2 lipca 2013

Powieść jak drogie, cierpkie wino

Często myślę o tym wy­rażeniu "zaczer­pnąć po­wiet­rza". Oz­nacza ono, że idzie się gdzie in­dziej, żeby je zna­leźć. Oz­nacza dosłow­nie: w miej­scu, w którym jes­tem, duszę się.
~ Da­vid Foen­ki­nos


naj­pierw jest niejas­ne uczu­cie,
gdy trze­ba wyjść. nikt nie zat­rzy­muje
wskazówek. dłonie po­zos­tają pus­te.
cisza blis­ka. wzrok od­su­wa się do prze­ciw­ległej
ściany. na wszel­ki wy­padek są też ok­na
na oścież. można ot­wierać duszę.
by zo­baczyć, że i to nie wys­tar­czy.

więc na­dużywa słów. bu­telek. może na­wet
pa­pierosów. a kiedy już jest pew­nym
że nie ma do cze­go wra­cać. za­mykają się
za nim drzwi. sz(t)uka po­wiet­rza.


Da­vid Foen­ki­nos sprawia, że czuję się pełna poezji. Dlatego książka jest dla mnie osobistym trofeum, do którego będę niejednokrotnie sięgać, szukając zarówno weny, jak i ukojenia. Skusiłam się na nią dzięki dobremu chwytowi marketingowemu, jaki zastosowali wydawcy. Lubię zarówno humor Woodego Allena, jak i prozę Haruki Murakamiego. Na okładce przeczytałam, że autor to taki produkt dwa w jednym. Musiałam więc to sprawdzić.
Po „Naszych rozstaniach” nie można się spodziewać happy endów. Książka mówi o relacjach damsko-męskich. O tym, jak trudno jest żyć razem, gdzie jako para wciąż jest się na cenzurowanym. I jak trudno jest im żyć osobno, kiedy ironia losu jest o krok przed nimi.
Fritz to niemieckie imię, ale niech Was nie zmyli. Bo mamy tu do czynienia z Polakiem, który wie kim jest i czego oczekuje od życia. Jego związek z Anną już od początku może wydawać się wielkim fiaskiem. Ale miłość nigdy nie wybiera. Anna jest wodą. Chce koniecznie żłobić Fritza według własnych potrzeb. Zapomina jednak o jednym. Człowieka nie można zmieniać tylko po to, by przypodobać się innym ludziom. A już w szczególności nie można zmienić swojego narzeczonego, by przypodobać się rodzicom.
Dlatego to Fritz staje się nam bliższy. W jego życiu uczestniczymy. Jego chcielibyśmy poprowadzić przez to emocjonalne dorastanie. Ale niestety dano nam tylko jedną rolę. Mamy się przyglądać, jak dwoje ludzi zamiast cieszyć się sobą, zaczynają się nawzajem ranić. A miłość ma coraz słabszy ogień.
Ale to nie jest powieść o miłości. To raczej powieść o podróży, ciągłej karuzeli zabarwionej sporą dawką dobrego humoru i ironii losu, która tak często towarzyszy każdemu człowiekowi. Jest jak czekolada. Nie wszyscy lubią gorzką. Nie każdy woli białą.
Książka staje się bliska, bo nie zawsze jest nam dane znaleźć księcia z bajki lub księżniczkę zamkniętą w wieży. Czasami stoimy na rozstaju dróg, chcąc znaleźć ten piąty kierunek świata. Furtkę, do której moglibyśmy wejść choćby przez dziurkę od klucza, by na moment zatrzymać wskazówki i zniknąć. Ale życie, jak i powieść Davida Foenkinosa, jest cierpkie. Schodzimy się i rozchodzimy, a potem znów szukamy, by się tylko odnaleźć. A to wszystko w malowniczej scenerii jaką jest Francja. Więc jeśli tylko chcecie się znaleźć na parę godzin w cieniu Wieży Eiffla, to ta książka jest właśnie dla Was.  Pijcie do dna.


Więcej recenzji na:
http://recenzencki.bloog.pl/


alt art,  

essai chiba..

zgłoś |

eyesOFsoul,  

I don't uderstand...

zgłoś |

alt art,  

esej, chiba..

zgłoś |

eyesOFsoul,  

Ale należy do gatunku prozy. :)

zgłoś |

alt art,  

skoro tak mówisz..

zgłoś |

eyesOFsoul,  

Mogę usunąć, skoro Ci ten "esej" przeszkadza...

zgłoś |

alt art,  

nie przeszkadza; ale nie uważam tego za prozę; zresztą esej wyżej stoi.

zgłoś |

eyesOFsoul,  

Portal nie ma czegoś takiego jak recenzje. A do dziennika też nie bardzo pasuje. A esej - to przecież taka proza narracyjna. Miło jest się z kimś podzielić dobrą lekturą czy też filmem. :)

zgłoś |

alt art,  

miło, gdy się tak pisze..

zgłoś |

eyesOFsoul,  

Czyli jednak... niemiło się czyta.

zgłoś |

eyesOFsoul,  

padme, tego nie wiem! :D Alt jest dla mnie zawsze zagadką. Tzn. to co pisze. Czasami się łamię, i dopytuję, i wpędzam w większą dziurę... :(

zgłoś |

issa,  

"Anna jest wodą. Chce koniecznie żłobić Fritza według własnych potrzeb. Zapomina jednak o jednym. Człowieka nie można zmieniać tylko po to, by przypodobać się innym ludziom". Interesująca personifikacja, gdy ją zestawić z realnym źródłem-odpowiednikiem. Gdzie w naturze szukać tej wody, która robi cokolwiek, żeby przypodobać się ludziom, a tym bardziej czyni coś tylko po to, by zasłużyć na ludzką pochwałę?

zgłoś |

eyesOFsoul,  

issa, znam takie miejsca gdzie woda - jest skutkiem żłobień prowadzonych przez człowieka. Są też miejsca, bez których bez żłobień, jakie sama woda drąży w skale - krajobraz byłby zbyt pusty. Różnie można interpretować wodę i przypodobania się człowiekowi... :)

zgłoś |

.,  

Heh, trochę mi właśnie takiego działu, jak recenzje, albo czegoś w rodzaju "polecanych", na Trumlu brakuje:) A co do książek- aktualnie zaczytuję się w fantastyce, taka faza;))

zgłoś |




Regulamin | Polityka prywatności | Kontakt

Copyright © 2010 truml.com, korzystanie z serwisu oznacza akceptację regulaminu.


kontakt z redakcją






Zgłoś nadużycie

W pierwszej kolejności proszę rozważyć możliwość zablokowania konkretnego użytkownika za pomocą ikony ,
szczególnie w przypadku subiektywnej oceny sytuacji. Blokada dotyczyć będzie jedynie komentarzy pod własnymi pracami.
Globalne zgłoszenie uwzględniane będzie jedynie w przypadku oczywistego naruszenia regulaminu lub prawa,
o czym będzie decydowała administracja, bez konieczności informowania o swojej decyzji.

Opcja dostępna tylko dla użytkowników zalogowanych. zarejestruj się

Ta strona używa plików cookie w celu usprawnienia i ułatwienia dostępu do serwisu oraz prowadzenia danych statystycznych. Dalsze korzystanie z tej witryny oznacza akceptację tego stanu rzeczy.    Polityka Prywatności   
ROZUMIEM
1