Poezja

gdy szedłem srebrną aleją brzóz na skraju zobaczyłem skrzydła
wyobraźni dumy krwi głowy gniewu rozkoszy, mądrości duszy i wiatrów
przebiegały cięły na wylot nicość ciał
podnosiły i cięły, wiązały i dzieliły dowolnie
- skrzydło rozumu uczyło - cząstki są tunelami
jesteś wolą drugiej strony i naszej unii, zgłębiaj powiązanie
zgłębiaj rację przełożenia słów na czyny
leży opuszczona w szalonej bitwie na dnie szklanki
zryw ciała umierającego Boga Ojca który idzie na spacer po linie
i porzuca ewidentnie to ścierwo co nie chce podejść do okna
To przełożenie leży w tym buncie
Przełożenie konania na nowe wcielenia
napięcie ciał i zębów pożerających innych - to jest tajemnica życia
dopóki coś mówi ja, to coś zjada, a potem inne ja to zjada - silniejsze
napinaj cięciwę i łuk zbiorze cząstek, celów
one cię popychają bo poznały proste prawa życia - błogostan i harmonię
są też tunelami, narzędziami energii - oby
- skrzydła miłości kazały odrzucać kłamstwo
Świat i jednostka zanurzona w sensie wrogim jej przetrwaniu
a raczej ślepym na nie, Pewna siebie siła nie mająca obaw
powtarzają ją wszystkie kwiaty, Mówiła -
przecinajcie się, karmijcie się sobą, karmi cię sobą, ty to masz dane w swoim ja
Skrzydła rozumienia się u nasady swej łączą z tą mocą
- Skrzydło wiatrów wikła nasze uczucia myśli i ciała
w świata jedności, To ci każe tańczyć po weselach
i drgać na pogrzebach oraz oglądać sport i czytać mądrych kochających
To się poświęć, odrzuć lęk, nienawidzą te skrzydła całej ludzkości
i ciebie, jeśli się im sprzeciwiasz
Te skrzydła to może i wielkie płaszczyzny porozumienia
z siecią chmur i rozpuszczonej w wodzie soli
ze zwierzętami i wnętrznościami, nie z wami, nie tutaj
za szybą, samotnie, bez pomocy, z Biblią, Koranem, nabojami
, bo to u nasady ramion to właśnie nowe życie -
dla mnie, dla świata i dla wyśnionej kurtyzany, która użycza temu twarz
nie jest mocnym graczem, jest mądrym instynktownym graczem
niebezpieczny romans z anielskością w człowieku i na odwrót
kolejna regeneracja skrzydeł