18 september 2010
Nieosiągalne
Spękane usta
pocałunków spragnione
zmęczone oczy
spokojnego
snu wołające
mokre policzki
nikt ich nie otrze.
Szczęście!
Gdzie jesteś?!
Tyle lat już wołam,
w tylu dziedzinach
Cię szukam!
Dlaczego uciekasz?
Latest items:
other poems: ...wieszam cię codziennie..., W ramach protestu, Największy, Niewidzenie, Zaproszenie, Czas was mać, Mówił, Polarny dzień, Bo poeta, Psia mać! - Natura przyjaźni., Bez spojrzeń, Na granicy szaleństwa i normalności, Jeśli odejdziesz (Jeśli będziesz), Konkurs VII, Konkurs IV (Odpad), Konkurs V, Konkurs IV, Konkurs III, Konkurs II, Konkurs!, Nieosiągalne, Paplanie, Młodzieniec, Topielica, Poczuj, Czulenie,
Latest comments:
19 september 2025
ajw
Wiersz mocny w obrazach, ale z trochę w ironicznym
19 september 2025
Bardzo silna metaforyka i taki chłodny puls
19 september 2025
Subtelnie, trochę melancholijnie, a chwilami
19 september 2025
Jak miło Ciebie widzieć, Grażynko :)
19 september 2025
Wiersz ma trochę brutalny, ale i sensualny charakter.
18 september 2025
jeśli tylko
wieczór coraz dłuższy..
18 september 2025
Weronika
Bałwochwalcze pielgrzymowanie do bram piekielnych.
17 september 2025
Po raz.
17 september 2025
smokjerzy
cenna informacja, aczkolwiek o wiele bliżej
17 september 2025
Zero do zera z autowskazaniem.
17 september 2025
Nasza pustka, czyli Pustka Lokalna to zaledwie
17 september 2025
nawet poezja tyle nie mieści - jest zależna
19 september 2025
ajw
19 september 2025
ajw
18 september 2025
wiesiek
17 september 2025
wiesiek
16 september 2025
wiesiek
16 september 2025
absynt
16 september 2025
absynt
15 september 2025
wiesiek
14 september 2025
wiesiek
13 september 2025
wiesiek