Latest items:
harry, 26 december 2020
Ten
Dziś odszedł od nas Anioł
Bez pieni co spływają
Z trąbami
Ten dzień skłamany lodem
Co zmroził serca
Pałające
I pozostało pytanie
I myśl pytanie śląca
W słowo
Co było było różne
Lecz w prawości uwięzione
Bez lęku
Co będzie nieznane
Lecz wyczekane mozolnie
Nasze
Co jest jest w naszych rękach
Nie do marności
Znaczone
Dziś wiem, co nadejdzie
Przyniesie ukojenie
Ten czas
A Anioł – gdy oprowadzi Ciebie
Wróci z żalem do ziemskiej
Arkadii…
harry, 1 december 2020
Bajki z Łuku Karpat: Przysmak zajęczy
W leśnym jarze
Między jodły
Mieszkał zajączek urodny
Poprzez lasy
Szedł samotny
Wielce smutny i markotny
Aż tu nagle
Dnia jednego
Spotkał przyjaciela swego
Miś puchaty
Beczkę trzymał
Miodu z beczki tej zażywał
Mój kochany
Niedźwiedź rzece
Ja ze smutku Cię wyleczę
Słuchaj mnie
Mam sposób prosty
Abyś nadal był radosny
Gdyś zmartwiony
Podczas chłodu
Dobrze jest się napić miodu
Zając pije
Mina rzednie
Oj, niedźwiedziu to są brednie
Idąc dalej
Wyszli w pole
Opłakując swoją dolę
Nagle zając
Nosem rusza
Jakaś zmogła go pokusa
Wkoło zerka
Poprzez trawy
Widzi zagon uprawiany
Kicnął szybko
Między drzewka
Ależ, rośnie tam marchewka
Wskoczył w grządki
Smutki schował
Gdy warzywa popróbował
Rozanielon
Sobie chrząka
Piękną mu się jawi łąka
Najedzony
Już radosny
Pobiegł zając między sosny...
Na to niedźwiedź
Świat ten dziwny
Każdy ma swój przysmak inny.
harry, 18 february 2021
Bajki z Łuku Karpat: Sierściuszek
Był leniwy Królik co ciągle spał
I w tym swym lenistwie uparcie trwał
Przyjaciele co dzień odwiedzali go
By pomocną mu podać dłoń
Ach, Ty Królik do roboty się weź
Wykoś chwasty w ogrodzie złe
Posadź marchew sałatę kwiaty
Byś miał pięknie dokoła chaty
Wtedy będziesz szczęśliwy radosny
A warzywa Ci będą rosły rosły
Będziesz Królik miał w zimie co jeść
Tylko wstań, do roboty się weź
Królik tylko obrócił się w łożu
Aż futerko na karku nasrożył
Uszy skulił i tak sobie wciąż śnił
Że wśród zwierząt najbystrzejszy był.
harry, 14 november 2021
Bajki z Łuku Karpat: Przed jedną z bitew (w lustrze)
Rzekł król do króla
Granica moja
Moje zwycięstwo
Więc odpowiedział królowi król
Granica moja
Moje zwycięstwo
Na niebie sokół zatacza krąg
Wzrokiem świdruje
Przyziemne niwy
Wiatr muska skrzydła
Sokoła żywot
Taki szczęśliwy
Rzekł król do króla
Granica Twoja
Twoje zwycięstwo
Więc odpowiedział królowi król
Granica Twoja
Twoje zwycięstwo
Więc córa była
Był przeto syn
Jako w bajce
Z królewną w tany
Rusza królewicz
Na ziemi krańce
Rzekł król do króla
Granica nasza
Nasze zwycięstwo
Więc odpowiedział królowi król
Granica nasza
Nasze zwycięstwo
Święty to wybór
Szczęście – czy ból…
To chyba wszystko
harry, 8 january 2022
Ale, ale ...
Cóż, … mały chłopcze, życie
ucieka tobie przez palce
czy to jest życie, spędzone w walce?
czy to jest chwila pozorów jeno
które Świat w lepszy nigdy nie zmienią!
twój Świat i mój Świat – to jedno.
Ach, Wirgiliuszu…
Tak chciałbym przecie nad tonią wieczną
rozciągnąć woal, zatrzymać Wieczność
z jej rydwanami
z jej strażnikami
z jej marzeniami
z jej wymówkami
i kaprysami.
Ale dlaczego, czemu tak długo
trawiłeś Życie nad dziką strugą
pośród ruczajów
pośród nahajów
wśród jej rozstajów
trujących gajów
wśród jej kurhanów
grzebiących ciebie?
Wiedz Wirgiliuszu, - to Słowo jedno
głazem u Nieba wrót zaległo
swoim ciężarem
swoim rozmiarem
swoim zwyczajem
to jego znamię,
zdało się – trwale.
Słowo przed laty odwzajemnione
przybrane mlecznym – mgielnym welonem
z dzwonów wieszczeniem
z słodkim tkliwieniem
z namiętnym drżeniem
z ulgi westchnieniem
z niedomówieniem.
O Wirgiliuszu. Oto Klio skosztowała z czary zapomnienia, coś rzecze…
Więc czemu teraz Żal mienisz w strugi
po tylu tępych głazów wtoczeniu
kiedy już rabat kwietnych wonień długi
winien rozkwitać wśród kolibrzych trelów?
W krainie życia co pisze testament
wszystko coś należny dzielić po połowie
czynów słów coś luby nie winien mieć dane
i to co Niewinne, a podle rozchwiane.
Oto Melpomene schodzi z Helikonu
napojona u źródła wody zapomnienia. A więc Wirgiliuszu.
Wiedz, że słowo roty legło roztrzaskane
młotem nienawiści latami skuwane
nieuszanowane
niedotrzymywane
niepielęgnowane
świadomie szargane
tak, jakby nie dane!
Więc, cóż dziś zostało, kiedy serce płacze
skoro Dusza płonie rządzą tak namiętną
hartowana w krzywdzie, zaprawiona w walce
i woła i szuka Tej, co zdejmie to piętno…
O Wenero, łonem różanym Gai, w gołębim rydwanie
przybądź jak najrychlej.
... Pozostań zatem wieszczem i wędrowcem
Nad wieków otchłań Światło wznoś nadziei
Egidy cieniem osłoń Marzeń słońce
By doczekało Amaltejskich pieni ...
O Wirgiliuszu, co mogłoby być, niech się Wiosną stanie…
harry, 5 february 2022
Tylko Tam
Głuchy grom…
Zadrżał masyw
Potoczył się Kamyk
Spokojnie, ze szmerem
Własnego oddechu
Niknącym w oddali
Znów cisza niewinna
Nie poszła lawina
Głazów ni ociosów
Za tamtym
Ogładzony przez trudy
Co niewinność próbowały
Wrodzonym nawykiem
Pozostał On dumny
Wicher swą siłą
Co onegdaj dął w oczy
Posłał dębowy liść
By legnąć mógł zasłużenie
On zaś spoczął
Osadzony ostatecznie
Jak na legowisku
Wieczności
I Niebo rosi
Aż zmyje naloty…
Hej, Kamyku obmyty
A szlifowany cudnie
W nieboskłonie pamięci
Rozbłysłeś wśród swoich!
harry, 17 september 2020
Wiosna (Pani Wiosna)
Przy Tobie czuję kwiatów wonienie
Zapach trącący sercu wytchnieniem
Dla mnie to wszystko tak bardzo wiele
Lecz wiem - Tyś dla mnie jeno marzeniem
Ujrzałem przecie rajskiego ptaka
Jak w blasku słońca upojon tęczą
Nie świadom piękna którym oplata
A pióra zdobne wabią, nęcą...
Ujrzałem to, co najważniejsze
Co najcenniejsze w całym świecie
Promień co sprawia, że życie lżejsze
Temu, co marzyć chce w sekrecie
Chociaż ja wiem, żeś Ty spragniona
Chociaż spragnionym całym duchem
Nie mam ja prawa do Twego łona
Targany żalem i wyrzutem
Ja pragnę Twoje lico widzieć
Dniem całym - rano i wieczorem
A kiedy księżyc swym szlakiem idzie
Wraz z nim być Twym adoratorem
Chciałbym Ci kłaść u stóp klejnoty
Kryształy czysto szlifowane
By odbijały cnoty wszystkie
Obficie przecież Tobie dane
Chciałbym więc noc przegadać z Tobą
Noc jaśniejącą szczerym złotem
Odlanym - wspólną tą rozmową
Po niebie zaś rzuconym potem
Chciałbym móc pisać tak bez końca
Lecz, czy potrzebne to pisanie
Piórem wyrazić wiele można
A życie... swe dopisze zdanie
W mej duszy dzielisz oraz rządzisz
Choć byś nie chciała - znaczysz wiele
Me serce przy Twym sercu błądzi
To wiem, Tyś dla mnie marzeniem...
harry, 15 november 2020
Z wysoka
Ćwir, ćwir, a co to
A kto to ćwiri
Ach, Ty, sieroto
Co w tejże chwili
Szukasz gdzie gniazdo?
I na gałęzi samotnie płacząc
Srożysz swe pióra
Wcale nie bacząc
Iżby wichura
Cię nie strąciła
Wtem promyk słońca
Wśród wichru spłynie
W sercu żarząca
Nadzieja żyje
I znowu przycichł wiatr
A co to, skąd to
Piach na około
A Oni plotą
Jak to wesoło
W nowej rzeczywistości…
Trala la la
Z góry dochodzi głos
Będzie zabawa
Szybko odwróci losu trzos
Iglasta Kanonada
Lecz, czy już czas
Odlecieć hen w obce kraje
Opuścić bezpieczny las
Gdzie znane obyczaje
Gdzie Wczoraj znaczy Dzisiaj?!
Pozostań tam, gdzie Twoje niebo
Przyobleczone nutką szczęścia
Gdy Inni przekonywać będą
Będą szykować się do Zejścia
Ćwir, ćwir – to nie dla Ciebie!
Ty swoim Niebem płynąc
Dostrzeżesz prawdę całą
Choćby nie jedząc i nie pijąc
W gnieździe, nad tępą skałą…
Dożyjesz.
Latest comments:
12 may 2024
Melancthe
Kajzerki są przereklamowane ;)
11 may 2024
kb
wielki wypas - był albo może będzie. kto wie...
11 may 2024
sama prawda z tym myśleniem i psoceniem ale
11 may 2024
zastanowiło mnie czy owe cenienie kajzerek wynika
11 may 2024
jeśli tylko
skomponowane kolorystycznie..
11 may 2024
violetta
To co te kozy dziobią i dlaczego? Co na to aktywiści?
10 may 2024
Jaga
Podobne miałam odczucia, kiedy zobaczyłam wyspę.
10 may 2024
Weronika
Nie wyrzucaj. Niech to będzie memento dla naszej
10 may 2024
W tym sęk, że tam gdzie one się pasą nie
10 may 2024
Wyjadają ostatnie źdźbła:)
10 may 2024
I pomyśleć, że w rzeczy samej podobno Bóg
10 may 2024
To prawda, jest częścią natury :) Dziękuję
13 may 2024
Satish Verma
11 may 2024
Satish Verma
10 may 2024
Jaga
10 may 2024
Satish Verma
9 may 2024
wiesiek
8 may 2024
wiesiek
8 may 2024
Satish Verma
7 may 2024
wiesiek
6 may 2024
Satish Verma
5 may 2024
Satish Verma