Latest items:

Poetry

	jolka (Jolanta Steppun)
	PROFILE About me Friends (13) Collections Books (2) Poetry (78) Photography (5) Graphics (21) Diary (8) Handmade (4)

latest best rating most commented

jolka (Jolanta Steppun), 27 may 2014

***

jeszcze będą poprawki
nie każdy ma w sobie krew portrecisty
tym bardziej nie ja

może mój upór cierpliwość moją
posłać do diabła
zapomnieć o farbach i płótnie

ale mówiła mi przyjaciółka
że on że ja
że oczy mamy takie same

number of comments: 1 | rating: 4 | detail

jolka (Jolanta Steppun), 27 may 2014

czar

nie była zwyczajną kotką
nosiła ogon wysoko ponad
głowę tak aż zazdrościł świat
i zepsuł się którejś nocy

number of comments: 1 | rating: 3 | detail

jolka (Jolanta Steppun), 27 may 2014

*** (kocham...)

kocham bezsenne noce
bezcenne nadgodziny
moje słowa banalne
zwykłe szczere wyznania

powiedz skąd świeci słońce
przecież już po północy
nie ma wilkołaków
i wampirów też nie

nów blisko a ja rozkwitam
jakby to była pełnia
to dla mnie świeci wenus
i nów jest bardzo blisko
bliżej niż własna skóra

wena na klawiaturze
zakreśla piruety
słowem w prawo i w lewo
przytupuje obcasem
z marzeń się nie wyrasta

number of comments: 1 | rating: 2 | detail

jolka (Jolanta Steppun), 26 may 2014

*** (nie ma...)

nie ma kocich łbów
słońce wtapia podeszwy w asfalt
pod ciemną drogą rozciągają się
szkielety przegranego życia

nie przeraża milczenie poległych
trwamy w okrucieństwie wojny
za mało nam krwi
wsiąkniętej w matkę naturę

zakorzenione pola bitew
niezależnie przechodzą w genach

number of comments: 4 | rating: 4 | detail

jolka (Jolanta Steppun), 22 may 2014

*** (jutrzejsza godzina...)

jutrzejsza godzina będzie beze mnie
świadomy unik
wyciągnięty z podświadomości
już po chwili uświadamia wewnętrzne rozdarcie

ominę obcowanie z tobą
na odległość nic się nie zdarzy
prócz milczenia
i samotnej drogi przez żółwi czas

twoje ciepłe słowa
oddalają się coraz bardziej
ostatnie uściski przesiąknięte chłodem
bez wątpienia zwiastują nadchodzące mrozy

kiedy aura obfituje w czyste niebo
kwiaty bzu umierają czekając na deszcz
ja wysycham z łez
wiedząc że któregoś dnia zniknę z twojego życiorysu

number of comments: 19 | rating: 7 | detail

jolka (Jolanta Steppun), 11 may 2014

***(o czwartej...)

o czwartej prawie świt
czy mam się położyć
na poduszce obok ciebie
śpiącego snem twardym
ja spod Wenus
mizerna istota
czy snuć temat niby o niczym

a jednak wspomnij
że studnia i że dno
chociaż to

number of comments: 2 | rating: 1 | detail

jolka (Jolanta Steppun), 11 may 2014

***(jak sobie...)

jak sobie chcesz tak myśl
jedno wiem świnie muszą żyć
nawet kiedy takowe we mnie się rodzą
co przeciw ty człowiek postawisz

jakie występki nazwiesz po imieniu
jakiego prawa użyjesz żeby zaprzeczyć
istnieniu stworzeń tarzających się w upalne lato
w błotnej kałuży tuż obok

naprzeciw ciebie w ciemnej marynarce
nienagannym geście i w stu procentach trzeźwym
ja w stu procentach inna z ładunkiem
niewybuchowym a emanującym zachwytem

kiedy sól spływa po mojej brodzie
co czujesz ty ponad mną panem
ponad wszelką sztuką małą i wielką
uwięziony pod żebrem Ewy Adamie

żeby nie wskrzeszać świętości
nie bluźnić przeciw nicości bo może istnieje ktoś
wielkiej uwagi zbagatelizowany przez ziarno piachu
jeśli tak to z miłości odpuści bluźnierstwa

gdy jest gość egoista
i ciągnie sznureczki według widzimisię
cóż wtedy znaczy moje twoje
kiedy są niezależne od nas od przyczyny

przecież nie chcemy takich decyzji
jednomyślnie zaprzeczają nasze głowy
stawiamy opór ale nie wiemy z czym kim walczymy
wszystkie asy są w nie naszych dłoniach

number of comments: 4 | rating: 2 | detail

jolka (Jolanta Steppun), 9 may 2014

jabłonka

nie zapomnę
i nawet nie myśl
że mogłabym tak sobie kwitnąć

narodziny -
długie milczenie
w którym dojrzewały owoce

już czas zerwać
rumiana czekam
wiem - nie odmówisz tej rozkoszy

number of comments: 2 | rating: 4 | detail

jolka (Jolanta Steppun), 9 may 2014

M...

złota rączka nie przyznaje się jednak do istnienia*
a więc to tylko zmyślony sen

dobrze znamy wąskie uliczki
i urok czerwonych latarni
zaułki wyciągniętych rąk
i kataryniarza z piosenki
dziś już bez pierścionka na szczęście

kiedyś mieliśmy wspólną chwilę
i ty złamałeś szyfr do mych drzwi
piękny kwiat stał się milczeniem
bo niby nic się nie zdarzyło
pożądanie niezdrowych zmysłów

pójdziemy drogą zależności
rozsądną albo nie rozsądną
ta przyznajmy jest kapryśna
bo ktoś nierówno ciągnie sznurki
czyżby to była złota rączka

* „Ostatni kwartał” Krzysztof Nowicki