Latest items:
Jonathan Davidoff Behavio, 30 july 2010
moje nadgarstki
I czy znów będę podcinał życie?
To akurat doświadczenie znam,
Może niespełnione,
Może tak kiedyś zaboli.
Tak mi zimno,
Może śmierć mnie odwiedziła? A może krok w krok chodzi za mną?!!!
Za moimi myślami, uczynkami, a może to moja wyobraźnia,
Ale na pewno nie mój sen.
Widzę Cię przez łzy ale chociaż to robi temu całemu złu na złość.
Jonathan Davidoff Behavio, 30 july 2010
wieczorny przyjaciel
Dniem zamykam oczy, nocą gaszę światło,
Ciemność to teraz ma jedyna towarzyszka,
tak blisko mnie,
tak bardzo kocha mnie
a za nią to wszystko co wraz z nią przechadza się.
Ból, strach to jej przyjaciółki i one też mymi teraz,
Że jutro znów bez Twego ducha obudzę się
To mi wpajają,
do tego przyzwyczajają,
tego uczą.
Tak dobrze się czuję
Bez ogródek mówię to, co kiedyś tak bardzo daleko ode mnie,
Robię to czego się tak brzydziłem.
Jonathan Davidoff Behavio, 30 july 2010
zwyczajność
I znów blade światełko mocniej zamigotało
I znów wszystko się przypomniało.
Znam Ciebie na pamięć,
Każdy Twój ruch, śmiech, spojrzenie
-tak kiedyś mnie cieszące
-tak teraz zwyczajne się stające
ukazało mi,
że nie tylko Ty
że Tobą żyć nie mogę choć tak bardzo chcę,
tego pragnę.
Lecz mimo, że znów mocniej się pali i już raczej nie zgaśnie,
To teraz cos nowego,
Może częściowo starego
Chce je zgasić czego tak bardzo się boję,
Ale teraz już wiem, że pozostaniesz na zawsze-zwyczajność.
Jonathan Davidoff Behavio, 23 june 2010
chwilowy kamyczek i ja
czemu za oknem jest szaro?
jest bardzo kolorowo
tyle świateł
latarni
gwiazd
nawet samoloty
światełkami mrugają
u mnie jest szaro
ciemno
a krople deszczu spływają po liściach...
po szybie
zatrzymują się
zniekształcając to co niby widzimy
a naprawdę jest to nam wpajane w dusze
zatrzymują się na mych rzęsach i każą zamknąć oczy...
i zacząć śnić o lepszym jutrze…
jutrze który nigdy nie jest pewny...
zawsze świadomość snu jest tak bliska śmierci
a śmierć jest piękna
zamyka Ci oczy
i zaczynasz śnić…
a niekończący się sen
jest najpiękniejszym
snem Twojego życia..
śnię o niekończącym się dniu
zapadającym zmierzchu
całym mym życiu przemijającym
nasze życie tak szybko minęło…
nawet oczu nie zdążyłam
otworzyć…
zobaczyć kolory świata
rozświetlające twarz Twą
nawet w szalejącej burzy
chciałabym ujrzeć Cię stojącego w strugach deszczu
z parasolem w ręku
mówiącego…
do mnie i tylko do mnie.......
tak właśnie przeszło me życie
tak właśnie uczyniłem
tak właśnie zgasłem
dźgnięty słowami odejdź
urodziłam się...przeszłam przez ma drogę i zgasłam jak świeczka
która zdmuchnął
wiatr...
wiatr przeżyć mych
wiatr uczuć Twych wiejący w każdą stronę
nie skupiający się na mnie
przeszywający mnie do szpiku kości
mym marzeniem jest ujrzeć Cię … blask twych oczu … Twój glos, który będzie mnie trzymał na duchu gdy odejdę w otchłań...
Jonathan Davidoff Behavio, 23 june 2010
opisaćdileradnia
Każdy dzień jak diler mi adrenaliny dostarcza.
Tak bardzo tego nie chcę a tak wiele jej w moim ciele.
I mimo, że skruszałem, że spokorniałem
Tak brutalnie zachowuję się.
Wszystko jest inne,
Ludzie się zmienili, chwile, życie
Chyba nie jestem zbyt silny aby znów zdradzony przez życie
Podnieść się, zawalczyć.
Już nawet nie zmierzam tam gdzie chciałem,
Idę gdzie mnie rzuci a jest tam jeszcze gorzej.
Nawet nie wiem jak to opisać.
Jonathan Davidoff Behavio, 23 june 2010
bliskoznówdaleko
tak często wiem co Tobie powiedzieć chwile potem już nie pamiętam tego
wymyślam jak to było, zmienione już też nie dotrze do Ciebie
więc pozostaje tak jak jest, zraz potem jest już inaczej jeszcze dalej.
kolejny list napisałem, sto poprzednich nie wysłałem
tyle w nich opowiedziałem a tak daleko już ode mnie i one i Ty
i już się nie mieszczę, wszystko mnie przygniata mnie zgniata
a może mnie rozsadza na pewno nie dla mnie to życie
nie wytrzymuję inny może by już odszedł tak mi mówią
ale dlaczego ja mam temu się przeciwstawiać dlaczego mam się zastawiać Tobie opierać
i dlaczego, dlaczego tyle pytań mnie dręczy
przecież już tak bardzo jestem wykruszony, tak bardzo daleko ode mnie tak blisko do mnie.
Jonathan Davidoff Behavio, 22 june 2010
zabijnieinspiruj
zawsze gdy idę z myślami mymi, zawsze wtedy towarzyszy mi uśmiech Twój
zawsze wtedy tak szczęśliwy czuję się, myśli miłe otaczają mnie
zawsze zaraz opętują mnie myśli złe, jak to kiedyś było, dlaczego się skończyło
jak jestem samotny, jak w mym życiu jestem wypalony.
i gdyby mnie nie było to chyba by nic się nie zmieniło
byli by ciągle ci sami ludzie, te same zdarzenia, może bez tych które ja doprowadziłem do upadku
było by lepiej kiedy myśli me by za nikim nie chodziły
nikogo nie napastowały, stanu smutku nie czyniły, mego życia by nie niszczyły.
a gdybym był to czy wszystko by było lepsze?
Na pewno nie jak dziś, na pewno jutro słowami lepiej by było.
i co czuje teraz, czuje myśli mnie opuszczające, na ten papier się przelewające
oczy i umysł Twój wyniszczające. więc po co to się stało, po co tyle lat nam zabrało
dlaczego tylu ludzi zabiło i dlaczego nikt mnie jeszcze nie zabił.
Jonathan Davidoff Behavio, 22 june 2010
samotność dodaje sił na śmierć dzień
WIERZYŁEM KIEDYŚ W ŚWIAT TAK PIEKNY BO BEZ WAD,
BEZ MYSLI NISZCZĄCYCH MĄ OSOBOWOŚĆ,
O CZYSTYCH SŁOWACH JAK PIERWSZY ŚNIEG PRUSZĄCY O PORANKU.
TA WIARA ZGASŁA JAK PŁOMIEŃ ŚWIECY ZDMUCHNIĘTY PRZEZ SZALEJĄCY GNIEW WOKÓŁ MNIE,
ZANIM ZGASŁA, BLADYM BEZ WYRAZU PŁOMIENIEM TOPIŁA PŁATKI MIŁOŚCI OTACZAJĄCEJ MNIE.
TERAZ POZOSTAŁ TYLKO CIEMNY DYM OSNÓWAJĄCY WSZYSTKO WOKÓŁ MNIE,
CORAZ SŁABIEJ WIDZĘ LUDZI,
CORAZ CZĘŚCIEJ BEZ WYRAZU POCIESZJA MNIE,
CORAZ CZĘŚCIEJ ODCHODZĄ BEZ SŁOWA.
ZANIM ZGASŁA POPARZYŁA MNIE. BLIZNA TEGO DNIA CIĄŻY NA KAŻDYM RUCHU MYM,
KAŻDA MYŚL MA TERAZ RANI ICH,
TYCH KTÓRZY SĄ OBOK MNIE.
BRZEMIE TEGO STANU POGŁĘBIA SIĘ UKAZUJĄC JAK CZĘSTO BYŁA ZŁUDNA I KŁAMLIWA.
GDY BYŁEM NAJBARDZIEJ BEZBRONNY, TERAZ SILNY JAK NIGDY POWOLI ODCHODZĘ,
PRZEMIJAJA ME DNI, PRZEMIJAM JA, PRZEMIJASZ TY, LECZ TERAZ SAMOTNIE
Jonathan Davidoff Behavio, 22 june 2010
płacz a będziesz piekniejsza
Siedząc sam wśród tych 4 ścian,
Wśród przedmiotów, które napełniają mnie radościął i spokojem,
Myślę o Tobie.
Światło słońca oświetla cień Twych uczuć
odkrywając każdą kroplę krwi płynących z dłoni Twych.
Kradnąc łzy tyn, którzy tak ślepo na Ciebie patrzyli,
Zabierasz im także część serca,
Z którego popłynie już zawsze czarna i gorzka krew.
Moją pustkę wypełniłem słodką chęcią zamsty,
gdy każda kolejna mysl grabi uczucia ich.
Widzę jak bardzo się zmieniłem,
Jak me nadgarstki krzyczą głuchym bólem,
Który tak słodko mi teraz smakuje,
Jak mój pusty umysł dąrzy do zaspokojenia chęci spojrzenia
W płaczące Twe oczy,
Które tak pięknie teraz wyglądają,
Jak moje serce potrzebuje bliska
Aby zaraz potem zrzucić je
W najodleglejszy zakątek świata.
Jonathan Davidoff Behavio, 21 june 2010
życie szklane
przytul sie do samotności mej, do nagłego przypływu otuchy
niech to zimno odejdzie w zapomnienie
oddech otuli usta Twe, ciepło słów zamknie nas w szczelnym kloszu ze szklanych dni
delikatne spojrzenie oczu przyniesie dreszcz ...
Latest comments:
28 november 2024
sam53
ukłon absyncie:),
28 november 2024
podoba mi się ta miniatura...podana z humorem
28 november 2024
absynt
Są w pierwszej lidze, która naznaczyła moje
28 november 2024
Eva T.
:)
28 november 2024
Belamonte/Senograsta
Kiedyś podziwiałem Millera i zazdrościłem
27 november 2024
violetta
Taki kamuflaż:)
27 november 2024
Niesamowite zdjęcie
27 november 2024
Pieknie swiatek w kropli wyglada :)
27 november 2024
"figowe" jeszcze sie trzymaja ;)
27 november 2024
A tak, tak :))
27 november 2024
:))
27 november 2024
:))
28 november 2024
wiesiek
28 november 2024
absynt
28 november 2024
absynt
28 november 2024
Eva T.
27 november 2024
absynt
27 november 2024
absynt
27 november 2024
Eva T.
27 november 2024
Jaga
27 november 2024
Eva T.
26 november 2024
wiesiek