30 june 2012
Pracoholiczka
każdy kącik wymuskany
sterane dłonie Twe
wszystko poukładane...
lecz nie masz czasu
na miłość
miast rozkoszą
upojona
padasz
wycięczona
na dobranoc
całuję skronie Twe
zmęczone
i stopy
strudzone
każdym dniem
Latest items:
other poems: lepiej...nie pytać, półwytrawne, dlaczego?, głupia nadzieja, ???, dusza w kolorze krwi, dobranoc, dzień dobry, Dla nas, doba zbyt krótka, Sumienie, Pracoholiczka, upojenia, wrzesień..., 8 km, sierpień?, ruina, takie sobie przemyślenia, Metamorfoza, tylko, nieprzewidywalna, to nie trudne, nigdy nie wiadomo, ???, to koniec..., Niesprawiedliwość, Für L,
Latest comments:
20 april 2018
alt art
czy bycie pucybutem nie może być misją..
20 april 2018
aktualnie kupię bony..
20 april 2018
dobra jakość architektury czasoprzestrzeni
20 april 2018
supełek.z.mgnień
Ototo! Dokładnie to miałam na myśli. :D
20 april 2018
pojedyncza helisa to może nie autostrada ale
20 april 2018
smokjerzy
ze wszystkich możliwych śmierci ta nie byłaby
20 april 2018
na zawsze to oczywista kpina, bo zawsze jest
20 april 2018
przyjdzie nam umrzeć na rozpustnych łąkach..
20 april 2018
nie wierzę we wolność..
20 april 2018
naszym wkładem do światowej kultury supła
20 april 2018
za to myślący! :))
20 april 2018
Tylko laboratorium...;)
20 april 2018
absynt
20 april 2018
supełek.z.mgnień
20 april 2018
Satish Verma
18 april 2018
lilidae
18 april 2018
Satish Verma
17 april 2018
Satish Verma
16 april 2018
hossa
16 april 2018
. .
16 april 2018
wiesiek
16 april 2018
Satish Verma