Latest items:

poetry

Satish Verma, 22 april 2020

Penury Ward

In tattered clothes.
I would see my returned privation.
I will make the holes bigger,
so that light seeps in,
on my blackened chest.

The lovers will not meet
today, out, in open;
on moonward path.

The charred remains―
of the rope are visible.
The soaked blanket, to sleep in,
has become infernal.

What are you drinking now?
No other passage,
no exit, even the kiss of death?

number of comments: 0 | rating: 0 | detail

RENATA, 21 april 2020

drżenie

presja twojego głosu
i ton pana wszechwłądnego
sprawiają że jestem nikim
trzęsącą się galaretą

popatrz do niczego się nie nadajesz
stawiasz kroki w chmurach
nikt ciebie nie slucha
flegmatyczka nieporadna nieskładna

zabija brak pewności siebie
wzbudza poczucie winy
to własny mąż nikt inny
bez ciebie wreszcze kimś jestem

number of comments: 0 | rating: 1 | detail

steve, 21 april 2020

"What is Right"

I guess I never thought about... all the reasons why...
Or the circumstance created.. that can make good people lie,
I couldn't see beyond my walls... I could only see my needs...
But the truth is that we all hurt and everybody bleeds,
Life is more than living... it's learning as you go...
It's taking someone by the hand... and teaching what you know,
It's about growing far beyond... what we think we understand...
And letting go finite thoughts... that have always held back man,
It's learning how to speak the truth... and learning to forgive...
Knowing that we're all the same... with just one life to live,
It's learning to be humble... to share with those in need...
To always stand for "what is right"... and never to concede,
To know that you are not alone... our needs are all the same...
Your my brother, she's my sister... we just have different names,
There is always strength in numbers... so when despair comes into view...
Just know that when united... there's nothing we can't do...

number of comments: 0 | rating: 0 | detail

Satish Verma, 21 april 2020

Crossing The Bar

Beyond the gaze there is a time zone
of rumored agitation,
when you cannot sleep.
You open your eyes quietly to complain.

The caretaker has prepared the shroud.
Smoke is rising on the hills.
Nobody walks with you.It is a
lone journey, where centuries throw the dust
on your hallowed gifts.

The pyramid of signs, symbols, signatures,
disappear in penultimate flare.
Time to leave the waiting room.

The resurrection will take place now;
of fear, of despair, of foot steps in dark.
I will hear them, holding my breath.

Landscape will change into valley of tears.

number of comments: 0 | rating: 0 | detail

RENATA, 20 april 2020

doczekać niedoczekanego

wieczna i ponad czas młoda
milość da z siebie wszystkie siły

miły
kochała coraz mocniej i mocniej
i słońce jaśniej świeciło
to była miłość pełna łaski
i poświęceń liczyła każdą minutę
z nim nic więcej bez oczekiwań na potem

miła
niekochał lecz pozwalał przychodzić
brał jej ciało i obiecywał wszak wojna
była wtedy zamknięty w czterech ścianach
iluzji pragnął tylko wolności potem
uciekał wciąż w poszukiwaniu straconego czasu

miły
płakało z bólu serce i żalu wielkiego
kamieniało na głaz choć innny dał miłość
utulił i zmroził ciebie i braki dotyku
bez wątpienia okazja czyni złodzieja
znów oddała się na skinienie palca
dawnemu kochankowi teraz żonatemu
pozbawiła się świętego nudnego spokoju
za kilka szatańskich chwil za dotyk twój
syn nigdy ojca nie poznał bo droga się rozeszła
rozmyłeś się w powietrzu bym mogła
zobaczyć obraz starca cząstka prawdy
pobiła się z cząstką miłości

miła
kiedyś byłaś jak te trzy żony
i tony kochanek ciągle w pogoni
nie wiem co szczęście w zamęcie
patrzę na świat oczami uwięzionego
młodzieńca i łykam i łykam tę wolność
z litrami wina gangster na starość
jak ojciec chrzestny pusty dzban
i twoje oczy patrzą w dal
zdecydowane zakochane
ulokowałaś miłość niewłaściwie
tak cierniście

number of comments: 0 | rating: 1 | detail

Satish Verma, 20 april 2020

Soundless Sleep

Giving yourself,
a gift of trash, you were
waiting for the pain to return.

A shadow overtakes you
as if you were
walking on the dry lake bed.

An abandoned thought
becomes a philosopher.
How not to live again.

The birder meets a rainstorm,
on journey to unknown.
The poet and water become one.

Not easy to finish the
line. Something has remained
unsaid. The vultures descend.

number of comments: 0 | rating: 0 | detail

Satish Verma, 19 april 2020

Leaves Of Roses

A racial profile begins
between black and white.
A silver moon ambles
as a prelude to dark music.

A winter night tosses hundred
excuses,
for not lighting the lamps.

Words were still trying to
find the ropes.

You should know your boundaries.
The honeysuckle will
not graze your lips.

The salt of earth settles
in tears of dawn.

number of comments: 0 | rating: 0 | detail

RENATA, 18 april 2020

zła miłość-pycha

tak jak mama przykazała
rób a będziesz wszystko miała
spełniaj tylko jej marzenia
bo twoich już nie ma nie ma

matka miała tyle pychy w sobie
że czuła się wciąż lepsza od innych
doszło do tego że udawała
że jej matka jest jej własną gosposią
a ona córką artystki

odkąd pamiętam matka żyła tą pychą
uprzykrzała życie tacie wyzywając go
od niedołęgów i ofiar losu
dążyła bym była wielką pianistą
choć ona tylko kelnerką z wielkim
savoir vivre

już wnet odegnała biednego
kawalera co serce miał
a bogacza wciaskała choć pił
palił nieważne przecież było
nazwisko i bogaci starzy
przeklęta ta miłość
on został księdzem w sukience
z ciągotami do kielicha

ona jednak wyrwała się spod spódnicy
mamy która wymyślała życie
na coś przydała się muzyka
z tego się żyje tym się oddycha
i komponuje i świat całuje

matka choć po pysku lała
opieki córki chciała
przeklnęła życie samotne
romanse ulotne
na nic się zdał próśb lamęt
nie wezmie mamuśki robiącej zamęt

number of comments: 1 | rating: 1 | detail

Satish Verma, 18 april 2020

Paradigms

Becoming something from anything
was a great bliss of paradigm.
I take a dip in anonymity.

You will never know,
where you will start a rough patch
on the road?

A prehistoric site could not outlive
the humiliation of proximity to hate.
Violence chewed the dust.

My knees give way to anguish of morality;
horror of captivity of dawn.
The eyes are going to collapse in endless night.

Tapping of kernel in hand, shell of truth bothers you,
like a mountain dew under the stone.
I will destroy the anxiety of grass.

Death of desire may take place.
Fragrance still devastates the moon.

number of comments: 0 | rating: 0 | detail

Satish Verma, 16 april 2020

Debating The Verdict

The night shift starts.
A moonbeam comes and lies
beside me.

I was not hungry.
Cuckoo gives a call
I will not raise the flag.

The flesh, starts eating you.
Sometimes, for this
unnamed, you run cross-country.

Memories flare up.
A primitive wolf sends a howl.
You start reciting a prayer.

The age, will not pardon you.
Limbs spring to catch a butterfly.
Noiselessly a door shuts.

number of comments: 0 | rating: 0 | detail

10 - 30 - 100

Latest items:

poetry

Penury Ward

drżenie

"What is Right"

Crossing The Bar

doczekać niedoczekanego

Soundless Sleep

Leaves Of Roses

zła miłość-pycha

Paradigms

Debating The Verdict

Latest comments:

contact with us