6 september 2010
Znikam
oddycham
patrz jak trudno
utrzymać trumnę w pionie
samą chęcią
nie znam leku
więc roztapiam cukier
na pół, dwie ćwiercie
spod stołu jakieś zaklęcie
i znikam
bez śladu
bez krzyża
Latest items:
other poems: Karaluch, Stosy, Wrony, Na raz i dwa, Zwrotka o cierpliwości, Budda, Malowane pustką, I... [Bajka o wirówce], Pomiędzy, Na raz, na dwa, W samolocie, Dłonie, Tylko przysłość, Spod piachu, Winna, Powrót, Onomatopeicznie, Jesień, Niby, Mix, W prawo, Schody, Zbudowałam arkę, Hizop, Kłótnia, Batszeba, Znikam, Eden, U Łysego, Hipokryzja, Sześć, Cytadela, Bo tak, Morał morałów, O wampirze i sznurowadle, Manuel, Kogo Ty czytasz?, Prorok, 2 dni do smutku, W pasie, Znasz ten wiersz?,
Latest comments:
23 february 2025
ajw
Mój mąż mówi na niego Pan Kierownik. Stacho
23 february 2025
Żaden kot nie śmie mu zająć miejsca :)
23 february 2025
Swietny wiersz, choć puenta zaskakuje :)
23 february 2025
Aż mi brakuje koloru :(
23 february 2025
Nie wszystko jest tu oczywiste. Ciemny charakterek,
23 february 2025
Trzej przyjaciele z boiska ;))
23 february 2025
Tworzysz w tym wierszu trochę klimat noir, w
23 february 2025
AS
co do najmniejszej literki podpisuję się pod
23 february 2025
wolnyduch
Jak zwykle jestem pod dużym wrażeniem i nie
23 february 2025
Tak też uważam, że to świetne ujęcie.
23 february 2025
Jak zwykle można tutaj znaleźć poezję, ale
23 february 2025
Jaga
Król Staś na tronie zasiada/ że kotu tak nie
23 february 2025
Jaga
23 february 2025
absynt
23 february 2025
wiesiek
23 february 2025
Eva T.
23 february 2025
ajw
23 february 2025
ajw
23 february 2025
Jaga
22 february 2025
Marek Gajowniczek
22 february 2025
Eva T.
22 february 2025
wiesiek