Poezja

Krzysztof Barys, 1 kwietnia 2014

Studnia dusz

Zanurzam się głęboko
Nie widzę ciągle granic
Przebiegam myślą przestrzeń
I wchodzę do otchłani

Tak schodzę coraz niżej
W tą piękną studnie dusz
I tak zatracam Ego
W odmętach wielu mórz

I tak będący poza
I z dala od istnienia
Dziś wchodzę tam, gdzie znika
Świadoma nic zdarzenia

Krzysztof Barys, 30 lipca 2013

Tak pędzący donikąd

Tak pędzący donikąd
Zatrzymuje chwilę
Może przejdę Wieczność
Może tylko milę
 
Tak pędzący donikąd
Zatrzymuje słowa
Lecz wciąż moja dusza
Do miłości gotowa
 
Tak pędzący donikąd
Miotany pragnieniem
Między słowem i wierszem
Chwytam wciąż natchnienie
 
Tak pędzący donikąd
Zanurzony w sobie
Szukam ciągle szczęścia
Aby dać je Tobie
 
 

Krzysztof Barys, 4 lipca 2010

Przechadzam...

Przechadzam się wolniutko w głębokiej dolinie zwierzeń
Czuje powiew serca na wierzchołkach drzew

Dusza wspina się po konarach pragnień. Czy dotrze do celu?

Naprowadzam moje ego ukojeniem i miłością...
Lecz cóż to? Nie ta droga,nie to drzewo

Muszę przeskoczyć,czy tez wyłonić się na wierzchołek

Ach , dojrzeć , poczuć to serce
JEDYNE, dające tchnienie.

Wtem powiew wiatru nadziei unosi moja duszę
Cel coraz bliżej, tuz przy horyzoncie

Nie stracić go,nie stracić!

Lecz cóż to? Nagle budzę się
No tak. To tylko sen i wszystko prysło jak mydlana bańka

Lecz, zaraz, zaraz,może to teraz śnię?
Proszę , niech mi ktoś powie

Krzysztof Barys, 4 lipca 2010

Gdy kroczę

Gdy kroczę nie ustaję ,sam nie wiem gdzie podążam
Może mi powiesz:Którędy do wieczności?

Powiew odmiany napełnił moje płuca
Całe grają światłością barw

Gdy kroczę.....Ale przecież gdzie idę? Nie wiem
TO BEZ ZNACZENIA

Idę ,żeby iść tak dla natury chodzenia
Gdzieś moja postać znika na bezdrożu

Słysze swoje kroki nie dostrzegając samego siebie
Kim jestem, gdy kroczę.......

Krzysztof Barys, 3 lipca 2010

Tak spoglądam...

Tak spoglądam stale
Moją myślą wstecz
Tak bym chciał ją
chronić
Nieustannie strzec
 
Tak dostrzegam serce
Miłe mi ,nieznane
Słowem nie zdobyte
Niezobrazowane
 
Obserwuje piękno
Przedtem nie spotkane
Postać falującą
Usta roześmiane
 
Jej włosy usłane
W błękitnej dolinie
Ułożone na krzyż
Ukąpane w winie
 
Tak wciąż wnikam w
siebie
Przenikając świat
Poszukując miłości
Od tysięcy lat
 

Krzysztof Barys, 28 czerwca 2010

Ta jedyna chwila