17 january 2025

kołysz mnie kołysz

kiedy
nie rezonuję ze światem
w którym ludzie
mieszają krople z drobinami lodu
odpływam jak wody
niesione przez rzekę

nuty smutku osiadają na dnie
cichną wszystkie słowa
i teorie bezwzględności

światło to fala
której prędkość jest zawsze
taka sama

rozlewam się w wielką deltę
pozwalając otulić
tylko morzu


number of comments: 11 | rating: 8 |  more 

Weronika,  

Fizyka zamulania.

report |

ajw,  

Serdecznie dziękuję za komentarz. Jestem tu nowa, dopiero się rozglądam, wiec miło, ze ktoś przeczytał mój wiersz :)

report |

Belamonte/Senograsta,  

światło może też wpaść w pułapkę. nowe twarze potrzebne, to chyba fajny portal, chociażby dlatego, że można zablokować hejterów, ale tutaj ich nie ma, więc nie ma co blokować, a nawet jakby nie ma za wiele dziania się.

report |

ajw,  

Mam nadzieję, że fajny :)

report |

Belamonte/Senograsta,  

no i niektórzy to i wydali już książki jak widzę, więc to chyba dzianie się

report |

AS,  

ogromna to dla mnie radość, że Jesteś :) witam znakomitą Poetkę i świetną Komentatorkę :)

report |

ajw,  

Dzięki za cynk gdzie jesteś :)

report |

wolnyduch,  

Trudno rezonować z lodowatym światem, ale czasem wpadamy w jego macki, bywa, że są tacy, którym one odpowiadają, a nawet je wspierają, niestety...

report |

ajw,  

Ludzi poznajemy najczęściej w trudnych sytuacjach.

report |

Bezka,  

Wspaniały wiersz, delektuję się nim. Pozdrawiam:))

report |

ajw,  

Dziękuję serdecznie :)

report |




Terms of use | Privacy policy | Contact

Copyright © 2010 truml.com, by using this service you accept terms of use.


contact with us






Report this item

You have to be logged in to use this feature. please register

Ta strona używa plików cookie w celu usprawnienia i ułatwienia dostępu do serwisu oraz prowadzenia danych statystycznych. Dalsze korzystanie z tej witryny oznacza akceptację tego stanu rzeczy.    Polityka Prywatności   
ROZUMIEM
1