Najnowsze prace:

Poezja

	Chajot
	PROFIL O autorze Poezja (8)

najnowsze najwyżej punktowane najczęściej komentowane

Chajot, 13 lutego 2012

Wstęp do Niepokoju

Ty nie czytaj tego! Niech ktoś ci przeczyta
wersy tego wiersza, ton głosu jest ważny.
Samemu czytając nie podjesz do syta,
a i nie pobudzisz swojej wyobraźni.
Zamknij przeto oczy i usiądź w fotelu,
albo lepiej połóż się w łóżku pod kocem.
Spróbuj nie dopuścić do siebie burdelu,
jaki się roztacza tuż pod twoim nosem:
niech zniknie stolica i cała jej wrzawa,
na czele z premierem, sejmem i senatem,
wyciszy ulica, to nie jest jej sprawa,
niechaj pozostanie za percepcji światem.
I kiedy w próżnię ciemnogrodu wkroczysz,
gdy myśli ze świecą szukać po neuronach,
tą kaszką wyrazów tak się zauroczysz,
że będziesz ją wielbić, nosić na ramionach.

/28.11.2011, 0:39/

liczba komentarzy: 1 | punkty: 7 | szczegóły

Chajot, 13 lutego 2012

Niepokój

Nie wygnaj spojrzenia na Pola Elizy,
kiedy szemrzą liście, złocone witezie
kołując z trotuaru aż hen, po markizy –
to Eol wstawiony znak jesieni wiezie.
Wiatr zrywa się mocny, chłód blokowisk toczy.
Spod auta wypruwa bielony kot dziki,
szamoce się; w prawo, czy w lewo ma kroczyć,
by jak najwięcej zasiewać paniki?

I instynkt ofiary i wola przetrwania
rozbudza się, tłuc chcesz, sparing z bestią gibką.
Kroczysz jak buldożer nie do zatrzymania,
by twarzą w twarz stanąć… z foliową torebką.
Brakiem żywej duszy miasto nie pokrzepia,
nader szybko pierze suną pod gwiazdami,
grymasi i rzęzi metal, co jak rzepa
krzepki był i tęgi wszystkimi czasami.

Nie raz jeszcze ukrop poczujesz pod skórą,
gdy stęknie lub skrzypnie coś jak szelest gończy
po ciszy, studzenie nie współgra z naturą…
Nie pij Eol, nie pij, bo to się źle skończy.

/28.11.2011, 1:06/

liczba komentarzy: 1 | punkty: 5 | szczegóły

Chajot, 13 lutego 2012

Historia banalna

Historia banalna, znana, jak świat stara:
o słonecznym dzionku, dziewczynie, chłopaku
(nie będę ukrywał, że to była para)
a otchłań czyhała w kwitnącym rzepaku.

Idą ludzie w głębię tej srebrzystej chmury
twarze ich radosne, rączka rączkę trzyma...
Wnet chłód im owiewa podskoczne figury
a drażniący popiół sadze w gardła wżyna.

Kaszel ich bezradny smoły z płuc nie zrzuci
głuche krzyki stłumią story kruczoczarne
topór popielaty szarpnięciem ukróci
więzi, które miały być nierozerwalne.

Wynurzą się z wolna ludzie z tej otchłani
lecz osobno pan już i osobno pani
i będzie bezczelne grzało z nieboskłonu
słońce, co niespiesznie zbliża się do domu...

liczba komentarzy: 1 | punkty: 9 | szczegóły

Chajot, 13 marca 2011

Twojej pamięci siedem szóstych

I
C*zemu cieniem swym mnie zbywasz?
** daj posłuchać siebie
K*awał drogi stąd --------- przebywasz
** nie w rodzinnej glebie

II
Nieszczęśliwyś człowiecze, świat Ci gruchnął, trzasnął
Odwróceni ćwierćwiecze --> ci co chwalić mieli -->
Rozerwali sielankę i spokojność !własną!
Wstawili w nieprzyjemny wieszczów półmrok bieli
I z pyska tocząc piankę w oczy szła posucha
Deczko trud ich daremny --> nie zgrzebali ducha

III
Jak chciałbym potrafić znieść grotów o-sób ciosy
Ekstrawertyka mieć treść znając zwyczaj Skrzydlnych
Słowem pracą styranem widzę stoisz bosy
Tyś się oto tytanem zdajesz na tle innych

IV
Wolę zemrzeć nieznany, niż z posługi pana
I ten, kto chce --> mnie wskrzesi, oskrobie platana
Energicznie -- spod kory -- ukaże osokę
Ledwie to widząc w pory, krzyknę: --Nie ułuda,
Krytykę duch powiesi, wyprzedźmy epokę!--
I prowadź Mistrzu swe wiany, dopókąd się uda…

/23.03.2010/

liczba komentarzy: 6 | punkty: 11 | szczegóły

Chajot, 13 marca 2011

Posągi

/w korespondencji z
obrazem Z. Beksińskiego/

z wolna trącany przez tajfun milczenia
z pochodnią w garści odzieży suszonej
nęcony brakiem niczego stracenia
szuram kamyki niechcący ruszone
przestrachem idąc grzbiet prężąc nietęgi
po bruku ludzkich straconych konwulsji
próbuję rozwiać półmroku okręgi
niebo zaś kwitnie oranżowym musli

jak kilof w harfie tak chmury rozpękły
wyrwał się snopek w światełek milionie
dostrzegłem brzegi aż struny obrzękły
w znajomych szedłem posągów kanionie

/11.06.2009/

liczba komentarzy: 4 | punkty: 10 | szczegóły

Chajot, 6 marca 2011

Słowik w wiśni

/tłumaczenie utworu J. Tuwima pt. "Słowisień"/

z kwitnącej wiśni blask bije słońca
miodem drzewo złoci się i błyśnie
nabierają pszczół pasiecznych gońca
w pęk liści słowika kraśnie we śnie

a kiedy księżyc z nieba migoce
w ogólnym mroku tylko szeptanie
a w naszej wiśni wiatr zafurkoce
i słowik trel swój odegrać wstanie...

/27.10.2008/

liczba komentarzy: 0 | punkty: 8 | szczegóły

Chajot, 6 marca 2011

Wieczność

bezdźwięczne szeptanie dotyka i studzi
wilgotnym olejkiem pochlipując kapie
oczodół zwodzony wywala na ludzi
utulonych mrozem i w śniegowej czapie
rozgadany przeciąg wiruje w czuprynie
gilotyna zmysłów parcie ma na karpie
bez sensu bez płetwy a trzaska w dolinie
na wyżynie stresu w biało-czarnej farbie

tegoroczna wieczność wisi przygnębiona
obraca się cicho jak zdania na forach

/25.06.2009/

liczba komentarzy: 1 | punkty: 5 | szczegóły

Chajot, 6 marca 2011

Życie jak smoła

Życie jak smoła bulgoce w kadzi,
capi i sączy się krągłym otworkiem.
Komu i czemu? – celownik radzi:
Nie próbuj zatykać otworka korkiem!

Życie jak smoła bulgoce w kadzi.
Gdy kadź ktoś dźwignie i pogna za rysiem
nie dowiesz się nigdy, dokąd prowadzi
zaschnięty strumyczek życia w grysie.

/27.08.2008/

liczba komentarzy: 3 | punkty: 9 | szczegóły

10 - 30 - 100

Pozostałe wiersze: Wstęp do Niepokoju, Niepokój, Historia banalna, Twojej pamięci siedem szóstych, Posągi, Słowik w wiśni, Wieczność, Życie jak smoła,

Najnowsze prace:

Poezja

Wstęp do Niepokoju

Niepokój

Historia banalna

Twojej pamięci siedem szóstych

Posągi

Słowik w wiśni

Wieczność

Życie jak smoła

Ostatnie komentarze:

kontakt z redakcją