Latest items:

Poetry

	Post Scriptum
	PROFILE About me Friends (3) Poetry (60) Prose (1)

latest best rating most commented

Post Scriptum, 8 january 2016

nie płacz

wiem będzie ciężko
opanować smutek

łzy zaleją szklanki
słowa staną ością
kiedy ostatni raz
przyjdzie się żegnać

nie trać ducha
na widok martwej twarzy

sześć stóp pod ziemią
nie sięga żaden ból

i od piekła ciepło w tyłek

number of comments: 1 | rating: 5 | detail

Post Scriptum, 8 january 2016

poddaję się

szukałem namiastki raju
w głębokiej toni źrenic
nie pozwoliłaś odnaleźć

chciałem zniknąć na moment
w rozchyleniu warg
a wtedy zamknęłaś usta

składam zatem rezygnację
możesz spokojnie odetchnąć

number of comments: 1 | rating: 5 | detail

Post Scriptum, 21 january 2016

Zręczna cisza

Pamiętasz ciszę?
To dziwne uczucie,
kiedy patrząc ci w oczy,
zniknąłem dla świata?

Każde słowo,
powiedziane później,
nie było w stanie
dorównać tej chwili.

Nic wielkiego, a jednak,
moment utrwalony
w pamięci.

Czasem wraca,
bez pardonu włazi z butami;
z uśmiechem pytając "Pamiętasz?"

number of comments: 1 | rating: 4 | detail

Post Scriptum, 3 may 2016

Autodestrukcyjna toksyczność

Zachłanność nałogów, osłabia niekoniecznie silną wolę.
Uległość, staje się nieodpartą pokusą - podszeptem,
który niczym wirus infekuje umysł, myśli - kolejno odlicz.
W głowie jak guz pęcznieje mieszanka obaw, szczątków
przegranych spraw i świadomość nadchodzącej porażki.

Poddaje się psychodelice - szalejącej w mózgu burzy,
zachwianie równowagi nie pozwala bezpiecznie ominąć,
moralnych zasad wyrwanych z korzeniami - jeszcze chwilę.
Pokonany, z miejsca obiecuję sobie i Bogu (jeśli słucha),
że to się więcej nie powtórzy - do następnego razu.

number of comments: 2 | rating: 4 | detail

Post Scriptum, 8 january 2016

struktura

jesteś muzyką
melodią zapisaną na
pięciolinii duszy

biegiem palców po
rzędach czarnych i białych
twardym od strun opuszkiem

i nawet kiedy nie stroisz
w walcu na tysiąc pas
zapominam

number of comments: 1 | rating: 4 | detail

Post Scriptum, 7 february 2016

Tam i z powrotem 2:15 am

Co noc, z miasteczka Rem,
odchodzi pociąg widmo.
Ponoć maszynista cierpi
na bezenność.

Za jego oknami pory roku,
na zgiętych karkach drzew,
stroszą pióra.

Czasem, jednostajny stukot
zakłóci znajomy głos.
Wtedy błądzę po przedziałach,
gubiąc wątek i cel podróży.

number of comments: 1 | rating: 4 | detail

Post Scriptum, 9 february 2016

Lśnienie

Oto jest nimfa, na
dworze nocnej pani.

Tajemnicza, ledwie
dostrzegalna w pierwszej
kwarcie, tańczy.

Srebrna koszula utkana z
mglistych kłębów, delikatnie
głaszcze skórę.

Trawa, zieleńsza niż
zwykle, zalśni skroplona
jej potem.

number of comments: 1 | rating: 4 | detail

Post Scriptum, 19 february 2016

vade mecum (pójdź ze mną)

szczęśliwi którzy nie licząc dni
doczekali ostatniego...

stan zagmatwany
wrasta jak paznokieć
póki czas nie upłynie

receptory szaleją
oszukiwane do
ostatniej chwili

gdy przyjdzie się pożegnać
zapomnij o sztucznych kwiatach
pójdź ze mną

number of comments: 2 | rating: 4 | detail

Post Scriptum, 1 february 2016

W tobie

Kroplą potu,
rzeźbię rozkosz w twoim ciele.
Tętniąc w krwiobiegu,
krążę podskórnie.

Scalona bryła,
czuła na mikrodrgania;
rozkwitnie spełnieniem.

Zastygnie w bezdechu,
wabiąc świt namiętną wonią,
pomiętej pościeli.