Poezja

Jest cisza i blask,
sen o wol­no­ści, nie­wy­po­wie­dzia­na tę­sk­no­ta za
wczo­raj, a serce wciąż bije.

Do­ty­kam ud, wy­czu­wam drże­nie, nie­pew­ność.
Roz­chy­lam płat­ki róży, wil­got­nie­ją w słoń­cu.
Palce na­bie­ra­ją od­wa­gi, nie wiem, czy od­pły­nie­my.
Cisza ocie­ka lep­ko­ścią.

Le­ni­we od­wra­ca­nie czasu, senne prze­ście­ra­dła,
roz­sy­pa­ne włosy kryją twarz, wiem, jak po­tra­fi
cze­kać naga nie­cier­pli­wość. Chwi­la bez słów,
odu­rze­nie.

Nie bój się sła­bo­ści, ochro­nię przed wsty­dem,
ukry­ję w ra­mio­nach, wej­dzie­my na szczyt jesz­cze
nie­od­kry­ty, po­li­czy­my spa­da­ją­ce gwiaz­dy, wy­po­wiesz
moje imię, a ja od­gad­nę ma­rze­nia.

Jest cisza i blask.