Poetry

Ku pamięci Pana Emiliana Kamińskiego
/napisałam go kilka dni po jego śmierci, która nastąpiła
26 XII 2022 roku/
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~`~~~~

Trudno się z tym pogodzić,
gdy czas wizjonerów i ludzi Renesansu
wymiera i odchodzi w niepamięć.
Czujemy żal, kiedy wykruszają się ludzie wartościowi,
tacy, którzy tworzą teatry domowe -
z flagami protestów antykomunistycznych,
dobrze wiedząc, czym grożą ich „Bluzgi”, a jednak bluzgają w najlepsze, nie patrząc na ewentualne konsekwencje,
bo wiedzą, że muszą być w zgodzie z ich wewnętrznym ja.


Może tak to już jest, że tych najlepszych Bóg woła do siebie i dlatego Pan Emilian też został powołany, tak, jak wielu innych, znakomitych, choć nie grających na aż tylu instrumentach, które dał mu w darze?

Z pewnością nie tylko dla bliskich, ale i dla wiernej widowni to cios poniżej pasa.
Na dodatek w ostatni dzień Bożego Narodzenia,
który stał się jednocześnie ostatnim dniem życia - wspaniałego aktora i reżysera, wiernego swoim ideałom,
dyrektora teatru „Kamienica”, człowieka wielu talentów, włącznie z literackim.
************


Co roku mniej jest starych mistrzów.
tych, którzy ukochali sztukę,
dziś teatr z filmem mam na myśli,
gdy odszedł ich wybitny uczeń.

Rzadko się trafia taki talent,
gdy człek orkiestra darem z niebios,
którego życie misją tkane,
w pasmach sukcesów oraz lęków.

Teatr „ujutny” przez lat wiele,
chociaż w piwnicach, to wysoko
trzyma poprzeczkę, na trzech scenach,
gdzie duch stuletni się unosi.

Choć nikt nie wierzył, że sugestia
Josepha ziarnem pięknie wzejdzie,**
cudownie, kiedy się marzenia
spełnieniem stają wizjonerów.

Serce kultury dziś w żałobie,
bo odszedł mistrzów ulubieniec,
przez Bardiniego namaszczony
i przez rozmowy z księdzem Jerzym.

Ten, który pragnął, by rozmowa
mogła się toczyć, mimo różnic,
wzorem Helmuta „czas swój wąchał”,***
a strach społeczny śmiechem studził,

Lecz ponad wszystko służył ludziom,
czyż to nie szczytna misja sztuki?


~~~~
*Nawiązanie do słynnego cytatu ks. J. Twardowskiego „Śpieszmy się kochać ludzi, tak szybko odchodzą”
**Nawiązanie do broadwayowskiego reżysera Josepha Papp, który sugerował E.K by założył własny teatr, jeśli kiedyś zakończy się komuna.
***Nawiązanie do Helmuta Kaizera, jednego z mistrzów E. Kamińskiego,
wielkiego człowieka teatru, /dramatopisarza, eseisty, reżysera, tłumacza/, który uważał, iż należy być na czasie odnośnie swojego pokolenia, czyli pokazywać to, co jest dla niego ważne - „wąchać swój czas”.