Latest items:

Poetry

	magda p
	PROFILE About me Friends (13) Poetry (39)

latest best rating most commented

magda p, 23 april 2013

Stara kobieta

nie pamięta porodu jej brzuch
był od zawsze pusty przecież
kształt główki nie pasowałby
do obrzmiałych sztywnych rąk

nie pamięta żeby gładziła policzki
i lniane włosy opadające na czoło
nie pamięta karmienia pocałunków
tulenia do piersi zmiany pieluch

w tej ciszy która ją otacza
ze wszystkich stron nie zapisał się
odgłos niczyich kroków ślad
genotypu kształt stóp płacz

number of comments: 26 | rating: 23 | detail

magda p, 19 april 2013

Chwasty

rosły wszędzie
kruszyły betonowe płyty
rozsiadały się na liniach pęknięć
jak ptaki na przewodach

nie chciał całe życie mieszkać
pod tym samym numerem
na tym samym piętrze
patrzeć na starość
od dołu zza szyby

lepiej uciec przeczekać
choćby w otwartej bramie wybrać
zimny cichy korytarz wilgoć

pamięta smród ziemniaków
strach skaczący z oddechem
rosnący z pożądaniem

chwasty rosły wszędzie

number of comments: 14 | rating: 20 | detail

magda p, 20 april 2013

oczekiwanie

leniwe południe rozpala się w powietrzu
słychać tylko szelest traw i czyjś śmiech
delikatnie nacinający ciszę
łąka jak pochodnia krwistoczerwona
płonie makami upał dzwoni w uszach
już czas już czas już czas

głośny dźwięczny śmiech
gdzieś w margerytkach
skacze po koszyczkach kwiatów
kuszący i gorący szept
przywiera do resztek wilgoci
w pożółkłej darni

teraz
wystarczy tylko jeden krok
półobrót skręt lub nawet drobny gest
żeby pękło niebo

czas zatrzymał się pośród grzmotów
błękit spłynął strugami deszczu
na rozpaloną łąkę

pod moim oknem

number of comments: 13 | rating: 10 | detail

magda p, 19 august 2015

Stara kobieta

kiedy pierwszy raz umierała
powietrze było rozedrgane
jej twarz w smutku w uśmiechach
rozpoznawalna
pustka jeszcze nie taka przeraźliwa
ból oswojony
łasił się do szczupłych nóg
Dostojewski Kafka zamiast poduszki
wszystko na swoim miejscu
czyste poukładane do polubienia
do oswojenia

teraz nie ma nawet rozpaczy
twarzy nikt już nie poznaje ja też
umykam wstydliwie przed jej spojrzeniem
znajomi odfrunęli
zrobiło się cicho

number of comments: 8 | rating: 6 | detail

magda p, 17 january 2018

Żałobna słodycz

To jeszcze nie mój czas i nie moje miejsce,
choć kołysze mną noc, mruczy do snu wierszem:
Miałaś odejść, a trwasz, przeciekasz przez palce,

przez dźwięk, ciepły oddech i bezpłodne serce,
przez wymarłe oczy, zwijające przestrzeń.
Tak, to nie jest twój czas i nie twoje miejsce.

Na mojej tęsknocie tańczą baletnice,
gną się jak topole na styczniowym wietrze,
Miałam odejść, a trwam, przeciekam przez palce.

Zaśnieżoną drogą wiodą dwa księżyce,
skaczą po kałużach, tną cienie jak ostrze,
ale to nie jest mój czas i nie moje miejsce.

Czołgam się do świtu przez białe ulice,
jestem i nie jestem, marszczy się twarz w lustrze.
Miałam odejść, a trwam, przeciekam przez palce.

Cieszyn, Bobrek, Małe i Wielkie Kończyce,
melodia tamtych nazw w pamięci się zatrze,
To jeszcze nie ten czas i nie moje miejsce.
Nie odchodzę, trwam, przeciekam przez palce.

number of comments: 7 | rating: 10 | detail

magda p, 5 may 2013

Ni stąd, ni zowąd

jest na początku drogi
przed nim promienie
jasne we włosach
ledwie dotykają źdźbeł traw
by się schować
w zagłębieniach murawy

stoi w długim cieniu
gotowy wyruszyć
na drugi koniec łąki
zagwizdałby
gdyby umiał

cicho sza coś woła
zewsząd znikąd z daleka
nie zdążył podnieść nogi
przestrzeń już go objęła
zamknęła w tej właśnie chwili
spełnionej

number of comments: 7 | rating: 14 | detail

magda p, 21 april 2013

Pożegnanie

do usłyszenia
w lajkach postach SMS-ach
zamykasz słowa oddech
ściera z szyby białawy nalot
resztki chłodu

do dziękowania
za–patrzenie na zarys
bioder cienką linię
przecinającą noc i ranek
ożywioną słońcem
popielniczkę na podłodze
obok butów

do zobaczenia
ziarnka piasku przesypują się
z palca na palec
wiersz staje w gardle

number of comments: 6 | rating: 10 | detail

magda p, 3 july 2013

* * *

już nic się nie da zrobić
już jest uwikłany w swój czas
siedmioletni dorosły

poznaje smak pierwszych liter
algebrę marzeń pokonuje
szorstką powierzchnię mitów
splątanie barw

nabrzmiałe nasionko pęka
i kiełkuje w wyciągniętej dłoni
dotyk miłości teraz delikatny
ale on przeczuwa płomień

lśni ostrze dnia
samotność
czai się po kątach
już niczego nie można odwołać

już czeka

number of comments: 6 | rating: 12 | detail

magda p, 4 may 2013

Rachunek

zostawili ją samą
w pocie krzyku i strachu
gdy ciało za różowe
za ciepłe
myli gesty i słowa

nie wiedziała
kim nakarmić zdziwienie
czym oszukać ciało

bezustannie rosła
litania liczb
bilans zmagań
ma i winien
tajna kronika żył

ma
winien
łańcuszek krwi

number of comments: 5 | rating: 14 | detail

magda p, 19 july 2015

List sprzed wielu lat

miasto upadło
na ulice sypią sie tynki
mury porastaja trawą
poza tym
choroby i tłum
już nie żyjemy
zdobywamy wszystko
nie ma niewinnych
i nie ma szans na wyjście
place wieczorem są puste

każdy przy swojej kości

number of comments: 5 | rating: 10 | detail

10 - 30 - 100

Latest items:

Poetry

Stara kobieta

Chwasty

oczekiwanie

Stara kobieta

Żałobna słodycz

Ni stąd, ni zowąd

Pożegnanie

* * *

Rachunek

List sprzed wielu lat

Latest comments:

contact with us