Latest items:
zingara, 17 march 2018
Zmutowane witraże( fragment książki)
Agata zbladła, zupełnie nie wiedziała jak powinna się zachować.
- Jezus Maria! I co ja mam z tobą zrobić – pochyliła się i roztrzęsiona próbuje znaleźć puls.
- Gdzie on jest, do cholery… - widząc swoją bezradność zaczyna potrząsać Justyną.
- Wiem! Telefon, muszę zadzwonić (... więcej)
zingara, 7 march 2018
Zmutowane witraże( fragment książki )
- Mam pomysł. Co tak będziemy siedzieć bezczynnie? Doprowadź swoje zwłoki do stanu używalności, załóż coś wyjściowego, pojedziemy do Adama. Jak to mówią „ jeśli Mahomet nie może przyjść do ciebie, to ty idź do niego".
- Boże! Co ty pleciesz? – wypaliła Justyna.
- Okej, (... więcej)
zingara, 6 march 2018
Zmutowane witraże (fragment książki)
Agata szarpie za klamkę i wali pięściami w drzwi.
- Co się u ciebie dzieje? – wrzeszczy przeraźliwie. Krzyki obudziłyby nawet truposzczaka.
- Justyna! Do diabła, żyjesz? Wpuść mnie do domu, wiem, że tam jesteś.
Czasami nie mam pojęcia, po jaką cholerę przyjaźnię się z (... więcej)
zingara, 27 february 2018
Zmutowane witraże
( fragment książki)
- Chcę się kochać – a ty, jak zwykle przenosisz mnie do miejsca, gdzie cuchnie zgnilizną, a ściany pokrywa pleśń. Dotykam powietrza, oddycham starymi szmatami. Przewieszone przez sztalugi przypominają podniszczone obrazy, na które nie da się patrzeć - spieprzone (... więcej)
zingara, 27 february 2018
beletrystyka
"Gawrony bazgrały czarną kreską po fiołkowych obłokach jesieni" autor - Virginia Woolf
ciągle przemierzam nieosiągalne marzenia,
choć myśli zawładnęło choróbsko,
zwane różyczką.
pozornie były ze mną bawiąc latem,
nawet poczułam zapach fiołków. zastanawiające.
(... więcej)
zingara, 27 february 2018
bernstein
jakbym powstała z chaosu, podnoszę się,
to znów upadam, zwijam z bólu
— zwierzątko prowadzone na rzeź
przybiera nieokreślony kształt neurotycznej
epidemii. nie mów,że to paskudna przypadłość.
rozrasta się
słyszysz? znów grają:
marsz żałobny — pochłania delikatne (... więcej)
zingara, 26 february 2018
Zmutowane witraże
Rozdział drugi
Znów zbliża się noc, wstrzymuję oddech, by nie poczuć smrodu, a przecież niedawno odnawiałam mieszkanie. Nie, nie staram się zamykać oczu, bo i po co, zawsze wracasz, przenikasz przez ściany, kładziesz się obok, pochłaniając wzrokiem, jakbyś chciał wyssać ostatnią (... więcej)
zingara, 25 february 2018
Zmutowane witraże
Rozdział pierwszy
- Justyna! Justyna wstawaj! Wywłoko jedna, znów wylegujesz się w łóżku.
- Dość tego! – słyszę krzyk z drugiego pokoju. Przykrywam głowę poduszką
- Co za babsztyl! Ciągle wrzeszczy - syczę przez zęby.
- Któregoś dnia oddam cię do domu starców - jędzo! (... więcej)
Latest comments:
2 february 2025
Bezka
:))
2 february 2025
Weronika
Ba.
2 february 2025
Po prostu świetny!
2 february 2025
Cudnie!
2 february 2025
Ukłon ode mnie.
1 february 2025
Belamonte/Senograsta
brawo
1 february 2025
czaple są piękne, ale żurawie chyba jeszcze
1 february 2025
te kwiaty to były od niej właśnie, prezent
1 february 2025
dzięki, te zanikające zanikanie to taka zagwostka
1 february 2025
a to pech, ale proza, ja jednak gonie czasem
1 february 2025
wolnyduch
Tak, chyba każdy piszący ma podobne marzenia, myślę,
1 february 2025
violetta
Dziękuję ci bardzo :)
1 february 2025
wiesiek
1 february 2025
ajw
1 february 2025
ajw
31 january 2025
wiesiek
31 january 2025
ajw
30 january 2025
Jaga
30 january 2025
ajw
29 january 2025
absynt
29 january 2025
wiesiek
28 january 2025
wiesiek