Najnowsze prace:

poezja

wszystkie dodane wczoraj tydzień temu przed miesiącem rok temu

absynt, 5 września 2025

Odwrócony

Zapada mrok, otuleni wilgotną ciszą śmiałkowie liczą gwiazdy,
wypowiadają życzenia marząc o jutrze, nadchodzących falach,
nieznanym. Pierwsza myśl w niewidzialnej sieci, to porośnięte
bluszczem echo, odmiana.

Na horyzoncie rozmazane niebo, skąpane w ogniu obrazy
kaleczą oczy, wiązka światła tworzy hologram postaci,
kobiety bez twarzy, fotografie, prześwietlone klisze.
Wokoło pełzają chrząszcze.

Stalowa obręcz nie pozwala oddychać.
Ciężkie półkule ziemi zdają się płynąć, unosząc nad wodą
tworzą przeogromny wir, słychać słowa modlitwy, i bicie
dzwonów.

Budzi się uśpiony dotąd, przerażający
strach.

liczba komentarzy: 1 | punkty: 2 | szczegóły

sam53, 5 września 2025

zagadka

księżycówką nazwana albo kroplą szczęścia
pamiętam degustację na sianie w stodole
wiersz sam się napisał lubię w nim zaklęcia
później na dwór wyszliśmy a może na pole

zatem proszę niech zgadnie powiedzmy ktoś z Łodzi
w której części Ojczyzny toczy się rozmowa
w której polskiej krainie można nogi schodzić
żeby ciągle nie słyszeć - dla mnie się podoba

a gdzie proste bławatki piękniejsze od chabrów
gdzie kaszanka jest gorsza od zwyczajnej kiszki
dlaczego imć cysorzak zapatrzony w Kraków
a babom sól trzeźwiąca najlepsza z Wieliczki

liczba komentarzy: 3 | punkty: 4 | szczegóły

sam53, 5 września 2025

Złota wrześniowa

to nie był deszcz a melodia ciała
wiatr który fale rozbija o brzeg
huragan myśli czas oczekiwania
skłębione chmury nieskończony wiersz

z dłońmi w uścisku z niemym zaufaniem
że to co piękne z nieba może spaść
wszak zachwyt zawsze wiedzie przed ołtarze
choć magia sacrum spowita we mgłach

z wiarą w pogodną kolorową jesień
gdy cieszy nawet przebarwiony liść
a my we wrzosach wciąż szukamy siebie
pora na miłość - sama musi przyjść

liczba komentarzy: 4 | punkty: 4 | szczegóły

ajw, 5 września 2025

w półśnie

rozpinasz noc
guzik po guziku
gubiąc spojrzenie
w zamgleniach

szept
ślizga się po ciele
jak ogień który nie gaśnie

oddechy nie mogą
się od siebie oderwać

by po chwili
zasnąć we włosach
i zagłębieniu szyi

liczba komentarzy: 2 | punkty: 5 | szczegóły

smokjerzy, 5 września 2025

nigdy nie ufaj zegarom

czasu coraz więcej
ale coraz mniej
i pełno wokół do skończenia

za oknem dzień
wyraża się dość jasno
na różne tematy

wychodzę z siebie
na chwilę

nikogo tam nie ma

liczba komentarzy: 10 | punkty: 7 | szczegóły

absynt, 5 września 2025

nietoperze

zdolność do omijania, lokalizacja przeszkód, namierzanie celu.
jest coś w odwracaniu znaczenia słów, zająknięcie, mimowolna czkawka.
zabawy w bogów, spotkania przy trzepaku, odkrywanie.

znalazłem chwilę, kiedy czas nieznacznie zwolnił,
ptaki latały wolniej, a motyle zamarły.

znany pisarz wyrzucił właśnie kochankę, zamarzył o powrocie.
ulepiona z gliny figurka zaczęła tańczyć. na ekranie telewizora śnieżyło.
podali wiadomości.

podniosłem upuszczony notes i ze zdziwieniem stwierdziłem, że jest pusty.
zniknęły imiona, telefony, notatki. zniknęło całe moje życie.
otworzyłem okno i zobaczyłem latawce,

kolorowe wspomnienie lat dawno minionych,
niepodważalny dowód istnienia,
potęgi wyobraźni.

Szkice.

liczba komentarzy: 2 | punkty: 3 | szczegóły

normalny1989, 4 września 2025

Jesteś ważny jutro

Czy myślałeś kiedyś,
choć przez ułamek
skrawek,
okruszek z czasu nici
że ktoś Ci ważny głęboko
w środku gęstego lasu, wisi.

Oddycha ledwo, lecz pewnie
i żyje tam mocniej niż
Ty
bo się guzdrzesz i zdechniesz
a on będzie
żył
wierząc, że pędzisz go ratować
z całych swych możliwych,
sił.

liczba komentarzy: 0 | punkty: 2 | szczegóły

ajw, 4 września 2025

owoc granatu

rozlewa się pod palcami
gdy pestki pękają od tajemnic
jak nabrzmiałe pocałunki
na skórze - soczysty dotyk
ubrany w koronkę
rubinowy sekret

słodycz
aż po cierpkość

liczba komentarzy: 4 | punkty: 4 | szczegóły

Yaro, 3 września 2025

piękno chwili

piękno chwili
umyka nazbyt szybko
dalej mówią-życie
brakuje
w bezduszności słów

liczba komentarzy: 0 | punkty: 1 | szczegóły

ais, 3 września 2025

Mgnienie – Triolet

☆

Lato minęło w okamgnieniu.
Za moment przyjdzie chłodna zmiana.
Ogród w ostatnim letnim tchnieniu
traci kolory w okamgnieniu.
Przyroda odda się milczeniu.
Przybędzie Pani Malowana,
która przeminie w okamgnieniu.
Po niej zaś przyjdzie mroźna zmiana.

Wszystko się zmienia w okamgnieniu.
Fauna przeminie bezpowrotnie.
Nie można uciec przeznaczeniu.
Aura się zmienia w okamgnieniu,
świetlistość gaśnie w światłocieniu.
Przyjąć należy najpokorniej,
że wszystko mija w okamgnieniu.
Lecz animalia bezpowrotnie...

☆