Proza

siedzę sobie gdzieś na świecie. na jakiejś ławce z ludźmi i patrzę w daleką zieleń. tam jest moja sarna której smsy sa moim prawdziwym złudnym życiem gdzie się udało spełnić sny. JASTRZĘBIE kołują nad szczytami. oczy lasu. sarna w gąszczu róż. no i da się przejść przez noc zachowując swoją łagodną nature. znam zazdrość o nią i gniew który by kazał zniszczyć cudze szczęście i zdrowie... ha ha... ale na szczęście nie potrafiłbym. zazdroszczę mu jej ale najpierw było lubienie jej. czuję się gorszy że mi z tym nie wyszło. nie w tym życiu. nadzieja że będzie bliskość taka na jaką można sobie pozwolić. wypracować. żadnych gniewów. krytyki. narzucania swej woli. DALEKA ZIELEŃ. przecież niektórzy nawet tego nie mają. może nawet on nie ma tego co ja. zresztą ja uważam że jest sympatyczny i nie myslę o nim. co najwyżej ją zaniedbuje jak to mąż żonę. ja też mam bardzo fajną żonę a ją zaniedbuję. ale ja nie dlatego z nią jestem co on. źle zrobiłem? DLA INNYCH tylko? ale dlaczego on z nią właściwie jest? tylko nadzieja zielona patrzy oczami sarny z lasu. oczami róż. jeśli jestem wampirem to nie niszczycielem i zostałem zaproszony. jest mi dziś smutno ale to nie koniec. trzeba liczyć na jakikolwiek dalszy ciąg w SERDECZNOŚCI MIĘDZYISTOTOWEJ. byciu miłym. "bo pan jest taki miły". ok. jestem i tak lepiej. może przyjdzie czas na bycie najmilszym. albo nie. może na utratę tropu tej sarny. też niechaj tak będzie. ja muszę zachować swoje człowieczeństwo. czyli ludzki kształt. linie jakimi Bóg naszkicował motyle. ktoś opowiada o wakacjach nad morzem. plaże, róże, oczy... ona będzie pisać. będziemy pisać? to dużo daje. naprawdę. ma roże na sobie. podobno jestem inny niż wszyscy. pasowałbym do tych lepszych krain. może więc jestem tych jej snów cząstką. bo nigdzie podobno nie wyjedzie. dla mnie na pewno jest lepszą cząstką tego tutaj. zabłąkaną cząstką ze snów. I was about to say her how many means to me. I am condemned to this rose.