1 january 2012
Ciała sponiewierane ciszą
obłuda śmieje się w twarz
życie wciąż wlecze się do przodu
umyka przez palce czas
wciąż bliżej śmierci
w okno bije deszcz
ptak odlatuje w gąszcz
ciała sponiewierane ciszą
wiją się w bezruchu
powietrze zastyga
i słychać oddech
oddech płytki
oddech koszmaru...
10/07/2011
23 february 2025
obie wersje na plus....wrócę po śniadaniu
23 february 2025
jak pomiędzy ludźmi, było dobrze i źle, działało,
23 february 2025
bardzo poważny temat... aż strach myśleć...
23 february 2025
Co się nauczyła, to jej zostanie, jeśli wróci
23 february 2025
z niedzielnym pozdrowieniem :)
23 february 2025
Poezja romantyczna ma przyszłość... AI nie
23 february 2025
Ból istnienia czasem może być oczyszczający.
23 february 2025
dziękuję ...piekne słowa pod wierszem ...
23 february 2025
Dziękuję bardzo:)
23 february 2025
Czekam na kolory :)
23 february 2025
Tak. Przetrwac, bez modlitwy ;) Pozdrawiam, Jeslinko
23 february 2025
haha, mowa o rekawicach corki. Tutaj za workiem
Terms of use | Privacy policy | Contact
Copyright © 2010 truml.com, by using this service you accept terms of use.
22 february 2025
Eva T.
22 february 2025
Marek Gajowniczek
22 february 2025
Eva T.
22 february 2025
wiesiek
22 february 2025
absynt
22 february 2025
absynt
22 february 2025
Eva T.
22 february 2025
supełek.z.mgnień
22 february 2025
jeśli tylko
22 february 2025
Jaga