1 january 2012
Ciała sponiewierane ciszą
obłuda śmieje się w twarz
życie wciąż wlecze się do przodu
umyka przez palce czas
wciąż bliżej śmierci
w okno bije deszcz
ptak odlatuje w gąszcz
ciała sponiewierane ciszą
wiją się w bezruchu
powietrze zastyga
i słychać oddech
oddech płytki
oddech koszmaru...
10/07/2011
15 may 2025
potężny tekst; Twoja proza jest równie mocna
15 may 2025
Genialnie piszesz! Ukłon!
15 may 2025
No, cóż powiem tak - nobody is perfect, nie
15 may 2025
ok, szanuje , to czego od niego oczekujesz jest
14 may 2025
P.S Napisałeś szczerze na kogo stawiasz, zatem
14 may 2025
To prawda, że tutaj zawsze jest obecne mistrzowskie
14 may 2025
Bardzo dziękuję, Mistrzu :)
14 may 2025
wspaniały, cudownie napisany Wiersz... ukłony
14 may 2025
doskonała ekfraza; ukłony dla Mistrzyni :)
14 may 2025
P.S Z pewnością nie jest to metraż mieszkania
14 may 2025
P.S Oczywiście wiersz jest świetny, ale nie
14 may 2025
Miło, że doczytałeś do końca, a co do Brauna
Terms of use | Privacy policy | Contact
Copyright © 2010 truml.com, by using this service you accept terms of use.
15 may 2025
wiesiek
14 may 2025
wiesiek
13 may 2025
marka
13 may 2025
marka
13 may 2025
marka
13 may 2025
marka
13 may 2025
marka
13 may 2025
wiesiek
13 may 2025
Eva T.
12 may 2025
wiesiek