Diary

nie żegnajcie jeszcze lata
nim jarzębin blade kiście
zrumienieją pozłociście

nie żegnajcie wczesnych świtów
przez zasłonę lśnią codziennie
gdy budziki brzęczą sennie

nie żegnajcie już wakacji
miodnych przygód i wyczynów
stada wnucząt i kuzynów

niech się czas ułoży w chłodku
lub na słonku wedle woli
by zbereźnie znów swawolić

z jeżem, żabą i bocianem
lecz się rozstać z ciepłem nie chce
precz odegna smutne deszcze

nie żegnajcie jeszcze lata...