Poetry

cosik17
PROFILE About me Poetry (5) Prose (3)


18 october 2011

Znamię

Dał mi szczęście- o którym nawet nie śniłam

Dał mi chwile, o których zawsze marzyłam.

A potem odszedł- zostałam sama

I nie usłyszałam słowa pożegnania.

Szczęście stało się nieuleczalnym bólem

A chwile razem spędzone musiały zostać zapomniane.

Wspomnienie o Nim, kiedyś tak niezwykłe

Sprawiły, że moje życie stało się puste.

Mogłabym siedzieć całymi dniami

I myśleć o Nim całymi nocami.

Znamię- oto tyle pozostało z tej miłości

Nikt na pewno mi tego nie pozazdrości

Chciałabym, by odszedł z mej świadomości,

Żeby nie było już tylu łez bólu i złości.

Lecz znamię będzie o sobie przypominało

Chociaż nie będzie już tak bardzo bolało.

Może kiedyś jeszcze na mych ustach uśmiech zagości

I uwierzę może znów w potęgę miłości?


number of comments: 4 | rating: 4 |  more 

Małgorzata Południak,  

Pracuj nad rytmem, pozbądź się rymów gramatycznych, usuń frazesy i jakoś to będzie. Kiedy tak całymi nocami o nim myślisz, lepiej czytaj literaturę piękną a pisanie zostaw na później. Inaczej to kicha.

report |

cosik17,  

to staree trochę jest, ale dzięki, będę pracować :)

report |

issa,  

Recital: pięć tekstów jeden po drugim. Czemu tyle naraz? Dobrego.

report |

cosik17,  

A nie wiem, tak jakoś wyszło .. Może nie chciałam, żeby mój profil był pusty :)

report |




Terms of use | Privacy policy | Contact

Copyright © 2010 truml.com, by using this service you accept terms of use.


contact with us






wybierz wersję Polską

choose the English version

Report this item

You have to be logged in to use this feature. please register

Ta strona używa plików cookie w celu usprawnienia i ułatwienia dostępu do serwisu oraz prowadzenia danych statystycznych. Dalsze korzystanie z tej witryny oznacza akceptację tego stanu rzeczy.    Polityka Prywatności   
ROZUMIEM
1