18 maja 2016
Dwa dni przed jutrem.
Uciec stąd.
Z najwyższego piętra wieżowca brudnego miasta słychać muzykę, donośne śmiechy, ot, niezwykłe spotkanie ludzi prawdziwych.
A tylko ich emocje są fałszywe, poprzyklejane uśmiechami, które od dawna nie należą do nich.
Szukam schronienie w martwej pościeli mojego łóżka, lecz źle się czuję, przyzwyczajona do chłodu podłogi.
Piszę, gryzmoląc długopisem po różowych kartkach, bo tylko ja siebie czytam, osnuta cieniem.
Dostrzeż mnie, znaczę nic, zrośnij się ze mną.
Podłoga tańczy cudzymy krokami, lecz czy zmierzają w moją stronę?
Martwi artyści głaszczą mnie po głowie i już wiem, że zginęłam, choć jeszcze w półśnie szepczę Twojej nieobecności wiersze Bukowskiego, czy możesz usłyszeć?
Chodź, przecież obiecałeś, że kiedyś stąd uciekniemy.
4 maja 2024
N1absynt
4 maja 2024
Izerska rzekakalik
4 maja 2024
0405wiesiek
4 maja 2024
WładcyMarek Gajowniczek
4 maja 2024
WartośćMarcin Olszewski
3 maja 2024
M1absynt
3 maja 2024
można możnasam53
3 maja 2024
0305wiesiek
3 maja 2024
źródło wiarysam53
3 maja 2024
o świciesam53