Latest items:
Marek Tykwa, 21 may 2010
K.H.
Tak bardzo chciałbym dać ci
mój czas i moją wiedzę
i moje doświadczenie i moją modlitwę za ciebie
i otoczyć cię ramionami,
tak, żebyś poczuła się kochana.
Dziękuję że pokazałaś mi jak można zakochać się w tobie,
jak paść ofiarą nieoczekiwanej tęsknoty,
która osiada na kościach jak rosa.
Marek Tykwa, 21 may 2010
Spod zagraconej lady
Zdania
moje życie jest do dupy
używam bardzo rzadko. Zmiana świateł
Idę, idziemy, oni idą aby uznać coś
za prawdopodobne. Odchody mgnień,
grzeczność beżu, że tylko palce lizać.
Okładka dnia, pełno wytchnień
którym dorabia się oblicze półbogów.
Schludna tułaczka bez syndromu
podobania się między fascynacją
a czasem irytującym w spotulniałej
perspektywie powolutku uwiędła. Jestem
na pograniczu zawodowego samobójstwa.
Chcę tam gdzie chcę, a nie tam gdzie
mi się opłaca. Wrażenie pustki jak bęben
maszyny losującej przed zwolnieniem
blokady. Drzwi ewakuacyjne i moja
chęć do wyjścia. Niedaleko liceum
nadużycie sylikonu traktowane jak
metafora. Na pokuszenie pośladki
rozpanoszone i letni kanibalizm żądzy
odprowadzany zamyślonym spojrzeniem
napletka. Zanim wsiądę do pociągu
ucieknę od siebie. Wrócę.
Żeby się coś wydarzyło
muszę czasem za tym
zatęsknić. Musi czegoś
brakować żeby się czegoś
chciało. Cieszę się umiarkowanie
bez względu na to jaki zapadnie
zmrok i nie obawiam się
doskonałości, bo tak jak i ten o to
wrzucony do stawu słonecznik
nigdy jej nie osiągnę.
Marek Tykwa, 21 may 2010
Każdego dnia
Spocony społeczeństwem
zdzieram maszynką do golenia
starość wyplutą w porannym kaszlu.
Rozwalona na wersalce niszczejąc leży
sierść psa. Posmarowałem może zbyt
cienko te bułki posłusznie jedzone.
Wiarygodnie płynę pod prąd
przez pończochy widziany
szczekający tłum
zagłusza przyjazd tramwaju
i przetrwanie przecieka przez palce
wkraczając do otwartej walki.
Zwilgotniałaś
jak na dobry początek
jesień. Nie jesteś nawet
w moim typie. Idź
wyciągnąć korek
z otchłani ulicznej.
Idź wymyśl sobie lepsze życie.
Jestem w pracy.
Marek Tykwa, 21 may 2010
Odważyć się, czy nie?
Czy warto zawrócić komuś głowę?
Namówić aby stracił chwilę?
Tak mocno dzisiaj wieloznaczną.
Nie jestem samotny, jestem sam
może i z wyboru, a może istnieje po prostu naraz tyle różnych rzeczy i zdarzeń,
a ja jestem tylko częścią tego i próbuję przekroczyć swoje kolejne ograniczenia.
Czy właśnie zawrócić komuś głowę z zapytaniem,
czy aby życie bez troski o drugą osobę nie jest przypadkiem bez sensu ?
Marek Tykwa, 21 may 2010
Koniec świata
To my sami.
Codziennie dający się obezwładnić złu.
To my patrzący i nie zwracający uwagi,
to my nie walczący.
Marek Tykwa, 21 may 2010
Pasja
Ideałem byłoby tworzyć
i smak i zapach i przestrzeń
i drogę życia.
Te cenne chwile
od zarodka do zwłok.
Marek Tykwa, 21 may 2010
Pokonać zamęt
Czy zdołam zaczerpnąć równowagi tego,co słuszne ?
Czy przezwyciężę niedoskonałości zakamarków moich wyobrażeń ?
Chcę wypaść z obłudy.
Zagoić rany wścibskich odmętów.
Chcę czuć i nie zatracać.
Iść nie za prędko,nie za wolno
i okiełznać emocje.
Być blisko zupełności wyzwolonej
i pogłaskać rozglądaniem przenikliwie chętne
świeżości nie zmącone.
I niech zdycha szczypta.
Daj mi garść,albo nic.
Siłę,bym podniósł się gdy upadnę.
Wiarę,bym w godzinie próby nie zwątpił.
Przez Chrystusa,z Chrystusem i w Chrystusie
zmartwychwstań we mnie,
bo najgorszy jest grzech
oswobodzony z niewoli kształtu.
Opętujący mnie
na usługach niezdolności.
Marek Tykwa, 21 may 2010
Nie zginąć we własnym świecie
Najpierw się puka, później wchodzi.
Odwrotna kolejność jest niedopuszczalna.
Wtedy nie było teraz. Teraz oblepione
potem i słonym pragnieniem głuszy.
Można nie zauważyć tego obok czego się mknie.
Niedola tego co się wymyka. Tyle tematów
do rozmów, nic do powiedzenia.
Tyle mówienia bez chęci posłuchu.
Nie mówiąc, nie myśląc, nie słysząc
osiągam siebie czasem jak książka
pomiędzy wieloma na półce – czując.
Szukam kartek dotknięcia. Zapachu
druku nie ostatniego słowa.
Nie zawsze schody wiodą donikąd,
tak jak uchylone drzwi nie oferują ratunku.
Za darmo jest tylko kompletny brak.
Gdzie jestem – nie wiem, a ciągle u siebie
i jest dalej i dalej nieznane
jedyne, lecz wspólne i tak osobiste.
Iść - więc widzieć, więc wszem już inaczej
i nie ustać, by się nie zdawało, a pola
idą na mnie przez palce, przez nogi
przez myśl każdą. W głąb, głębiej w miazgę,
aż będę obcy i nagi. Umieszczony w utopii.
Mam w telewizji gówna aż nieskończoność stacji.
Owych schronisk fantazji, sierocińców baśniowych fabuł,
a ja jak starzejący się wśród nich przechodzień.
Jestem następnym krokiem czekającym na podjęcie.
Jestem wszystkimi dniami, które zdecydowano
zignorować, zamknąć na trzy spusty.
W jednej chwili odchodzę.
Chwila już minęła.
Odszedłem.
Nie ma mnie tu.
To się nie dzieje,
to się nie czuje.
Lecz stąd wieczności nie widać,
ani z żadnego miejsca
- pomijając serce.
Marek Tykwa, 21 may 2010
Tułaczka
Znowu nie umarłem.
Znów świt.
Ranek i nowy dzień cały.
Lubię się starzeć.
Małe, codzienne osiągnięcie.
Pocałunki namiętne
w czasie przyszłym i niedokonanym
zamykają przede mną wieko
horyzontu. Samotność jest wtedy,
gdy każdy tramwaj jest dobry.
To czego się boję najbardziej
mogę spotkać w połowie drogi,
gdzie ławice łowione kutrami
i czyste próby pojęcia rzeczy
żeby samemu przed sobą siebie nie ukrywać.
Im więcej biorę, tym mniej czuję.
Im mniej wiem, tym jestem prostszy
i bardziej wierzę. Im więcej mam,
tym więcej muszę.
Trzeba kuleć, aby inni mogli chodzić.
W samotnym trudzie odnajduję Boga
i przez tych od których się uczę
i przez tych dla których cierpię.
Pragnę wyzwolić w drugim tęsknotę
za lepszym jutrem którego nie ma,
a które nadejdzie być może kto wie
dzięki wartości mojego przekonania.
Marek Tykwa, 21 may 2010
Zdolność bezwarunkowego oddania się
Wolność
mocna,zdrowa woń.
Wszystko nie wymuszone,
odruchowe.
Latest comments:
12 may 2024
Melancthe
Kajzerki są przereklamowane ;)
11 may 2024
kb
wielki wypas - był albo może będzie. kto wie...
11 may 2024
sama prawda z tym myśleniem i psoceniem ale
11 may 2024
zastanowiło mnie czy owe cenienie kajzerek wynika
11 may 2024
jeśli tylko
skomponowane kolorystycznie..
11 may 2024
violetta
To co te kozy dziobią i dlaczego? Co na to aktywiści?
10 may 2024
Jaga
Podobne miałam odczucia, kiedy zobaczyłam wyspę.
10 may 2024
Weronika
Nie wyrzucaj. Niech to będzie memento dla naszej
10 may 2024
W tym sęk, że tam gdzie one się pasą nie
10 may 2024
Wyjadają ostatnie źdźbła:)
10 may 2024
I pomyśleć, że w rzeczy samej podobno Bóg
10 may 2024
To prawda, jest częścią natury :) Dziękuję
14 may 2024
Satish Verma
13 may 2024
wiesiek
13 may 2024
Satish Verma
11 may 2024
Satish Verma
10 may 2024
Jaga
10 may 2024
Satish Verma
9 may 2024
wiesiek
8 may 2024
wiesiek
8 may 2024
Satish Verma
7 may 2024
wiesiek