10 sierpnia 2016
10 sierpnia 2016, środa ( kim dla mnie byłeś, jesteś, będziesz (Skaldowie) )
Masz tyle drzwi. Otwierają się pod dotykiem mojej ręki. Mojego słowa. Uchylaja się. Zapraszasz. Nie potrzebujesz klucza. Ty sama jesteś wytrychem. Jestem. Tu nie. Boli. Rozumiem. A tu.. to nie są drzwi. Nie pytam. Jestem dla ciebie otwarty. Jesteś otwarty, gdy wychodzisz z siebie. Pod naporem skrzydeł pękają ściany i okiennice. Haustami chwytam każdy poryw tego wiatru. Póki nie usłyszę trzasku klamek. Potrzebuję. Cicho odrastają firewalle. Od przeciągów. Teraz już pukam. Nic się przecież nie zmieniło. Widzisz? - w oknach szklo przejrzyste. Zamknięte, bo klimatyzacja.
Składasz się z ciasno dopasowanych okien i drzwi. Coraz mniej klamek. Ty. Twierdza. Klucz rozpływa się w dłoniach. Pod drzwiami, których nie ma, widzę ślady stóp.
Czas..
8 grudnia 2024
0030absynt
8 grudnia 2024
0029absynt
7 grudnia 2024
Dzwonki, dzwonki, śnieguMarek Gajowniczek
7 grudnia 2024
ze wspomnień: prosto z ogrodusam53
7 grudnia 2024
W nieskutecznym rad sposobieMarek Gajowniczek
7 grudnia 2024
róż, peruczka i puderjeśli tylko
7 grudnia 2024
KasiaYaro
7 grudnia 2024
Jak zapobiec krzywdzeniudobrosław77
7 grudnia 2024
0712wiesiek
7 grudnia 2024
Dobry ruch (wszystko jestBelamonte/Senograsta