kolej rzeczy we wszechświecie
a kłamstwo jak to kłamstwo nowe znajdzie dzieci
2015-02-21
Kazimierz Sakowicz, 21 february 2015
głupota spod sierpa i młota
z nową ikoną i starym nawykiem
bardziej niebezpieczna
ślepa i głucha jak zawsze
na styku życia i śmierci własnego narodu
ma siłę by świat pociągnąć w przepaść
2015-02-21
Kazimierz Sakowicz, 21 february 2015
człowiek jak wiersz
człowiek jak wiersz pisany ręką Boga
ma swój początek i zakończenie
myśl godna Stwórcy zamieniona w chwile
dobre i niezbyt przyjemne a nawet bolesne
pisane z tym jednym tylko przeświadczeniem
że nie warto uciekać od Niniwy
tylko głupiec obarczony pychą
nie chce się z Bogiem kłócić zawzięcie
wiara jeśli istnieje dojrzewa powoli
2010-09-14
Kazimierz Sakowicz, 21 february 2015
tak samo
tyle już lat odeszło w wierszach
świat się skurczył do małego laptopa
zmienił się system zniknęły partie
odeszli znajomi w niepamięć dotkliwą
a ja wciąż tak samo
wierzę w światło które przemienia myślenie
i co najważniejsze kocham żonę tę samą od lat
wierność jest źródłem prawdy o sobie
2010-09-15
Kazimierz Sakowicz, 19 february 2015
o wieczności
wieczność napotkana w lesie
wśród traw nasiąkniętych historią
uwikłana w losy narodów i świata
naga jak pacierz przed snem
zagląda w okna spowiedzi
choć nie osądza zdegustowana
odwieczne stawia pytanie
gdzie się podziała odpowiedzialność
za słowa modlitwy i czyny
2009-12-26
Kazimierz Sakowicz, 18 february 2015
odszedł człowiek
Markowi E.
historia obu narodów wstrzymała oddech
odszedł człowiek
któremu dane było zaświadczyć
że śmierć ma oblicze wolności
a prawda jest jedna
wypowiadana w różnych językach
jeden prawy człowiek może odmienić oblicze tej ziemi
dwóch sprawiedliwych będzie wyrzutem dla świata
2009-10-03
Kazimierz Sakowicz, 17 february 2015
zakochany
gdy za oknem kolejne opadają liście
zapisując w nas upływ jesieni
ja zachwycony twoimi wdziękami
szukam okazji by otrzeć się o ciebie
poczuć nabrzmiałość piersi
wyznać ci miłość milczeniem
chwilą gdy słyszę bicie twego serca
i to rytmiczne stukanie pod skórą
pozwala mi wierzyć jak dziecko
że jestem z tobą szczęśliwy
nawet jeśli niezbyt bogaty
to jednak wciąż zakochany
szukam nadziei by nam się chciało
zawsze być ze sobą
nawet jeśli liście opadną następnej jesieni
2012-11-18
Kazimierz Sakowicz, 16 february 2015
uwięziony w ciele
jest człowiek stary
wśród ludzi osadzony
uwięziony w ciele
ograniczony pamięcią
zamknięty w sobie
sponiewierany
obrany z godności
umiera powoli latami
tracąc nadzieję że coś się zmieni
śmierć czasami jest wybawieniem
2009-10-13
Kazimierz Sakowicz, 16 february 2015
wszystko
Bóg jest poetą życiorysów
od zarania aż po ciszę
tworzy poezję zdarzeń
jeden kamień porusza lawinę
kropla po kropli powala mury
to co w Nim najpiękniejsze
to miłość do człowieka
2009-10-12
Kazimierz Sakowicz, 16 february 2015
we śnie
we śnie wszystko jest proste
nawet jeśli dziwaczne i śmieszne
bez owijania w przenośnie
realność doznań bywa zaskoczeniem
lecz nad ranem gdy jeszcze by można
przeżyć niejedną rozkosz
zawsze nie w porę dzwoni
senny dusiciel marzeń
2009-09-01
Kazimierz Sakowicz, 16 february 2015
o Bogu
o Bogu można nazbyt mądrze
głupio i po chamsku
z nutą pogardy
z niedowiarstwem
w sposób niechętny lub fałszywy
najgorzej jeśli obojętny
lecz któż zdoła pojąć wszystkie te sprawy
dziejące się pod niebem naszej niewiary
gdy trzeba widzieć rzeczy zakryte
szukać co się zgubiło
i pytać jak to odnaleźć
mądrość jest darem lecz sama nie zbawia
codzienność trudu też nie wystarczy
tylko miłość otwiera furtę nieba
wąska ta brama lecz innej nie ma
2009-08-17
Kazimierz Sakowicz, 15 february 2015
Król Lew i służby specjalne
gdy lew ukryty w zaciszu zażywa spokoju
hieny gotowe do walki ruszają w pole
i nic w tym nadzwyczajnego ani nowego
historia zawsze powtarzać się lubi
lecz dla nas dwie nauki z tego płyną
pierwsza że władza traci poparcie i zaplecze
druga zaś bardziej zawiła i perspektywiczna
gdy służby specjalne spuszczone z łańcucha
wybiorą kolejnego władcę pustynnej sawanny
a nam zostanie pokiwać głowami ze zdumienia
jak łatwo bajki czytane dzieciom
stają się naszym udziałem
2015-02-15
Kazimierz Sakowicz, 15 february 2015
złudzenia
umarli za Polskę której nie było
która pół wieku wypięła się na nich
nie mając nic oddali życie
oddając wszystko zmienili przyszłość
zostały wspomnienia i rany pokoleń
nadeszła historia czerwonych flag
trudno po latach oceniać wybory
lecz każdy wybór rodzi historię
życie pozwala spłodzić potomków
a tych potem zabrakło nam
umarli za Polskę której nie było
która wciąż odczuwa ich brak
2015-02-15
Kazimierz Sakowicz, 14 february 2015
trzeba tak kochać
trzeba tak kochać aby zaistnieć w człowieku
tym co zapisane w księdze życia
czym się jest i czego nie można odczytać
co ukryte przed światem uczy pokory
i daje pewność że można więcej
trzeba tak kochać aby słowo stało się ciałem
i nauczyło widzieć Boga w człowieku
2009-07-21
Kazimierz Sakowicz, 14 february 2015
nadzieja świata
Bóg jest miłością w akcie wiary
inaczej bywa tylko zarządcą gdzieś tam u góry
pomiędzy anielskimi sprawami
lecz to co nas czyni godnymi uwagi
i budzi podziw anielskich chórów
to że ułomne w trudzie wyborów
staje się święte w akcie wiary
2009-07-18
Kazimierz Sakowicz, 14 february 2015
odłożone na potem
gdy boli nas w piersiach szukamy pomocy
gdy krew nam nie krzepnie wiemy gdzie iść
to co nas boli i doskwiera wyraźnie
wymusza działanie choć nie zawsze na czas
lecz najdłużej nam idzie z rozpoznaniem zapaści
jaka się rodzi pomiędzy nami
gdy to co łączyło dzisiaj już dzieli
i w tym tkwi ból wszystkich zranień
że sprawy największe odłożone na potem
najtrudniej rozwiązać na drodze łagodności
a przecież to miłość daje poczucie spełnienia
pozwala dostrzegać ukryte tęsknoty
i zawsze wychodzi naprzeciw oczekiwaniom
z naręczem kwiatów tak bez okazji
z uśmiechem na twarzy w akcie oddania
wszystko ma sens zależy od chęci do zmian
2015-02-14
Kazimierz Sakowicz, 14 february 2015
pułapka
to co jednym przychodzi łatwo
innym zabiera życie
tak niewiele trzeba aby wyjść z własnych przekonań
nic z tego nie wynika że mamy lub możemy mieć
świat i tak nas przegoni zachłannością form
tęsknota w nas będzie przynaglać do zmian
co nie nasze musi wrócić do swojej własności
to co jednych zadowala zupełnie
innych ledwo porusza natchnieniem
tak wiele mieści się w nas nienazwanego
że tak łatwo ulegamy złudzeniom
ku nieskończoności czas się zawęża
w tym co nas boli i czego nie wiemy
coś przeczuwamy a jednak uciekamy
w nienaturalność upadłej natury
to co dla jednych jest oczywistością
dla innych staje się pułapką
2009-06-28
Kazimierz Sakowicz, 13 february 2015
może istnieć wiecznie
przemijam powoli jak moje wiersze
odleżałe na półkach portali
coraz mniej słów a więcej doświadczeń
i ta miłość jeszcze spragniona kochania
jestem przy tobie jak wiersze przeorane czasem
bliskie obecnością wiary
że wciąż mam tyle jej w sobie
aby sprostać nowym wyzwaniom
kochać ciebie jest moim pragnieniem
nawet jeśli wypowiedzieć tego nie zdołam
że miłość wszystko może
może istnieć wiecznie
2010-01-30
Kazimierz Sakowicz, 13 february 2015
niby fraszka na miłość
miłość jak poezja wrażliwa na słowa
kocha gdy słucha z łagodnością
za dużo nie powie nie zagada miłego
raz zaproszona zagości na stałe
lecz jedną w tym wszystkim ma wadę
codziennie zmusza do pracy nad sobą
by kochać bliźniego więcej niż siebie samego
2010-02-14
Kazimierz Sakowicz, 11 february 2015
bez przebudzenia
gasną świece w obrębie życia
zanikają słowne przenośnie
wartość światła nabiera znaczenia w ciemności
tylko lęk o przeszłość ten sam
budzi obrazy ze snów
gdy się spada głową w dół
wiecznie
bez przebudzenia
2010-10-27
Kazimierz Sakowicz, 11 february 2015
się spóźniłem
się spóźniłem
nie było mi dane
zobaczyć i uwierzyć
teraz mogę tylko uwierzyć
że dane mi było
się spóźnić
2010-10-31
Kazimierz Sakowicz, 10 february 2015
wierzę
wierzę że można chodzić po wodzie
góry przenosić jednym tchnieniem
morze uciszać w milczeniu
umarłych przywracać do życia słowem
wierzę że jest to wszystko możliwe
tylko nie mam ufności dziecka
które samo z siebie niewiele może
a tak wiele pychy upadłego anioła
który wszystko chce tylko dla siebie
2011-08-24
Kazimierz Sakowicz, 10 february 2015
od zawsze
wbrew temu co nam wmówiono i co ukryto
i w co chcą abyśmy uwierzyli
każdy mur da się zburzyć
wszystkie układy obalić
głupota zawsze zjada własny ogon
tak już z nią jest od zawsze
tylko żal przy tym zmarnowanych lat
i kolejnego pokolenia wędrującego po pustyni
2011-08-24
Kazimierz Sakowicz, 7 february 2015
przerwany wiersz
dzwoni telefon
zaczęty wiersz się urwał
miało być mądrze i dosadnie
a zostało tylko usłyszane zdanie
wiesz dzisiaj powiesił się nasz listonosz
nawet poezja milknie w pół zdania
kiedy smutek przewietrza niebo
są wersy które nie zaistnieją
ból zamyka okna mądrości
2010-08-08
Kazimierz Sakowicz, 7 february 2015
ukryty
ukryty w wyobraźni nieba
siadam przy tobie zmęczony
widzę jak kształtnie oddychasz
wtulona w słowo
dobrze że jesteś moim natchnieniem
prawdą że miłość może wszystko
nawet starego osła zarazić wiarą
że bez niej nie warto pisać wierszy
ukryty w sobie jestem dla ciebie
2010-08-02
Kazimierz Sakowicz, 1 february 2015
mały traktacik o człowieku w Kościele
że biskup też człowiek i ma swoje słabości
że nadużywa słów władzy i procentów
że nie słucha i zawsze ma rację
to być może choć takich niewielu
lecz to wszystko już było przed wiekami
i działy się rzeczy po stokroć gorsze
lecz to co niezmienne w moim Kościele
to zmartwychwstanie Chrystusa i Duch Wspomożyciel
który ogniem wypala wszelkie odłogi
niezależnie od kolorów szat i zasobności
bo w Nim jest taka pokora i cierpliwość wieczna
w oczekiwaniu aż się nawróci każda owieczka
co nie znaczy że będzie taryfa ulgowa
dla tych którzy dzieci gorszą i zapierają się Ducha
mądrość jest darem i siłą jak broń obosieczna
pozwala wiedzieć lecz ocenia zamiary
i po tym poznać człowieka wiary
jeśli kocha Boga ukochać musi człowieka
2015-02-01
Kazimierz Sakowicz, 31 january 2015
nastała cisza
przypięta do łóżka kabelkami
wsłuchuje się w rytm swego serca
niezbyt rytmicznie i bardzo powoli
krew się w niej zarumienia
przychodzą odchodzą w białych kitlach
coś narzekają nie bardzo rozumie
a z niej jakby tchnienie uchodziło w powietrze
sen ją zmorzył nastała cisza
bardzo by chciała otworzyć oczy
rękę unieść ku górze
wykrzyczeć ból swego życia
lecz nic już nie może
cisza
2011-11-03
Kazimierz Sakowicz, 31 january 2015
zbolały
zbolały przylegam do twego milczenia
nasłuchuję wołania w nadziei że nadejdzie
że słów których zabrakło już nie zabraknie
że jeszcze zdążę zrozumieć ukryte w tobie
bóle i łzy radości i te marzenia w trakcie
gdy patrzę na twoje zwarte dłonie
gubię się cały w sobie
rzucam wyzwanie Bożej mądrości
jak to możliwe że jesteś w ukryciu
a ja po tej stronie przywalony żalem
idę choć nie wiem po co
żyję niechęcią do życia
nie ufam już sobie
oślepłem cały
nie ma mnie
2011-11-02
Kazimierz Sakowicz, 31 january 2015
jeszcze przed chwilą
jeszcze przed chwilą oddychał
mówił nieskładnie
miał jakieś zwidy
słyszał bicie dzwonów
szukał oparcia
był niewidoczny w ciele
wpatrzony w sufit
czekał na gości z dalekiej przeszłości
cytował biblię
i wreszcie przestał wadzić się z sobą
zamilkł w bezruchu
odszedł
a jeszcze przed chwilą oddychał
2011-10-31
Kazimierz Sakowicz, 31 january 2015
gotowy do ucieczki
nie wiem co jej powiedzieć
jakich użyć słów aby nie zranić
nie być tylko gościem z przylepionym uśmiechem
z nerwowym tikiem w kieszeni
gdy patrzę jak cierpi milknę
milknie Bóg w tajemnicy cierpienia
nie ma nic ważniejszego
niż ten jej ból
jestem jak dziecko bezradny i wystraszony
gotowy do ucieczki
2011-10-31
Kazimierz Sakowicz, 25 january 2015
odwrócone pytanie
jeśli Bóg jest miłością
gdzie był gdy umierały miliony
na obozowych placach
w więziennych celach
na bitewnych polach
i niemy pozwalał ginąć wielu
cóż ja bym odwrócił pytanie
gdzie byłeś człowieku
gdy On prostował zakręty historii
uczył że miłość myśli o innych
nie szuka swego jest pokorna
wyzwala z głupoty rozdaje ubogim
tylko ojciec kłamstwa odwieczny wróg
na tyle głośny i nam potrzebny
byśmy mogli siebie wybielić
czasami niemy i pełen spokoju
patrzy oczyma anioła ciemności
jak to wyszkolił lepszych od siebie
2015-01-25
Kazimierz Sakowicz, 25 january 2015
ciągłość wiary i miłości
nie ma drugiej strony
jest ciągłość wiary i miłości
poza granicą zrozumienia
2015-01-25
Kazimierz Sakowicz, 22 january 2015
odrobina wiary
za stary aby dać się wykorzystać
za młody aby odejść w niepamięć
siedzi poeta nad istotą życia
i analizuje poznane przypadki
próbując z nich wykrzesać odrobinę wiary
że nie wszyscy zgłupieli do reszty
i zostaje w nich odrobina chrześcijaństwa
która broni się tym gdy słucha i pragnie pomóc
nie fałszuje podatków nie uprawia chamstwa
zobligowana do pracy nad sobą i oceny sumienia
szuka w sobie miłości do ludzi
i nawet jeśli to wszystko za trudne
aż nierealne w tym świecie
siedzi poeta nad istotą życia
i analizując poznane przypadki
jeszcze wierzy że jest człowiek odbiciem Światła
czy tego chce czy nie i tylko od niego zależy
kim będzie i dokąd dojdzie gdy go już nie będzie
2015-01-22
Kazimierz Sakowicz, 18 january 2015
aby zrozumieć Boga
odkąd człowiek nazwany imieniem
przestał myśleć o biologicznym przetrwaniu
i zaczął myśl zamieniać w słowa
a słowem zapisywać emocje
próbował zrozumieć istotę Boga
zależność pomiędzy Stwórcą a stworzeniem
i wraz z rozwojem wielu cywilizacji
różnie mu to wychodziło
lecz zawsze miał w sobie nadzieję
to nikłe światełko w ciemności
że przyjdzie taki czas gdy będzie mu to dane
2015-01-18
Kazimierz Sakowicz, 18 january 2015
aby zrozumieć człowieka
odkąd zacząłem wyrażać emocje wierszami
patrzę szerzej w granicach możliwości rozumienia
wiem tyle ile potrzeba aby zrozumieć człowieka
aby w człowieku dojrzeć Boga
lecz nie uwalnia mnie to od błędów i przywar
i to jest zawsze dramat piszących
którym zależy na zapisaniu prawdy
im większa miłość tym bardziej pokorna
i zawsze służebna dlatego tak trudna
[1] 2015-01-18
Kazimierz Sakowicz, 17 january 2015
o grzechu
nie umiemy mówić o grzechu
z ambony wieje strachem przed piekłem
sztuka kształtuje upadek ludzkości
my unikamy rachunku sumienia
dzieci niewinne umierają po tabletkach
a grzech jest zaprzeczeniem dobra
niechęcią kochania wbrew sobie
zwyczajną pychą aniołów
gdy przeszli na drugą stronę
fałszując przesłanie o Bogu miłości
2015-01-17
Kazimierz Sakowicz, 17 january 2015
wobec aniołów
jak dziecko wobec aniołów
jestem niemy
słowa nic nie znaczą
liczy się pokój w spojrzeniu
2015-01-17
Kazimierz Sakowicz, 13 january 2015
w tajemniczy sposób
nim wstanie słońce
i zaczniemy tworzyć nowy dzień
w tajemniczy sposób
dla nas nie zawsze zrozumiały
ani nawet dostrzegalny teraz
zjawia się On Pan pokory i miłości
w krótkim oddechu zmęczonego anioła
próbuje posprzątać wczorajszy bałagan duszy
wyprostować krzywizny zwątpienia
ciepłym tchnieniem nadziei
że są sprawy i daty które można naprawić
choć zmienić przeszłości się nie da
można zmienić myślenie
a to pierwszy krok do zbawienia
2015-01-13
Kazimierz Sakowicz, 12 january 2015
w tajemnicy przed światem
w tajemnicy przed światem
nieustannie tworzy się we mnie miłość
zależna od doświadczeń i zranień
powoli dojrzewa w wierze
niedoskonała aczkolwiek piękna
wyrazem uczuć do żony
pozwala zrozumieć Boży jej wymiar
2015-01-12
Kazimierz Sakowicz, 11 january 2015
wiersz pisany przez lata
wiem o tobie tyle żeby chcieć więcej
miłość poszerza granice rozbudza pragnienia
jesteś jak wiersz pisany przez lata
gdy staję się częścią kolejnego wersu
wiem o nas tyle aby wciąż pisać i kochać
2015-01-11
Kazimierz Sakowicz, 11 january 2015
tylko troje
jak bardzo chcemy być
na świeczniku
przy podziale zysków
w dobie hossy
tuż obok zwycięzców
pod krzyżem zostało tylko troje
2010-06-11
Kazimierz Sakowicz, 10 january 2015
po ludzku nieszczęśliwi
wzdłuż życia tworzy się poezja
wraz z miłością jest uobecnieniem Boga
po ludzku nieszczęśliwi którzy słuchają
i milczenie zamienią w wiersze
zawsze mają pod górę
i mają o czym pisać
2015-01-10
Kazimierz Sakowicz, 6 january 2015
niepotrzebna nikomu
gdyby głupotę obrać ze skórki
z warstw wielu jak u cebuli
dość szybko nam by się ukazała
cała jej postać nagiej prawdy
że bez naszego udziału
byłaby niepotrzebna nikomu
2011-11-25
Kazimierz Sakowicz, 6 january 2015
w dobie techniki
budować wieżowce aż pod nieba bramy
jeździć koleją szybko jak samolotem
zaglądać w okna wszechświata promami
klonować zwierzęta i może już ludzi
to nam przychodzi łatwo w dobie techniki
lecz coraz trudniej nam być dla ludzi
czasem który stanął w miejscu
wierszem co ma siłę wulkanu
wiarą która przemienia pragnienia
miłością bez której wszystko to runie
uśmiechem który zostaje najdłużej
2015-01-06
Kazimierz Sakowicz, 4 january 2015
przed lustrem
gdy się spóźnił na odlatujący samolot
wściekły na siebie i na Pana Boga
że właśnie stracił kontrakt życia
poszedł się upić w małej kafejce na przedmieściu
gdy przyszedł do siebie nad ranem
przeczytał w gazecie o zestrzelonym samolocie
usiadł przed lustrem zdziwiony
jakby wrócił z bardzo dalekiej podróży
2015-01-04
Kazimierz Sakowicz, 4 january 2015
dopust
i znowu głupota jest górą
gdy ktoś umiera przez zaniedbanie drugiego
lub własną poniesie śmierć przez swoje niedbalstwo
i co by nie mówić nie przestrzegać
zawsze się znajdzie ktoś gdy komuś zada cierpienie
a będzie winił Najwyższego że ślepy i niemy dopuścił
2015-01-04
Latest comments:
29 april 2024
violetta
Jesteś w niebie:)
29 april 2024
sam53
wg. pisma ... ? ...ale nie na 100
29 april 2024
Weronika
Promieniowanie ciała doskonale czarnego.
28 april 2024
samoA
dziękuję. uśmiech posyłam
27 april 2024
Jaga
Bardzo, widać że dobrze mu z oka patrzy ;)
27 april 2024
On tak dostojnie chodzi, że to czysta przyjemność
27 april 2024
kb
hm tutaj pokazano niejako wprost sprawcę światła.
27 april 2024
sufit, uśmiech i barany... no tak to jest, sama
27 april 2024
"wszystkie modlitwy wymyślili grzesznicy"
27 april 2024
social-real. bardzo fajnie ujęte
26 april 2024
jeśli tylko
właśnie :)
26 april 2024
Adam Pietras (Barry Kant)
Dzięki, Violetta!
29 april 2024
Satish Verma
28 april 2024
Jaga
28 april 2024
Satish Verma
27 april 2024
Jaga
27 april 2024
Satish Verma
26 april 2024
wiesiek
26 april 2024
Satish Verma
25 april 2024
wiesiek
25 april 2024
Satish Verma
24 april 2024
Satish Verma