Poetry

Idziesz gdzie tłum
głuchy na szum
Serce czy dusza
To Cię nie rusza

Kręgi schematu
rutyną bez smaku
barwione dni losem
straconym patosem

Wstajesz by śnić
idziesz by stać
biegnąc za drugą
kukiełką człowieka

Cicha fascynacja
emocji frustracja
w błocie zaginionych
chwil utraconych

Etos słów trudnych
echem snów brudnych
kroczysz tam i tu
gubiąc życie znów

Czego pragniesz
w chmarze chmur
depcząc wartości
szukane wsród bzdur

Rzeźbisz dni grzechem
krwią znaczysz siebie
zalewasz złym cieniem
własne zrozumienie

Niech czas pochłonie
istnienie zniszczone
maskę jednostki
wartości stracone