Latest items:

Poetry

	Carlos Bajoceros
	PROFILE About me Friends (11) Poetry (23) Prose (1) Photography (1) Graphics (6) Video poems (1) Postcards (2)

latest best rating most commented

Carlos Bajoceros, 2 august 2011

EMPFINDSAMKEIT

doszło już do tego że wzruszam się
na widok poduszek w IKEI po 4,90 za sztukę

przystaję przyglądam się – są takie same

number of comments: 3 | rating: 10 | detail

Carlos Bajoceros, 7 september 2010

...

morze
szedłem po dnie
na drugi brzeg?

smakuję

morze
jest wszędzie
tak samo słone

number of comments: 4 | rating: 9 | detail

Carlos Bajoceros, 1 september 2010

weź ją do ust jak kromkę
posypanego cukrem chleba

chleb z cukrem smakuje
jak wczorajsza szminka

na ustach dziewczyny
co pije sama w barze

ona nie chce dobrych rad
nie mów jej że musi spać

być może przez sen
krzyczy twoje imię

number of comments: 12 | rating: 9 | detail

Carlos Bajoceros, 21 june 2010

Hiroshima mon amour

Sierpień tamtego roku był
nie do życia.

Już w pierwszym tygodniu
temperatura osiągnęła

ponad trzy tysiące stopni
Celsjusza.

Na jedną chwilę co prawda,
ale to wystarczyło

aby stopiły się szklane
butelki z piwem. Zegarki

stanęły o ósmej rano,
a pewna młoda, beztroska

pani, zostawiając swój cień
na schodach banku,

wzleciała w niebo
na kilka minut

i wróciła do piekła
czarnym deszczem.

number of comments: 12 | rating: 9 | detail

Carlos Bajoceros, 2 september 2010

POETA SŁUCHA GŁOSU ANIOŁA

Tadeusz Różewicz słucha
Marleny Dietrich

ma przymknięte oczy
półotwarte usta bezwiednie
zaciska dłonie na poręczach
fotela

jego matka na fotografii
jest piękna młoda
dużo młodsza niż on już
wie o Januszu uśmiecha się
błękitny anioł

śpiewa

Sag mir wo die Blumen sind?
wo sind sie geblieben

number of comments: 6 | rating: 8 | detail

Carlos Bajoceros, 29 september 2011

METRO SCHWARZWALD

Jest jedno miasto w tym kraju,
gdzie możesz wsiąść do metra.
Nie, to nie jest Bydgoszcz.

Wagony tego metra krążą wzdłuż
miasta w górę i w dół, jak tasiemiec
w jelitach, z tą jedną różnicą, że

zamiast wyjadać pokarm, rozwożą go
z jednego końca na drugi. Proszę mi
wybaczyć to porównanie.

W metrze ludzie ze sobą rozmawiają.
Byłem świadkiem jednej z takich
rozmów. Dwóch mężczyzn dobrze po

pięćdziesiątce (albo i setce) prowadziło
ze sobą dyskusję na poziomie
niedosiężnym dla nas, zwykłych

śmiertelników: - Gdzie jest teraz Bóg?
- zapytał jeden. - Bóg jest teraz
w Schwarzwaldzie - padła odpowiedź.

- I co takiego robi tam Bóg? - Bóg buduje
tam ogromne, podwójne drabiny, a na ich
szczycie przymocowuje szczęście, tak aby

całe narody i pojedynczy ludzie mogli
wchodzić do góry i schodzić na dół.
Tego rodzaju rozmowy usłyszeć można

w warszawskim metrze. Jeżeli mi nie
wierzycie, możecie przekonać się sami.
O ile nie zniechęcą was ceny biletów.

Jak wiecie, ostatnio podrożały.

number of comments: 13 | rating: 8 | detail

Carlos Bajoceros, 29 august 2010

DZIEWCZYNA Z MORZA

miasta za wydmami
jak mydlane bajki
pękały ze śmiechu

leżałem obok niej
spała jak dziecko
cicho i spokojnie
czułem jej zapach
łagodny jak morze
nieruchome, nieme

świat przed końcem nocy
był pusty i ciemny

i tylko gdzieś w oddali
śpiewali żołnierze

number of comments: 3 | rating: 7 | detail

Carlos Bajoceros, 16 november 2010

KOLONIE KARNE

motyle, delfiny, róże i pająki siedmioletnie
dziewczynki malują na dłoniach na trawie czerwonej

od tańca kręci się w głowie na chwilę w obiektywie
zatrzymane motyle, delfiny, róże i pająki i ziemia
pod nimi nietknięta wciąż się kręci i kręci kamera
na wacie cukrowej do snu ułożone wyrokiem poznanym

na własnym ciele zakończą zabawę w siedmioletnie
dziewczynki motyle, delfiny róże i pająki

number of comments: 3 | rating: 6 | detail

Carlos Bajoceros, 2 september 2010

Chiński sposób na dziewczyny

Przywozisz mi z wakacji chińskie mamidło
abym bałamucił i wyławiał z tramwajów
ciała obcych dziewcząt bez szóstego zmysłu.

(Aby przyrządzić ten napój z Szanghaju,
zerwij kwiat miłorzębu w godzinie tygrysa,
obmyj w rosie zebranej z cytrynowej trawy,

wysusz na słońcu i utrzyj w moździerzu
dodając szesnaście płatków chryzantemy
oraz trochę cukru dla lepszego smaku.)

Wypiwszy wrzątek, wsiadam w dziewiątkę
i rozglądam się za pierwszą naiwną.
W duchocie i ścisku sennych pasażerów

natrafiam po omacku na dziewczęce piegi,
zawieszone na piersiach przez Najwyższego
złote ordery Virtutti Frutti.

Pora na czary. Wołam Cyganów, każę im
grać na akordeonie, skrzypcach i mandolinie
skoczną melodię pod moje słowa:

"Dajze dziewce słodkie łusta, daj te łocy
jak dwa lustra! Daj spróbować jak smakujes
nim mnie łojciec psem poscuje!"

Działa napój! Gra muzyka, słowa same
mi z ust płyną, a po każdym jednym słowie
dziewczę coraz chętniej słucha.

Śpiewam dalej: "Ło miłości! Jesceś młoda,
nie pokochać teras - skoda! A ja jestem
bycek bury i łogonek mam do góry!"

Dziewczę mdleje mi w ramiona; tramwaj
staje na przystanku, więc przeciskam się
do wyjścia niosąc pannę nieprzytomną.

Nocą porzucam jej ciało za miastem i idę
po świeży kwiat miłorzębu. Sprawdzam
zegarek: za chwilę wybije godzina tygrysa.

number of comments: 4 | rating: 4 | detail

Carlos Bajoceros, 3 june 2010

francuski w miesiąc

w kawiarni pod oknem ten sam smutny
chłopak w okularach czyta uparcie
tę samą książkę Lucien Sève'a
wypala przy tym nieprawdopodobne ilości
papierosów nie zamawiając niczego do picia
kierowniczka przymyka na to oko bo przynosi jej
do czytania kryminały a trudno czasem o lepszą
rozrywkę na wtorek wieczór
widuję go codziennie od miesiąca
ta sama książka Lucien Sève'a
na oko jakieś sześćset stron i chyba
tyle samo papierosów każdego dnia
więc pytam na boga człowieku
o czym jest ta cholerna książka?
na co ten odpowiada
a skąd ja mam wiedzieć
nie znam francuskiego

number of comments: 2 | rating: 4 | detail

10 - 30 - 100