poezja, 11 january 2012
Perła
A może
by tak przygarnąć porzucone myśli
Odebrać z biura rzeczy
nikomu nie potrzebnych
Zapisać je w pamięci
by kiedyś móc je wyśnić
Jak
marnotrawne dzieci wyklęte i przyjęte
A może
by tak powrócić do chłodnego świtu
Do słońca broczącego czerwienią na tle nieba
Pozwolić
by klepsydra zrobiła krok do tyłu
A czystej wody kropla
raz jeszcze mnie obmyła
Niech
małża ziarno piasku w ramionach szczelnie schowa
Zmęczony
czas niech zaśnie jak stróż na nocnej zmianie
By mlecznobiała
Perła znów mogła oczarować
W
zieleni Malachitu zanurzyć się jak w trawie
2012.01.11
autor: dobry czas
poezja, 3 september 2011
Liść
obudzę się dziś w środku nocy
pozwolę uciec zmiętej duszy
będę jak balon bez powietrza
bez żadnych obaw i bez wzruszeń
jak liść w jesienne popołudnie
chcę być jedynym wśród konarów
i tak przeczekam aż do wiosny
lata jesieni zimy czaru
aż w końcu złocąc się w zieleni
poczuję dotyk twoich oczu
zrywasz - znów czuję twardość ziemi
a na mej skroni krople potu
poezja, 9 february 2011
Miś na każdą okazję
pluszowy misiek pełen trociny
siłą wypchnięty z pudła dla lalek
z wiszącym uchem raną na szyi
jak porzucony przez wronę skwarek
w ogrodzie zbudził się dzisiaj rano
i z bólem głowy stanął na łapach
trawa pachniała jak mokre siano
smutny powoli przed siebie człapał
myśli jak tętniak pulsują w głowie
jakim sposobem znalazł się tutaj
niech mądra sowa hucząc odpowie
gdzie się podziała ta którą szuka
gdzie jest maciejka gdzie zapach whisky
dlaczego krzyki w oddali słychać
po co ten wystrzał jakby z butelki
wyskoczył korek wprost do kielicha
wróci do lasu tu nie pasuje
choć zieleń dobrze wpływa na niego
i ta dewiza którą lansuje
miłuj jak siebie swego bliźniego
sen to czy jawa zbudzić się pora
po raz kolejny zajrzał w głąb siebie
wyciągnął z trocinswój skrawek nieba
będzie tu czekać w kniejach na ciebie
poezja, 22 december 2010
Lulaj że……
co roku rodzi się w stajence
i niemowlakiem pozostaje
wyciąga małe wątłe ręce
jakby chciał
usiąść i się najeść
stałym pokarmem wolą Ojca
by iść bez obaw na
Golgotę
dojść do strasznego męki końca
wyrwać się śmierci trzy dni potem
w tradycjach starych i ślepocie
nigdy do krzyża nie dojdziemy
będziemy brodzić w marnej cnocie
ciągle wracając – bo
tak chcemy
więc po pustyni się błąkamy
bojąc Jordanu dotknąć stopą
i pod maskami ukrywamy
strach beznadzieje płaczu potok
a przecież Ty umarłeś za nas
w wieku trzydziestu kilku wiosen
czy chcemy tak wielkiego Pana
kto do stajenki
- bardzo proszę
2010.12.22
poezja, 27 may 2010
Kolebka narodzin
Czy można czekać gdy
w środku radość gaśnie
wraz z słońcem przykrytym
ciemną chmurą deszczu
patrzeć i milczeć jak
gdyby ten stan właśnie
był nam bliski sercu
czy prysnąć ma miłość
dlatego że niebo
poi łzami rzeki
a one wylewnie
rozkosz swą oddają
dlaczego nie wszyscy
potrafią w tym dostrzec
narodzin miłości
i to właśnie w maju
poezja, 19 may 2010
ogień
języki mlaskały śliniąc belki stropu
w żarłocznym zapędzie strzelały wysoko
mrugając wokoło z uśmiechem szyderczym
puszczały wraz z dymem wszystko ku obłokom
w tanecznym żywiole iskry rozszalałe
niesione na skrzydłach ciepłego powiewu
szukały dla siebie bezpiecznej przystani
by móc tam dojrzewać - zapalać do gniewu
a potem sytością osiągniętych celów
rumieńcem płomienne oblewały czoła
zapinając wszystko na ostatni guzik
mówiły o ziemi że jest całkiem goła
Terms of use | Privacy policy | Contact
Copyright © 2010 truml.com, by using this service you accept terms of use.
28 november 2024
IkarJaga
28 november 2024
2811wiesiek
28 november 2024
0025absynt
28 november 2024
0024absynt
28 november 2024
bo jak wtedy jest nas wszędzieEva T.
27 november 2024
0023absynt
27 november 2024
0022absynt
27 november 2024
Jedno pióro jest ptakiemEva T.
27 november 2024
Mgła ustępujeJaga
27 november 2024
Camouflage.Eva T.