Latest items:
poetry
Satish Verma, 24 april 2020
Your Dress Code
Coming back with
nipples and fangs, all
the black visions.
Those lunging at the
helpless prey, a hundred arms,
pythonic- to squeeze
the life out of
the rising voice.
You were my trust,
my secret, then why this
curse,
of your signs, your signature,
your face?
You were me, I was you.
We were not different, I open
my chest to receive the bullets
the stone, the stick.
The words.They swim
like dolphins, whistling
crossing the horizons
reaching beyond the colored dresses.
Satish Verma, 23 april 2020
Leaving The Home
Your hands
start a fire―
thinking beyond the rainbow.
The next hearing
will encompass the unheard sins
of islands.
In spot, you open
the lock and let in the strange voices,
wearing the hidden masks
of untold flaws.
The system starts crumbling
and you wash your feet
in tumbling water
of unsound river, held in abeyance.
No house was left
without ashes.
Satish Verma, 22 april 2020
Penury Ward
In tattered clothes.
I would see my returned privation.
I will make the holes bigger,
so that light seeps in,
on my blackened chest.
The lovers will not meet
today, out, in open;
on moonward path.
The charred remains―
of the rope are visible.
The soaked blanket, to sleep in,
has become infernal.
What are you drinking now?
No other passage,
no exit, even the kiss of death?
RENATA, 21 april 2020
drżenie
presja twojego głosu
i ton pana wszechwłądnego
sprawiają że jestem nikim
trzęsącą się galaretą
popatrz do niczego się nie nadajesz
stawiasz kroki w chmurach
nikt ciebie nie slucha
flegmatyczka nieporadna nieskładna
zabija brak pewności siebie
wzbudza poczucie winy
to własny mąż nikt inny
bez ciebie wreszcze kimś jestem
steve, 21 april 2020
"What is Right"
I guess I never thought about... all the reasons why...
Or the circumstance created.. that can make good people lie,
I couldn't see beyond my walls... I could only see my needs...
But the truth is that we all hurt and everybody bleeds,
Life is more than living... it's learning as you go...
It's taking someone by the hand... and teaching what you know,
It's about growing far beyond... what we think we understand...
And letting go finite thoughts... that have always held back man,
It's learning how to speak the truth... and learning to forgive...
Knowing that we're all the same... with just one life to live,
It's learning to be humble... to share with those in need...
To always stand for "what is right"... and never to concede,
To know that you are not alone... our needs are all the same...
Your my brother, she's my sister... we just have different names,
There is always strength in numbers... so when despair comes into view...
Just know that when united... there's nothing we can't do...
Satish Verma, 21 april 2020
Crossing The Bar
Beyond the gaze there is a time zone
of rumored agitation,
when you cannot sleep.
You open your eyes quietly to complain.
The caretaker has prepared the shroud.
Smoke is rising on the hills.
Nobody walks with you.It is a
lone journey, where centuries throw the dust
on your hallowed gifts.
The pyramid of signs, symbols, signatures,
disappear in penultimate flare.
Time to leave the waiting room.
The resurrection will take place now;
of fear, of despair, of foot steps in dark.
I will hear them, holding my breath.
Landscape will change into valley of tears.
RENATA, 20 april 2020
doczekać niedoczekanego
wieczna i ponad czas młoda
milość da z siebie wszystkie siły
miły
kochała coraz mocniej i mocniej
i słońce jaśniej świeciło
to była miłość pełna łaski
i poświęceń liczyła każdą minutę
z nim nic więcej bez oczekiwań na potem
miła
niekochał lecz pozwalał przychodzić
brał jej ciało i obiecywał wszak wojna
była wtedy zamknięty w czterech ścianach
iluzji pragnął tylko wolności potem
uciekał wciąż w poszukiwaniu straconego czasu
miły
płakało z bólu serce i żalu wielkiego
kamieniało na głaz choć innny dał miłość
utulił i zmroził ciebie i braki dotyku
bez wątpienia okazja czyni złodzieja
znów oddała się na skinienie palca
dawnemu kochankowi teraz żonatemu
pozbawiła się świętego nudnego spokoju
za kilka szatańskich chwil za dotyk twój
syn nigdy ojca nie poznał bo droga się rozeszła
rozmyłeś się w powietrzu bym mogła
zobaczyć obraz starca cząstka prawdy
pobiła się z cząstką miłości
miła
kiedyś byłaś jak te trzy żony
i tony kochanek ciągle w pogoni
nie wiem co szczęście w zamęcie
patrzę na świat oczami uwięzionego
młodzieńca i łykam i łykam tę wolność
z litrami wina gangster na starość
jak ojciec chrzestny pusty dzban
i twoje oczy patrzą w dal
zdecydowane zakochane
ulokowałaś miłość niewłaściwie
tak cierniście
Satish Verma, 20 april 2020
Soundless Sleep
Giving yourself,
a gift of trash, you were
waiting for the pain to return.
A shadow overtakes you
as if you were
walking on the dry lake bed.
An abandoned thought
becomes a philosopher.
How not to live again.
The birder meets a rainstorm,
on journey to unknown.
The poet and water become one.
Not easy to finish the
line. Something has remained
unsaid. The vultures descend.
Satish Verma, 19 april 2020
Leaves Of Roses
A racial profile begins
between black and white.
A silver moon ambles
as a prelude to dark music.
A winter night tosses hundred
excuses,
for not lighting the lamps.
Words were still trying to
find the ropes.
You should know your boundaries.
The honeysuckle will
not graze your lips.
The salt of earth settles
in tears of dawn.
RENATA, 18 april 2020
zła miłość-pycha
tak jak mama przykazała
rób a będziesz wszystko miała
spełniaj tylko jej marzenia
bo twoich już nie ma nie ma
matka miała tyle pychy w sobie
że czuła się wciąż lepsza od innych
doszło do tego że udawała
że jej matka jest jej własną gosposią
a ona córką artystki
odkąd pamiętam matka żyła tą pychą
uprzykrzała życie tacie wyzywając go
od niedołęgów i ofiar losu
dążyła bym była wielką pianistą
choć ona tylko kelnerką z wielkim
savoir vivre
już wnet odegnała biednego
kawalera co serce miał
a bogacza wciaskała choć pił
palił nieważne przecież było
nazwisko i bogaci starzy
przeklęta ta miłość
on został księdzem w sukience
z ciągotami do kielicha
ona jednak wyrwała się spod spódnicy
mamy która wymyślała życie
na coś przydała się muzyka
z tego się żyje tym się oddycha
i komponuje i świat całuje
matka choć po pysku lała
opieki córki chciała
przeklnęła życie samotne
romanse ulotne
na nic się zdał próśb lamęt
nie wezmie mamuśki robiącej zamęt
Latest comments:
11 october 2024
Belamonte/Senograsta
to ciekawe, to może piszesz programy dla szkół?
11 october 2024
Dziękuję, widzę że nie wiem co z tego co
11 october 2024
sam53
jesień tak ma... :)))
10 october 2024
violetta
Piękne kwiaty, chcę takie na balkon:)
10 october 2024
Jaga
Zawsze znienacka jesień życia...
10 october 2024
Groch przez wieki był rzucany/ dzisiaj ściana
10 october 2024
Georginie jesienne :)
10 october 2024
Tak :))
10 october 2024
:)
10 october 2024
Muchomor czerwony, trujący. Ponoć wzięty przez
10 october 2024
:))))
10 october 2024
Eva T.
Jadalny?
12 october 2024
Satish Verma
11 october 2024
wiesiek
11 october 2024
Satish Verma
10 october 2024
wiesiek
10 october 2024
Jaga
10 october 2024
Eva T.
10 october 2024
Satish Verma
9 october 2024
wiesiek
9 october 2024
Satish Verma
8 october 2024
wiesiek