Poezja

Aleksander III Wielki zwany Macedońskim[ur356-zm323pne]
miał 20 lat =król Macedonii
miał 25 lat faraon Egiptu
miał 30 lat władca całego cywil.świata [od Persji po Indie]


Imperium perskie zjadło wschód
i na zachodzie grecy padli na kolana
a jednooki Filip zebrał do kupy pastuchów
i stworzyl armię na miarę i godną poszanowania
Dariusz  III dygotał przed nią i drżał wyrażnie
i te oto nieustaszone macedońskie lędzwie
spłodziły walecznego Aleksandra

Na dachu pałacu w Pelli spacerowały dwa orły
już wtedy wróżbici gryżli wątroby
oto dziedzic godny chwały się narodzi
mój mały Achilles mówi Olimpias
mistrz Arystoteles wyprowadzi Cię na bój
i koń co własnego cienia się bał
twój wierny przyjaciel Bucefał

Władza absolutna deprawuje i geniusz
wszechczasu inspiruje wokół blyskawicą
wyrąbał drogę do Persji pragnienie
chwały i zwycięstw pcha naprzód z paranoidalną
wściekłością do Azji nad Granik coś zjeść może
Dariusz uciekł bezwarunkowo a Tyr krwawił

I gna tak na kraniec świata do wielkiego oceanu
a po moście z trupów przechodzili towarzysze
z dziesięć razy ranny herosie sam sobie bogiem
i bogowie cię ocenią bo król musi ranić i tylko koni żal
a węzeł przecięty   nie ma chętnych pomścić
Persepolis a nad Gaugemalą Persja liże rany
Dariusz is dead

Dla swych pięciu żon czasu nie miał ale
choć księżniczki jakieś dzieci i syn Roksany
i tak najważniejszy Hefajstion drogi sercu
Bucefał padł a potem kochanek jakoś tak
umarł i lekarz o krzyż zahaczył
macedońskie szaty w strzępach do domu
krzyczy armia a wodza gna do przodu
ta mania wielkości ta żona polityka

I wino uderza do głowy i krew i Siwa
ofiary czystki spisek wino pamięć
świat cię zapamięta śpij Aleksandrze


''człowiek zajmuje tylko taką część ziemi, na jakiej właśnie stoi.
Ty zaś będąc człowiekiem podobnym do innych, a ponadto wtrącającym się
zuchwale w obce sprawy, przeszedłeś ze swego domu taki szmat ziemi,
sprawiając sobie i innym kłopot i cierpienia. Niedługo i ty umrzesz, a
wtedy zagarniesz tylko tyle ziemi, ile potrzeba na pogrzebanie ciała”.