Poezja

po całym dniu wpa­dam do sie­bie
by zmie­nić skórę
nie mam czasu

wy­zna­nie w obcym ję­zy­ku
od­prysk lu­stra ze śla­da­mi szmin­ki
po­ra­nio­ne ko­la­na to droga na skró­ty
w ciem­no­ści po nie­zna­nych scho­dach

idę się ogo­lić wyż­sze po­zio­my mają
swoje wy­ma­ga­nia
któ­rych nie można speł­nić czoł­ga­niem

za­py­ta­łaś czego ocze­ku­ję

prze­bu­dze­nia w ra­mio­nach ko­chan­ki
nie­mod­nej czu­ło­ści
w sple­cio­nych dło­niach spo­co­nych ciał
za­plą­ta­nych w sie­bie

a nawet nie wiem jak pach­niesz

za­my­kam nie­prze­czy­ta­ną książ­kę
wy­ry­wam ostat­nie stro­ny by nie znać za­koń­cze­nia
po­dob­no tak le­piej