Latest items:

Poetry

	cosik17
	PROFILE About me Poetry (5) Prose (3)

latest best rating most commented

cosik17, 6 february 2012

...

Obiecałeś, że nie będziesz jak wszyscy

Zawiodłeś.

Powtarzałeś, że akceptujesz mnie całą

Przestałeś.

Mówiłeś, że nie zostawisz mnie samej

Odszedłeś.

Powiedz, ile razy jeszcze mój świat zawalić się musi

Abym nareszcie mogła być szczęśliwa?

Ile łez jeszcze będzie musiało spłynąć,

Żeby na twarzy mej zagościł uśmiech?

I ile lat upłynąć jeszcze musi,

Żebym zapomniała, że byłeś?

number of comments: 4 | rating: 9 | detail

cosik17, 19 october 2011

Przyjacielu

Nie odchodź, nie zostawiaj mnie

Świat jest dla mnie za okrutny

Potrzebuję Cię

Żeby żyć, marzyć i śnić.

Bez Ciebie nie potrafię

Śmiać się przez łzy.

Kto mnie pocieszy jak Ty?

Rozdarłeś moje serce

Zabrałeś część mnie

Nie wiem jak dalej żyć

Bez Ciebie..

number of comments: 2 | rating: 9 | detail

cosik17, 18 october 2011

Znamię

Dał mi szczęście- o którym nawet nie śniłam

Dał mi chwile, o których zawsze marzyłam.

A potem odszedł- zostałam sama

I nie usłyszałam słowa pożegnania.

Szczęście stało się nieuleczalnym bólem

A chwile razem spędzone musiały zostać zapomniane.

Wspomnienie o Nim, kiedyś tak niezwykłe

Sprawiły, że moje życie stało się puste.

Mogłabym siedzieć całymi dniami

I myśleć o Nim całymi nocami.

Znamię- oto tyle pozostało z tej miłości

Nikt na pewno mi tego nie pozazdrości

Chciałabym, by odszedł z mej świadomości,

Żeby nie było już tylu łez bólu i złości.

Lecz znamię będzie o sobie przypominało

Chociaż nie będzie już tak bardzo bolało.

Może kiedyś jeszcze na mych ustach uśmiech zagości

I uwierzę może znów w potęgę miłości?

number of comments: 4 | rating: 4 | detail

cosik17, 18 october 2011

Mrok

Wszystko tak bardzo mnie boli,

Że chciałabym zapaść się gdzieś głęboko.

Nie mam już w sobie tej woli

Woli życia- którą miałam na początku istnienia.

Wszystkie obietnice, przyrzeczenia

Stały się tylko garstką zapomnienia

Dla osób, które je składały

I nie wiedziały, co mi w ten sposób zabierały.

Nie chcę już kochać, tęsknić i marzyć

Bo to wszystko zdołało mnie tylko głęboko poparzyć.

W mroku więc stoję- taka zmieniona

A może jednak wciąż taka sama.

Wiem, już nigdy nie będzie jak dawniej

Ponieważ obietnice bez pokrycia stały się jak dech bez życia.

Co mam robić- w kółko zastanawiam się.

Stoję na środku drogi i płaczę

Bo wraz ze złamaną obietnicą

Ktoś po raz kolejny złamał mi życie

I został tylko ten straszny mrok...

number of comments: 0 | rating: 8 | detail

cosik17, 18 october 2011

Dwa światy

Chłopak i dziewczyna- tak historia się zaczyna.

On lubił, a ona kochała-

Za niego zabić by się dała.

W końcu wszystko się skończyło

Całe życie jej się schrzaniło.

Chciała, aby był obok niej

On nie wiedział, wszystko zaprzedał.

Okłamywał, a ona wierzyć mu już nie chciała

Bo w końcu wiedziała.

I znowu dużo łez poleciało

Choć myślała, że nie będzie bolało.

Jak skończy się historia ta?

Dziewczyna i chłopak- dwa światy?

number of comments: 0 | rating: 3 | detail

10 - 30 - 100

Other poems: ..., Przyjacielu, Znamię, Mrok, Dwa światy,

Latest items:

Poetry

...

Przyjacielu

Znamię

Mrok

Dwa światy

Latest comments:

contact with us