23 february 2015
dziecielek
zmarzł za oknem
na gałęzi wróbelek
by zapłakały nad nim sieroty
czasu nie trzeba było wiele
lecz gdy one
tak ze smutku i samotności ćwierkały
burżuj jak szedł - tak poszedł dalej
Latest items:
other poems: rodzina, ~, z pamiętnika dziadka, dziecielek, bezradność, obojętni, spojrzenia, przyczyna, luty, samotność, Urządzenie?, z notatek zmęczonej żony, któryś raz, ero-tyk, czekam, siódmy, randka, drugi,
Latest comments:
24 july 2025
Weronika
Skończony, co się zowie.
24 july 2025
AS
świetny, dowcipny tekst :) a jednak wzrusza
24 july 2025
sam53
Jeśli klamot sam zauważył że stał się klamotem,
24 july 2025
Jaga
A będzie jeszcze gorzej.
23 july 2025
Marek Jastrząb
Jaga To źle
23 july 2025
Czasem na dłoni usiądą :)
23 july 2025
Klamotów ci u nas dostatek.
23 july 2025
Belamonte/Senograsta
może sie zmienił, stał ludzki, czy musi byc
23 july 2025
Mnie fascynuja ich kolce, doskonałość, spokój,
23 july 2025
wśród róż też są przeciętne nawet brzydkie,
23 july 2025
tanecznie aż nadto :)
23 july 2025
dziękuję :) i niech kołysze :))
24 july 2025
wiesiek
23 july 2025
wiesiek
22 july 2025
wiesiek
22 july 2025
ajw
21 july 2025
ajw
21 july 2025
wiesiek
20 july 2025
wiesiek
19 july 2025
wiesiek
19 july 2025
ajw
18 july 2025
wiesiek