25 august 2013
25 august 2013, sunday ( ... )
oswajamy zwierzęta, drzewa, ziemię. pozwalamy jej rodzić z naszych nasion. odbieramy młode. sposób na przetrwanie. rozumie i rozkłada gałęzie. w ich ramionach szukamy ukojenia. niechby nas zapamiętała dobrymi.
życie jest cudem dla wierzących. jest blizną która się otwiera jeśli nie zadbasz by uleczyć ranę. ziemia oswoiła ludzi. pozwoliła im rodzić się z jej nasion. podarowała miejsce. milczeniem zbywa razy kiedy ze ściętych drzew zostawiamy korzenie - w jej środku wszystko płacze. otwiera się i grzmi chociaż wydaje się że to niebo. a przecież jest częścią cudu, za który jesteśmy odpowiedzialni.
nie ma co rozpaczać że się nie uda mieć więcej, lepiej, inaczej. wszystko coś znaczy. nie wyciągam ręki po nie swoje. wyciągam ją aby podać, ktoś na pewno potrzebuje kochać. jestem chwilą która w czasie znaczy więcej jak uniesienie.
zaniedbałam ogród. róże zarósł chmiel, wspiął się wyżej na wiśnię. z okna widzę jak płoszy czarny bez. wstyd mi że oswojone przed laty pozostawiłam samemu sobie. codziennie budzę się w nim i nie mogę znaleźć drogi. a jeśli nie wiesz dokąd pójść wrastasz w miejsce w którym stoisz. zaniedbałam ogród.
1 may 2024
DogmaticallySatish Verma
30 april 2024
Justice PureSatish Verma
29 april 2024
AmnesiaSatish Verma
28 april 2024
Pan pokląskwa w ostatnichJaga
28 april 2024
CompromisedSatish Verma
27 april 2024
Uśmiech z trawkąJaga
27 april 2024
By KissesSatish Verma
26 april 2024
The EntitySatish Verma
25 april 2024
QuartzSatish Verma
24 april 2024
The End StartsSatish Verma