Latest items:

Poetry

	Jimmy Milton
	PROFILE About me Friends (1) Poetry (14)

latest best rating most commented

Jimmy Milton, 7 january 2011

Kto to?

Kim jest ta dziewczyna, która wchodzi mi w krew?
Z wolna, bez pośpiechu, dotyka moich ust swoimi,
Czuję jej słodki oddech, gdy brew dotyka brew,
I wciąż nie mogę się nasycić wargami twoimi,

Dotyk za dotyk, moje dłonie w twoich włosach,
Masz oczy takie pełne kolorów i pragnienia,
I słychać pożądanie w naszych cichych głosach,
Gdy jesteśmy razem, tak jakby od niechcenia,

I dziwię się, jak patrzę, gdy śpisz,
To ty jesteś moim marzeniem?
Czy to ty Boże znów ze mnie drwisz?

I chcę, żebyś spała, nie chcę cię budzić,
Bo tak łatwo można się dziś zgubić,
W pojebanym świecie pojebanych ludzi.

number of comments: 0 | rating: 6 | detail

Jimmy Milton, 13 december 2010

poranny blues

to tylko wiatr wśród złotych liści,
budzi nas do życia z bezsilności,
śpij spokojnie, bestia już nie czeka pod
drzwiami,

to tylko wiatr nabiera powietrza w swoje gardła,
przepędza czarne chmury daleko do diabła,
ale nie wstawaj jeszcze, bo to nie ten świat,
którego chcę,

to tylko wiatr, który nie czeka na nas,
leci tam, gdzie znaczenia niema już czas,
daj mi rękę i chodź ze mną, bo rosa znów
spada z traw.

number of comments: 2 | rating: 7 | detail

Jimmy Milton, 13 december 2010

Szepty ptaków

złóż ręce do modlitwy, bo późna już godzina,
wiatr huczy za oknem a gałąź spada na drogę,
nie wiesz kobieto co nadchodzi, to jest przyczyna,
że na twarzy wymalowane masz strach i trwogę,

wejdzie do twojego domu i znikąd ratunku,
oczy masz otwarte, usta zamarłe w krzyku,
nie wiesz, że na pewne rany niema opatrunku?
właśnie ujrzałaś najgorszy koszmar w pełnym szyku,

więc kiedy poczujesz, że twoja świeczka gaśnie,
może przyjdzie światło, rozproszy czarny zły sen,
ale nie wiesz kobieto, może to sen w śnie właśnie?
i już nie będziesz pewna co zastaniesz u swoich drzwi,

nie wierz kobieto, nie wierz szeptom ptaków...

number of comments: 0 | rating: 2 | detail

Jimmy Milton, 13 december 2010

Znowu świeci.

więc budzę się wreszcie z tego przeklętego snu,
wstaję o własnych nogach idę do drzwi,
żeby je otworzyć. z rozmachem wielkim
i wejść do miejsca gdzie słońce świeci mocno.

niezniszczalny
człowiek

wyszedł z piekła,
i już tam nie wraca,
chodzi w swoich butach,
i los w palcach obraca.

number of comments: 0 | rating: 7 | detail

10 - 30 - 100

Other poems: ***, ***, czarne serca, Park PL, wyblakły, Prostak, intensywny, do (...) liścia., Danny boy opuszcza towarzystwo., modlitwa wieczorna, Kto to?, poranny blues, Szepty ptaków, Znowu świeci.,

Latest items:

Poetry

Kto to?

poranny blues

Szepty ptaków

Znowu świeci.

Latest comments:

contact with us