Poetry

	Krzysztof Konrad Kurc
	PROFILE About me Friends (15) Poetry (243) Prose (5) Photography (67) Diary (10)

latest best rating most commented

Krzysztof Konrad Kurc, 7 december 2015

Domniemanie pokrewieństwa

na ziemię pada cień księżyca i słońca wspomnienie za nim
przesunie się biegun i popękają trzeszczące kręgosłupy
niewolników snu i absurdu rachityczne podstawy do życia
ojcowie chrzestni od wdzięczności mają wilgotne dłonie
jednak nie widać tego na obrazach przesyłanych z satelitów

number of comments: 4 | rating: 3 | detail

Krzysztof Konrad Kurc, 7 november 2015

Mgliście

a w miastach nautofony przeszły mutację
śpiewy eunuchów tracą siłę przyciągania
w chmury przyziemne myśli wilgotnych
uciekają syreny z kolejowych wiaduktów
dzieci sterników falami skaczą w wapory

number of comments: 6 | rating: 4 | detail

Krzysztof Konrad Kurc, 27 october 2015

Haiku?

ból głowy polityka
zamraża wodę
gdy czapka na nim płonie

number of comments: 1 | rating: 3 | detail

Krzysztof Konrad Kurc, 12 august 2015

Gest

gdy opowiadanie stało się związkiem nieformalnym
między rzeczywistością i kłamstwem narracji
nieruchomy autor zapomniał o przyjaźni z wątkiem
i zamilkł zajęty dobieraniem słów do sytuacji

number of comments: 17 | rating: 9 | detail

Krzysztof Konrad Kurc, 10 april 2015

Judaszki

budzi się we mnie lęk przed okrucieństwem
a podobno to tylko zabawa ze słomianą kukłą
coroczna kara za nieprzypadkowy pocałunek
za zdradliwe samobójcze dotknięcie absolutu

number of comments: 6 | rating: 6 | detail

Krzysztof Konrad Kurc, 6 march 2015

Eko antidotum na nudę

zapraszam na pokuszenie, dzwoniących do drzwi
dwa razy, na werandzie wypijemy pełen kieliszek trucizny
z piołunów hodowanych pod oknem, sen się jawi
i ogród po każdej wizycie rozkwita astrami, bardziej żyzny

number of comments: 2 | rating: 7 | detail

Krzysztof Konrad Kurc, 7 december 2014

Czytam list

rozwijam z sarkazmu schedę po przyjacielu, tym, co nie umarł
ani też nie odszedł, zwyczajnie jest, bo taką mam nadzieję
po każdych narodzinach słowa, rozczarowanie sobą we mnie kwili
kapryśne a może i zgorzkniałe, w głodzie pierworodnym
pod językiem próbuję wyhodować samorodek, grudkę ciszy

number of comments: 8 | rating: 10 | detail

Krzysztof Konrad Kurc, 14 october 2014

Zerwane ogniwo

strata mogłaby być łatwiejsza do przyjęcia
gdyby nie powtarzająca się wciąż projekcja
bosy mężczyzna w białym ubraniu powozi
grabarzami zaprzężonymi do taniej trumny
i na próżno poszukuje kilku synonimów życia
bez uczucia bólu, skalpelem ostrożnie dotyka
miejsca, w którym pamiętał, że tańczył walca
z panną, madonną zsuwającą się po łańcuszku
pomiędzy deski podłogi, gdzie jest ta drzazga
z drzewa o ogromnej zawsze zielonej koronie

number of comments: 4 | rating: 9 | detail

Krzysztof Konrad Kurc, 26 august 2014

Chronomechanizmy

zwietrzałe zegary bez sprężyn i kół zębatych
erozja czasu kończy się w piaszczystej plaży
wsypaniem wybranych sekund do klepsydry
dno niedługo znów znajdzie się w chmurach

nic trudnego śnić w niezauważalnym szumie
to lata są początkiem i końcem każdego roku
poznawać przemijanie po cięższym oddechu
tej krzemicy nikt jeszcze zatrzymać nie umie

number of comments: 8 | rating: 6 | detail

Krzysztof Konrad Kurc, 6 august 2014

Postrzyżyny

przed drogą, nim w kurz zanurzę stopy
w żyzność obcą i daleką
przez to świętowanie niedziel i w noce
nóg obmywanie, z miłości
ktoś powinien dać mi powtarzalne imię
łatwe do zapamiętania zło
jak wskazówkę dla innych wędrowców