Najnowsze prace:

Poezja

	Janusz38
	PROFIL O autorze Przyjaciele (28) Forum (1) Poezja (65) Wideo wiersz (10) Dziennik (2)

najnowsze najwyżej punktowane najczęściej komentowane

Janusz38, 12 maja 2018

DZIECI INNEGO BOGA

z rozkazu Stwórcy
wonością obdarzony
nieraz w harmoni
z echem gwiazd roztańczony
czasem w przesteni mroku
pogrążony

kroczę do woli

rozkazem Pana
w dziesięciu zamknięty
żądaniem buntu
staję się wyklęty
ze stron dzieciństwa
odczytując karty

umieram bękartem

liczba komentarzy: 0 | punkty: 1 | szczegóły

Janusz38, 6 maja 2018

AUREA MEDIOCRITAS

w rewizji życia
na półmetku drogi
stając przed tremo
z polsilverem w dłoni
twarzą do kwestii
to by or not to by

haust mały zwódził
na pobocze drogi

gdy ogłupiały bezmian
chwiejnym krokiem
wskazywał w lewo
a w prawą biegł stronę
i gdy przez palce
tą ostatnią kroplę

łaska pustyni
nie stała się środkiem

w poszukiwiu
harmonii oazy
w chaszczach zwierciadeł
i kryształów lodu
spleciony z wątkiem
alter-a i pyszność

matnią stawała
mi się rzeczywistość

z Confiteorem
po Przekazie z Miasta
za rękę z Ryfką
z Ernestem do pary
po Horacego dniu
powitym morem

wciąż poszukuję
spokoju ekstazy

p.s. myśl do korekty

liczba komentarzy: 3 | punkty: 1 | szczegóły

Janusz38, 29 kwietnia 2018

Odstawiam

zwiotczałym gestem
z filiżanką przekory
serwujesz kolejne kłamstwo
na tacy pseudoporozumienia

zapomniałaś
pijam bez cukru
na domiar deser Pavłova
chwilowo mnie zemdliło

liczba komentarzy: 2 | punkty: 1 | szczegóły

Janusz38, 30 sierpnia 2017

Grzęzawisko

zwinnym manewrem
prawej ręki
ukrywam ostatni
dotyk rzeczywistości

relikwie dzieciństwa
wplątane w warkocz
leciwych marzeń
przecedzają przez durszlak
wszystkie możliwe opcje

zwinnym manewrem
drugiej ręki
wklejam grymas uśmiechu

idę dalej

liczba komentarzy: 4 | punkty: 4 | szczegóły

Janusz38, 27 kwietnia 2017

***

nie przeraża mnie dziś
starość czy śmierć
oswajam się powoli
z jej tezą i całym
dowodem doskonałości
nieprzeżycia

frywolne carpe diem
nie powoduje już
przypływu endorfin
przypomina tylko
o niedoskonałości
samego siebie

wbrew sobie "na podobieństwo"
jak mantrę czytając
gram z diabłem w ruletkę
pistolet przystawiając
do skroni
całkiem obcego Boga

liczba komentarzy: 2 | punkty: 2 | szczegóły

Janusz38, 16 kwietnia 2017

Powtórka z historii

przeglądam odeszły czas
brak mi tylko retro szafy
i kilku pordzewiałych
kartek z kalendarza
które wyrwałem w niechęci
do samego siebie

wiem - jutro zobaczę
zupełnie inaczej
gdybym nawet wczoraj
widział jak dziś
i tak poszedłbym
swoją drogą

odkurzam więc i wklejam
w należne uchwałą czasu miejsce
z kasandryjską wiarą
w sejsmografy
odczytujące wypuszczony
wieki temu sygnał

liczba komentarzy: 2 | punkty: 4 | szczegóły

Janusz38, 23 stycznia 2017

Postęp

W glowie pomieszać
nieraz się może
gdy w nici sieć
zaplączesz łeb

Dlaczego tak
a nie inaczej
i skąd dlaczego
to wzięło się

CIśnie się czemu
czemu dlaczego
i tak w dlaczego
płaczesz się sieć

Zgłębisz strukturę
dlaczego strzala
celu dosięga -
w limesie rzecz

Tu znów dlaczego
w głowie ci ciąży
granica która
wbrew prawu jest

Pierwsze dlaczego
jakże niewinne
bez niego postęp
podstępem jest

Tak na sam koniec
wcale nieproste
z trudnego prostą
uczynić rzecz

To by z trudnego
uczynić proste
z nici dlaczego
wyplątać się

W wierszu mowa o 2 przykładzie z paradoksów "Paradoksie strzały" przedstawionym przez p. Jarosława Skłodowskiego na youtube pt paradoksy. ..

liczba komentarzy: 2 | punkty: 2 | szczegóły

Janusz38, 21 stycznia 2017

Utracony raj

dotykam Słowa
z namaszczeniem
godnym chleba
i jego chrupiącej, pachnącej
jeszcze piecem skórki

jej słony posmak oddaje
wizję utraconego raju
w którym Słowo
stało na straży porządku

dziś tylko
rozdmuchane Ego
konsumpcja i władza
po kruchej formie
zostało tylko marzenie

liczba komentarzy: 5 | punkty: 4 | szczegóły

Janusz38, 13 stycznia 2017

Równowaga

Zawieszeni między niebem, a pychą
wyniosłością, a skromności mądrością
lękiem zszyci z pokory prawicą
w szczęściu nieraz butą przybici

Wielka łaska nić cieńką wychwycić
równowagi dostrzec granice
też wybaczyć potrafić niekrycie
w serca wnętrzu, wewnątrz swego psyche

liczba komentarzy: 3 | punkty: 4 | szczegóły

Janusz38, 9 stycznia 2017

Córeczka (historia prawdziwa)

/wiersz/
Wysłano dnia 30-11-2008 o godz. 12:38:06

"Wiem, że nic nie wiem"
cytuję córeczce

Tato - on kłamie
bo jednak coś wie

No tak córeczko
mój logiku mały

I jej tłumaczę ...
a ona ,że "nie"

Czyżby Ziembiński
dostał się w jej ręce?

To niemożliwe,
jedenaście lat

Toż to osesek
ledwie - nie dowierzam

A ona swoje -
"czyż to nie jest tak?"

Poległem
sił nie wystarczyło

Ona rozumie
tylko ze mnie kpi!

Tato. To żarty.

Wiesz córeczko moja ...

Poczytaj bajkę
połóż się i śpij.

P.S. to jeden z moich pierwszych wierszy. Taki dialog miał rzeczywiście miejsce. Córka zdając sobie w pełni sprawę z sensu myśli i wypowiedzi Sokratesa po prostu zażartowała sobie ze mnie (miała ok 11 lat ) Co do Ziembińskiego , jest to profesor, wykładowca akademicki. Napisał m.in. "Logikę praktyczną - podręcznik akademicki. Człowiek ten do dziś jest wielkim autorytetem w swojej dziedzinie.