15 june 2010
Wiekowi ludzie
wieczne drzewa
ich konary sięgające nieba
korzenie tkwiące głęboko
jak historia co jest mą opoką.
dłonie kojące smutek i żal
orzeszek na pocieszenie.
tak dziadkowie uspokajali
swą młodszą latorośl
ucząc ją tym samych historii
miłości i wiary
Odchodząc w jej sercu zostali
bo dla niej byli wspaniali.
14.09.2007
15 may 2025
Ach ta poezja...podoba mi się pointa... :)
15 may 2025
potężny tekst; Twoja proza jest równie mocna
15 may 2025
Genialnie piszesz! Ukłon!
15 may 2025
No, cóż powiem tak - nobody is perfect, nie
15 may 2025
ok, szanuje , to czego od niego oczekujesz jest
14 may 2025
P.S Napisałeś szczerze na kogo stawiasz, zatem
14 may 2025
To prawda, że tutaj zawsze jest obecne mistrzowskie
14 may 2025
Bardzo dziękuję, Mistrzu :)
14 may 2025
wspaniały, cudownie napisany Wiersz... ukłony
14 may 2025
doskonała ekfraza; ukłony dla Mistrzyni :)
14 may 2025
P.S Z pewnością nie jest to metraż mieszkania
14 may 2025
P.S Oczywiście wiersz jest świetny, ale nie
Terms of use | Privacy policy | Contact
Copyright © 2010 truml.com, by using this service you accept terms of use.
15 may 2025
wiesiek
14 may 2025
wiesiek
13 may 2025
marka
13 may 2025
marka
13 may 2025
marka
13 may 2025
marka
13 may 2025
marka
13 may 2025
wiesiek
13 may 2025
Eva T.
12 may 2025
wiesiek