7 december 2012
katedra
majestatycznie wypiętrzona ku niebu
przepełniona krasą chwały i upadków
nasączona potem kilku pokoleń
miała tętnić tchnieniem wiecznie
zamieniona w muzeum
pozbawiona wiecznego słowa
na pograniczu zapomnienia
utyka na bezpłodność fałszywej miłości
przerost formy nad wiarą zabija nadzieję
2010-05-29
29 november 2024
0026absynt
28 november 2024
IkarJaga
28 november 2024
2811wiesiek
28 november 2024
0025absynt
28 november 2024
0024absynt
28 november 2024
bo jak wtedy jest nas wszędzieEva T.
27 november 2024
0023absynt
27 november 2024
0022absynt
27 november 2024
Jedno pióro jest ptakiemEva T.
27 november 2024
Mgła ustępujeJaga