Latest items:

Poetry

	magda p
	PROFILE About me Friends (13) Poetry (39)

latest best rating most commented

magda p, 17 january 2018

Żałobna słodycz

To jeszcze nie mój czas i nie moje miejsce,
choć kołysze mną noc, mruczy do snu wierszem:
Miałaś odejść, a trwasz, przeciekasz przez palce,

przez dźwięk, ciepły oddech i bezpłodne serce,
przez wymarłe oczy, zwijające przestrzeń.
Tak, to nie jest twój czas i nie twoje miejsce.

Na mojej tęsknocie tańczą baletnice,
gną się jak topole na styczniowym wietrze,
Miałam odejść, a trwam, przeciekam przez palce.

Zaśnieżoną drogą wiodą dwa księżyce,
skaczą po kałużach, tną cienie jak ostrze,
ale to nie jest mój czas i nie moje miejsce.

Czołgam się do świtu przez białe ulice,
jestem i nie jestem, marszczy się twarz w lustrze.
Miałam odejść, a trwam, przeciekam przez palce.

Cieszyn, Bobrek, Małe i Wielkie Kończyce,
melodia tamtych nazw w pamięci się zatrze,
To jeszcze nie ten czas i nie moje miejsce.
Nie odchodzę, trwam, przeciekam przez palce.

number of comments: 7 | rating: 10 | detail

magda p, 19 august 2015

Stara kobieta

kiedy pierwszy raz umierała
powietrze było rozedrgane
jej twarz w smutku w uśmiechach
rozpoznawalna
pustka jeszcze nie taka przeraźliwa
ból oswojony
łasił się do szczupłych nóg
Dostojewski Kafka zamiast poduszki
wszystko na swoim miejscu
czyste poukładane do polubienia
do oswojenia

teraz nie ma nawet rozpaczy
twarzy nikt już nie poznaje ja też
umykam wstydliwie przed jej spojrzeniem
znajomi odfrunęli
zrobiło się cicho

number of comments: 8 | rating: 6 | detail

magda p, 19 july 2015

List sprzed wielu lat

miasto upadło
na ulice sypią sie tynki
mury porastaja trawą
poza tym
choroby i tłum
już nie żyjemy
zdobywamy wszystko
nie ma niewinnych
i nie ma szans na wyjście
place wieczorem są puste

każdy przy swojej kości

number of comments: 5 | rating: 10 | detail

magda p, 28 may 2015

Mam dość

mijam gęstnieję

rodzę dzieci z biedą
myję coś kogoś wycieram
zacieram ręce do krwi
uskrzydlona jak chrząszcz gnilik

ze zmęczonych dłoni
sypią się pióra z nich wyrastają
niezgrabne ptaki i trzepią
koślawo skrzydłami
na niebiesko

pozwalam byś na mnie zawiesił
ubrał w znaki scalał i rozpalał
na chwilę na jutro
które otwierasz i zamykasz
jakby to było okno jakbym to ja była
cała w pierzu i atramencie

number of comments: 2 | rating: 5 | detail

magda p, 28 may 2015

Szukałam cię

wypełniłaś sobą światło
które falą podchodzi do oczu
oddycha mną
na koniec załamuje się w przestrzeni poranka

miałaś minąć a trwasz
o krok za blisko

number of comments: 4 | rating: 5 | detail

magda p, 28 may 2015

Uziemione

łatwo przywiązujemy się do miejsc
pamięć razem ze światłem
zanika w zieleni i czeka
na brzegu nocy

zapuszczamy korzenie
ciało spływa sokiem
poddaje się delikatnej torturze
pomiędzy palcami można wyczuć
miękką skórę
jeszcze kruchą i wilgotną

rośniemy wszędzie
kruszymy betonowe płyty
rozsiadamy się na liniach pęknięć
jak ptaki na przewodach

zwykłe chwasty
które dorastają wam
ledwo do pięt

number of comments: 2 | rating: 2 | detail

magda p, 24 may 2015

Drobna biesiada

Ta kartka słabości twojej okrutnie i drwiąco pełna
Rafał Wojaczek

przemilczane wiersze są jak ziarenka soczewicy
zapisane niebieskimi liniami w strąku
biegną po wersach frazach po omszonych listkach
ranią ostrymi brzegami są płaskie i samotne

pozwoliłam im zapuścić korzenie
czułam jak porastają znaczeniami
pulsują w żyłach i drżą na powiekach
rozbuchały się niczym zielsko

teraz uginam się pod ciężarem zdania
jestem głodna jak Ezaw

oddam je za miskę

number of comments: 4 | rating: 8 | detail

magda p, 24 may 2015

Droga Mleczna

moje miasteczko
rozrasta się na wszystkie strony
rozkłada na pagórkach

krzyczy neonami billboardami
falujące tłumy są jak przypływy i odpływy

wieczór wydzwania litanię
wymiata ulice ze śladów stóp

oddaje mi je czyste i mokre
ten widok zawsze chwyta
za serce

nocą czasami w oknach
można dojrzeć
daleki blask

number of comments: 2 | rating: 4 | detail

magda p, 24 may 2015

Ślady

kolejny dzień biały jak śnieg
czysty jak śnieg zapada się
z ciszą w zaułkach prześcieradła
i osobną na dłoni

można mylić drogi i oddechy
odpoczywać na kupie gruzu
w załamaniach światła

wzrok podnosi przestrzeń
i próbuje zamknąć usta
patrzę w niebo

a tam tylko piasek
całe tumany
pył

number of comments: 2 | rating: 4 | detail

magda p, 24 may 2015

Resztki

"Jesień już panie a ja nie mam domu"
Eugeniusz Tkaczyszyn-Dycki

Ech, panie, przetacza się listopad,
poranki dzwonią chłodem, ciągną ulicami mgły,
zamiast oczu tylko kulawe kieliszki,
a w mokrym korytarzu nawet psa z kulawą.

Ech, panie, boli mnie ta młoda jesień,
narywa w kościach, jak wiatr przesypuje się liśćmi
klei pajęczyną teraz już tylko czekać na koniec
biały jak śnieg lekki jak piach

number of comments: 2 | rating: 6 | detail

10 - 30 - 100

Latest items:

Poetry

Żałobna słodycz

Stara kobieta

List sprzed wielu lat

Mam dość

Szukałam cię

Uziemione

Drobna biesiada

Droga Mleczna

Ślady

Resztki

Latest comments:

contact with us