Latest items:

Poetry

	emil kowalski
	PROFILE About me Poetry (5)

latest best rating most commented

emil kowalski, 23 january 2011

Parkiet zabrudzony od potu

parkiet zabrudzony od potu
głów tysiące
i spokój
na piedestale prowadzący
spocony i czerwony

orkiestra gra
mówiąc cieszcie się

pobiegnął jeden z widowni
zatrzymał czas drugiemu

za nim inni
ze sztyletami
by zabić

wybiegli w nieuporządkowanych szergach
z wściekłością
z zawistością
okrzykami niosącymi krew

krawężnik stanął im na drodze
wyjęli z korzeniami
i pobiegli dalej

tu nagle krzyk dziecka
osłupieli
martwe te małe ciało
zaniemówili
i staneli jak dąb

jeden uklęknął i zapłakał
za nim wszyscy
nawet ci najbardziej wściekli
zrobili to samo

i gdy wszyscy w żałobie
nadszedł wiatr wrogi ze wschodu
okrzyk nagły

podeszli do nich inni
złowrogi
a ci nadal mimo waleczności
klęczeli

choć wokoło nich wróg
nie odezwali się

tamci się śmiali - jacy tchurze
i skandowali złość i nienawiść

gdy piąta minuta się skończyła
z klęków nagle
poleciały strzały

a na niebie pojawiły sie chmury czarne
i rozbłyski
wnet żęsiwy deszcz
czerwony

pozostało tylko dwóch
patrzących na siebie
inni zginęli
w samobójczej grze

number of comments: 1 | rating: 10 | detail

emil kowalski, 23 january 2011

wspomnienie i wartość

tak było gdzieś
tak bolało
w mieście złym
krwawe sny
tylko na uboczu
w kryjówce
przed zniczami
w strachu niepojętnym
w łzach zalany
z dziecinną twarzą
mimo wieku
na skrzypcach grając
opowiadam o smutku
słysząc własne nuty
czując grymas na twarzy
głodny będący
zaraz śpiewając
po ciszy do ducha
myśląc

number of comments: 0 | rating: 12 | detail

emil kowalski, 25 may 2010

zakochał się

dostałem wiersz który czytam co chwilę
i serce wciąż bije
nie wiedziałem jak da się kochać
ona wzięła mnie jednak
myślałem że umieram
a tu nagle jak grom
znowu zakochałem się

cóż mówić więcej

dziś byłem w lesie posłuchać
jak drzewa mówią
jak ptaki w tą zimę obcują
śniegu nie było
tak jakby zamarłem na chwilę
a teraz płaczę
oddech dla niej który miał być
chyba zatraciłem...

number of comments: 0 | rating: 15 | detail

emil kowalski, 23 may 2010

coś dla romantyków

tęsknie z tym czasem
gdy róże kwitły
gdy czas zmierzał do tyłu
kiedy uśmiechałem się
i czułem świeży oddech
zapach Twojej bliskości

lecz złe szare dni rozłożyły
na dwie części to co było jednym
droga którą teraz podążam
zmierza ku zmierzchu
bez Ciebie nie ma sensu

number of comments: 0 | rating: 12 | detail

emil kowalski, 23 may 2010

brak

Wieczór kolejny przy herbacie
Na talerzu kilka małych kanapek
W oddali tv i wiadomości
Znów od jednej do drugiej skrajności

Sam przy stoliku w pustym pokoju
W myślach rozmytych bujający
W marzeniu że usiądziesz obok
I uśmiecham raczysz serdecznym

Spoglądam ukradkiem na telefon
Może zadzwonisz i usłyszę Twój głos
Lecz cóż głucho jak na cmentarzu
I pusto w tym moim słabym sercu

Pozostaje tylko ułożyć się do snu
I tam szukać Twojego uśmiechu
Z nadzieją że rano obódzisz mnie
I wstanę nagle z krzykiem... miłosnym

number of comments: 1 | rating: 10 | detail

10 - 30 - 100

Other poems: Parkiet zabrudzony od potu, wspomnienie i wartość, zakochał się, coś dla romantyków, brak,