Poezja

Nie ma wspólnoty. Zrozumienia.
Jest tylko wrogość. I jest gniew!
Demon Podziałów nas pozmieniał.
Jest krzyk. Jest ryk, a umilkł śpiew.

Nie ma spokojnych. Są zaciekli.
Nienawidzący. Przestraszeni.
Demon Podziałów wszystkich spieklił.
Zbyt wielu złożono do ziemi.

Nie ma opieki. Jest tyrania
I cienie nieodciętych pętli.
Demon Podziałów kraj przesłania
Chwiejący się w pazurach wściekłych.

Michy stadionów - tub zgorszenia.
Pustką i głodem krzyczą w chmury.
Demon Podziałów nas pozmieniał.
Nie ma współczucia i kultury.

Modlitwa jest i deprawacja.
Nad wszystkim rozkaz: - Zgasić Ducha!
Droga Krzyżowa. Pierwsza stacja.
Jezus wyroku z nami słucha.

Tłumy ruszyły na Golgotę.
Ktoś chciał pomagać nieść to brzemię.
Wielu już wie, co będzie potem
Jednak ucisza wciąż sumienie.

Demon Podziałów, śmiech Judaszy,
Chichot. Bestialstwo biczowników
Sprzeciwy wstrzymał i przestraszył
I "Jeszcze Polska..." brak okrzyków.

Kto Cię Ojczyzno dziś podtrzyma,
Gdy wokół pognębieni sami
I zgasić chce presja olbrzymia
Westchnienie "... lema sabachtani"?