Poezja

To był mój drugi pogrzeb. Nie płakałem, mówię ci. Wszystkie trumny były tak jakoś dziwnie znajome. Wtedy najbardziej bolało mnie, że nic nie czułem. Wypierałem się kiedyś, że jestem z plastiku, pamiętasz? Jednak tak. Na własne uszy słyszałem, jak dudniłem od kolejnych uderzeń ziemi z wysokości.
Łaskotało, mówię ci.
Fantomowe ciało.