Poetry

Panie Boże,
modliłam się żarliwie:
zabierz już tatę do siebie!

drzewo zasadził i dom postawił,
narobił się w życiu chłopina

ma syna,
który pogrążony w żalu
za nieobecnym ojcem
nie potrafi cieszyć się tym,
który jest

ma córki,
które pragnąc bliskości
oddaliły się w sercach
na kraniec świata

wysłuchano mojej modlitwy

najsmutniejsze jest to,
że nie pójdziemy już razem
na łąkę z psem
i nie przyjdziesz po mnie
skądkolwiek bym nie wołała

został tylko twój zapach na swetrach
i kilka starych zdjęć
pustka

całę życie
nieporadny w słowach

tato,
tam już nie boli,
ból pozostał z nami