Latest items:

Poetry

	piotr czerwonko
	PROFILE About me Friends (1) Poetry (19)

latest best rating most commented

piotr czerwonko, 8 june 2010

dziecięca dłoń

dzisiaj dziecięca ręka
mała
słaba i
jakże silna
pełna radości
chwilowych smutków
wtuliła mi w dłoń
silną
męską
twardą i
jakże słabą
odpowiedzi

nie chcę już pytań
wątpliwości
to ono rację ma

idąc śladami
drążąc własne drogi
goniąc swój ogon
tworząc paradoksy
światełko tracisz gdzieś za sobą

a to ono rację ma

number of comments: 1 | rating: 6 | detail

piotr czerwonko, 25 march 2011

Samopoznanie

Możesz próbować tłumaczyć świat
Pojmować innych
Rozumieć siebie
Wewnątrz wnikając
Czerpiąc skądinąd
Jesteś Einsteinem i Sokratesem
Wszechświat zagadką już nie dla ciebie
Bóg jest już tylko pierwotnych ludzi
                                 miarą
Prostota bije swą mądrością
Gdy ludzkość w twoich już prawie dłoniach
Nagle uderza życie cię
Ufność uczucie miłość i zdrada
I
     znów
          sam
I znów sam

number of comments: 2 | rating: 5 | detail

piotr czerwonko, 22 march 2011

wyznanie alkoholika

Umysł stępiały
Wewnętrzne drżenie
Palce dygocąc rozdrapują rany
Butelka pusta trąca mnie w stopę
Jak łatwo znów zapomnieć
Lecz ból wciąż wraca
Potęga jego jest nieskończona
Tłumiony zalewany
Plugawiony
Czeka by znów zaistnieć
W błędach już tylko
Zauważany
Świadomie ponawiam
Brodzę nadal
W ekskrementach społecznych

number of comments: 1 | rating: 3 | detail

piotr czerwonko, 8 february 2012

dążenie

poszukując
stawiając cele
wznosząc się i upadając
dążyć ale nie spełniać
sięgać lecz nie chwytać
schwytawszy odrzucać
wkroczywszy wycofać
szczęściem zwać
niespełnienie
brak rozczarowań
perspektywę
wabienie
jakiż to ból
osiągać zamierzenia
spełnienie
marzenia
to już nie ja
to pustka pragnień
ciastko zjedzone
więc go nie ma
skorupy w dłoniach
ślady
czyż w innych tylko można się znależć
krzywe zwierciadło
lękliwe spojrzenie
opinie
bagnety dusz żołdackich
a przecież było dążenie

number of comments: 6 | rating: 3 | detail

piotr czerwonko, 18 may 2012

Sen

Miałem piękny sen dzisiaj
Mur i otwarta brama
Tłum i fala ciepła

Stanąłem w tej furcie światła
Zachłystując się własną wolą
Wokół mnie były twarze
    Radosne
        Życzliwe
            Kochane

Zrobiłem parę kroków
W głąb własnej nadziei
Stąpałem cicho i ostrożnie
Badając końcami palców
            Grunt

Lekki
Nie obarczony balastem jawy
Szedłem z nieopisaną radością
Ludzie rozstępowali się
Robiąc mi miejsce

Stale miałem przed sobą słońce
Byłem wolny
Nie czułem ucisku
Opętujących mnie więzi

Apogeum szczęścia

Nagle poczułem niepokój
Coś zadrgało fałszywą nutą
Przygniótł mnie ciężar
I...
Obudziłem się wiedząc

number of comments: 1 | rating: 3 | detail

piotr czerwonko, 16 june 2012

rozczarowanie

Kupon odcięty
...kolejny
małych trumfów
ledwo cień
na tarczy niesiony
...nie poraz pierwszy
walka nie z nimi
o siebie-z sobą
mroki przeszłości
dzień zachmurzają
stygmaty wiary
nikną w popiele
...Feniksa?
kolejny dzień
żegnać czy witać?
złudne opoki
mamią wciąż
choć ręka
jak Herbertowskiej Nike
oparta o powietrze
tak chciałem ufać
-wierzyć
-darzyć uczuciem
małostkowości sztylet
i rany liżę

number of comments: 2 | rating: 3 | detail

piotr czerwonko, 21 august 2012

cienie przeszłości

mocno nadwyrężony
sfatygowany wręcz
pieści pamięcią młodości żar
wiara wbrew faktom
kłam dawny
pędy wciąż puszcza
trudno odrzucić
porażkę uznać
ślepiec ŚLEPCOWI
nadal fanem
współczuć czy ganić
zrozumieć trudno

number of comments: 2 | rating: 3 | detail

piotr czerwonko, 21 december 2010

Odzew dla Waldemara Kazubka

Może i proste
A zawiłością już spowite
Może klarowne, ale już nieczyste
Czy ważne jak przyrządzasz danie?
Kuchnia za salą schowana być musi
Wykwintność twoim jest wymogiem
Nasyć się tylko miarą pustą
To nie kucharzy wszak jest dzieło
Jedząc pamiętaj
Twój smak to tylko
I nadal chcesz poznawać skład?
Czekaj
Już piszę
A czy czytać umiesz?
A może siebie dzisiaj oceń
Może to odzew twoją miarą
Bierzmy, co chcemy
Dajmy, co mamy
Nie nam osądzać, jaki pożytek
Mieć inni z tego będą

number of comments: 0 | rating: 2 | detail

piotr czerwonko, 3 may 2013

przemijanie

opustoszały dom
świszczy wiatrem
w strzępach ocalałych wspomnień
progi zdeptane do zera
mrok przebijany strużkami światła

już nie w chmurach
przybyszów tez nie wita
odkurzone eksponaty
bez blasku bez życia

ledwo nitka dymu
wije się z komina
zmurszały budulec
pustym piedestałem

w kącie stoi kosa
sierp i młot
i złoty róg
syci wzrok barwna ulotka
promocje
hipermarketu

number of comments: 0 | rating: 1 | detail

10 - 30 - 100

Other poems: przemijanie, cienie przeszłości, rozczarowanie, wolność, Sen, Wdzięczność, dążenie, Obraz, Odkrycie, Aneks do JUŻ SZAROŚĆ, Samopoznanie, Już szarość, wyznanie alkoholika, Odzew dla Waldemara Kazubka, wiersz z więzienia, Pół kontakt, maskarada, dziecięca dłoń, do lecha,