20 maja 2014

Astonishment

“I no longer want to be astonished.”
A declaration made by Antonin Artaud during the last
years of his life. When I read this I was astonished.
Why did he even bother to write this down at all?
Could he imagine the effect it would have on a reader?
The impossibility of living without astonishment
is terrifying to challenge. Is that what we amount to? Terrified
slaves to wonderment? Bewilderment domesticated?
The codification of self-delusion?
All the myths of deathlessness lead to the preposterous posturing
of civilians who adopt the attitude of happiness as a strategy
of denial. Happiness has become a Cult with vast numbers of adherents.
To live without conscious awareness of death is like being unaware
one casts a shadow in the light. Dreams have become consumer rubbish.
Dreams and Death go hand in hand into the forgotten Shadow’s land.
*




Regulamin | Polityka prywatności | Kontakt

Copyright © 2010 truml.com, korzystanie z serwisu oznacza akceptację regulaminu.


kontakt z redakcją






Zgłoś nadużycie

W pierwszej kolejności proszę rozważyć możliwość zablokowania konkretnego użytkownika za pomocą ikony ,
szczególnie w przypadku subiektywnej oceny sytuacji. Blokada dotyczyć będzie jedynie komentarzy pod własnymi pracami.
Globalne zgłoszenie uwzględniane będzie jedynie w przypadku oczywistego naruszenia regulaminu lub prawa,
o czym będzie decydowała administracja, bez konieczności informowania o swojej decyzji.

Opcja dostępna tylko dla użytkowników zalogowanych. zarejestruj się

Ta strona używa plików cookie w celu usprawnienia i ułatwienia dostępu do serwisu oraz prowadzenia danych statystycznych. Dalsze korzystanie z tej witryny oznacza akceptację tego stanu rzeczy.    Polityka Prywatności   
ROZUMIEM
1