6 września 2010
Znikam
oddycham
patrz jak trudno
utrzymać trumnę w pionie
samą chęcią
nie znam leku
więc roztapiam cukier
na pół, dwie ćwiercie
spod stołu jakieś zaklęcie
i znikam
bez śladu
bez krzyża
Najnowsze prace:
pozostałe wiersze: Karaluch, Stosy, Wrony, Na raz i dwa, Zwrotka o cierpliwości, Budda, Malowane pustką, I... [Bajka o wirówce], Pomiędzy, Na raz, na dwa, W samolocie, Dłonie, Tylko przysłość, Spod piachu, Winna, Powrót, Onomatopeicznie, Jesień, Niby, Mix, W prawo, Schody, Zbudowałam arkę, Hizop, Kłótnia, Batszeba, Znikam, Eden, U Łysego, Hipokryzja, Sześć, Cytadela, Bo tak, Morał morałów, O wampirze i sznurowadle, Manuel, Kogo Ty czytasz?, Prorok, 2 dni do smutku, W pasie, Znasz ten wiersz?,
Ostatnie komentarze:
23 lutego 2025
violetta
Być ptakiem to fajne zajęcie:)
23 lutego 2025
Do Sopotu wygrzać tyłek w solankowym basenie,
23 lutego 2025
sam53
echo rozległo się na klatce... echo rozpierzchło
23 lutego 2025
walenie ... bardziej łomotanie do drzwi :)
23 lutego 2025
ze trzy razy otwierałam okno...tak lepiej :)
23 lutego 2025
ajw
Z wielkim zainteresowaniem czytam dalej, zastanawiając
23 lutego 2025
Mój mąż mówi na niego Pan Kierownik. Stacho
23 lutego 2025
Żaden kot nie śmie mu zająć miejsca :)
23 lutego 2025
Swietny wiersz, choć puenta zaskakuje :)
23 lutego 2025
Aż mi brakuje koloru :(
23 lutego 2025
Nie wszystko jest tu oczywiste. Ciemny charakterek,
23 lutego 2025
Trzej przyjaciele z boiska ;))
23 lutego 2025
sam53
23 lutego 2025
Bezka
23 lutego 2025
Jaga
23 lutego 2025
absynt
23 lutego 2025
absynt
23 lutego 2025
wiesiek
23 lutego 2025
Eva T.
23 lutego 2025
wolnyduch
23 lutego 2025
ajw
23 lutego 2025
ajw