Poezja

Wychudzona, wyniszczona nowotworem
nieustannie mutującym twoje geny
z dobrej matki stajesz się potworem,
a bez ciebie nie przetrwamy i zginiemy.

To choroba wyleczalna. Inne nacje
potrafiły zło usunąć całe z wnętrza.
I ty matko musisz iść na operację.
Guz widoczny jest i bardzo się wypiętrza.

Usadowił się calutki na twej głowie.
Twoją twarz odmienił po swojemu.
Ścisnął serce i odbiera zdrowie.
Powierzyłaś krążenie obcemu.

Bardzo stara i złośliwa to choroba,
od lat wielu krążąca po Ziemi.
Często znika i objawy wszystkie chowa,
by znienacka karmiciela losy zmienić.

Ale czekać, lekceważyć jej nie można,
bo wybuchnie gorączką czerwoną.
Świat nie zdołał jeszcze raka skutków poznać.
Jak dotychczas zawsze w porę go niszczono.

I ty matko się nie zgadzaj na czekanie.
Choćby było niebezpiecznie i bolało.
Zło cię drążyć i wyniszczać nie przestanie,
aż przeciwciał będziesz miała już zbyt mało.

Czas ucieka i już wkrótce będzie marzec -
niebezpieczna, zaraźliwa pora,
więc nie czekaj zanim się okaże,
że nie można ci usunąć nowotwora.