Poetry

dora pandora
PROFILE About me Friends (5) Poetry (14)


29 september 2011

Szkło

Rozsypał się świat na kruche kawałki
z potłuczonych chwil
nie da się już nic poukładać
Nie warto próbować
bo jutro nie istnieje

W sercu rana cięta
w sercu wielki ból

Odebrać sobie wszystko
nie chcieć już być
umrzeć w samotności
odejść gdzieś daleko

Nikt nie bedzie szukał
nikt nie zapyta

w rozsypanym szkle nie ma już istnienia.

03/09/2011


number of comments: 5 | rating: 10 |  more 

Sede Vacante,  

Wreszcie rozumiem czyjąś poezję;))) Trafia stylem, pozdrawiam i rozumiem smutek.

report |

Ame,  

po szkle można nauczyć się chodzić nie kalecząc... uwierz mi... ;-)))*

report |

Slawrys,  

nie jesteś sama w takich odczuciach , nie jedną osobe spotyka takie rozssypane szkło; polecam to co ja się nauczyłem, chodzę a na to że krew i boli nie patrzę a podziwiam to co pomiędzy tymi ”szkłami” - naprawdę polecam te meodę; bardzo to denerwuje tych co rozsypują szkło pod nogami innym

report |

dora pandora,  

Dziękuję bardzo za komentarze...:))Pozdrawiam..

report |

Małgorzata Krupińska-Nowicka,  

Smutne w wyrazie. Niestety dość częste to uczucie w dzisiejszym świecie.

report |




Terms of use | Privacy policy | Contact

Copyright © 2010 truml.com, by using this service you accept terms of use.


contact with us






wybierz wersję Polską

choose the English version

Report this item

You have to be logged in to use this feature. please register

Ta strona używa plików cookie w celu usprawnienia i ułatwienia dostępu do serwisu oraz prowadzenia danych statystycznych. Dalsze korzystanie z tej witryny oznacza akceptację tego stanu rzeczy.    Polityka Prywatności   
ROZUMIEM
1